Linda schreef op woensdag, 31 maart 2004, 10:05:


Ha ha, een kruimeldief dat vind ik een goeie!
Over stofzuigen gesproken: ik haalde zojuist Pau van stal ( ik doe gewoon haar staldeur open) en meestal geef ik haar dan nog een schepje muesli voordat ze het land opgaat. Ik heb aan de rand van de rijbak zo'n voerbakje hangen en meestal loopt ze er meteen naar toe in afwachting van het 'toetje' . Nu kwamen vanmorgen ook de kippen meteen aanrennen, dus strooide ik een klein handje muesli in hun richting. Nou, dat beviel Pau helemaal niet! Ze stoof de rijbak uit, recht op de kippen af en jaagde ze weg om vervolgens de muesli-korrels van het terras 'op te zuigen' met een blik van: ja, dat is MIJN eten!
Groetjes, Marianne

Nou ben ook best iemand die snel denkt als iets niet goed lijkt te gaan: doe ik iets fout? Kortom ‘ietwat’ onzeker. Gisteren morgen weer met Dino aan de gang geweest. Kon hem direct uit de wei halen zonder dat hij steeds weg liep. (Nou heb ik de kudde gisteren van een stuk grasloze grond in de weide gelaten. En dus Dino niet meteen meegenomen voor leren want dat leek mij erg oneerlijk voor hem: mogen ze allemaal de wei in (stonden ze om te trappelen) en dan mag Dino niet. Vond het dus om het aantrekkelijk voor hem te houden beter dat hij eerst een uurtje kon grazen.)

Meelopen doet hij prima maar zodra ik in de buurt van de stal kom begint hij al te hinneken, nou ja hinneken: ‘toeteren’ is beter uitgedrukt. Ik heb hem weer aan de slagboom vastgezet om te poetsen en daar begon hij dus weer druk heen en weer te lopen en te draaikonten en af en toe weer toeteren. Ik had hem met een leidtouw van ongeveer 2 meter vast gezet. Ben toen de hele tijd bezig geweest hem gepoetst te krijgen. Waar hij op zich goed op reageert is dat als hij uit stilstand weg wil lopen ik snel in de weg ga staan. Dan stopt hij meteen. Dan zet ik hem met zachte dwang weer terug op z’n plaats en dan staat hij even stil, maar zodra ik weer verder wil gaan met poetsen draait hij weer weg enz. Soms blijft hij dan even staan (een minuut?). Soms draaide hij zelfs zijn kont helemaal mijn richting op, stond hij dus bijna achterstevoren. Dat hield ik dan weer tegen door druk met mijn hand tegen zijn flank te geven en mijzelf buiten bereik van de achterhoeven te stellen door wat dichterbij te gaan staan en meer naar zijn buik. Op druk van hand en druk op touw reageert hij wel maar niet altijd direct. Als hij te ver van de slagboom kwam te staan en dus van zijn plaats en ik hem door lichte druk op het touw wat dichter bij wilde laten komen (druk viel meteen weg als hij een beweging mijn kant op maakte), lukt dat soms wel maar soms alleen als ik een stapje weg van hem zette.

Om kort te gaan: ondanks dat ik rustig (probeer te) blij(ven)f en met rustige maar naar mijn idee doelbewuste handelingen probeer hem stil te laten staan, blijft hij draaien en lopen. Ik heb zelfs zijn achterhoeven niet kunnen uitkrabben! 1 keer heb ik 1 achtervoet op weten te tillen maar die trekt hij dan toch uit mijn handen door weg te lopen. Wat zou ik nou fout doen? Ben ik te rustig in mijn handelingen en lijk ik daarom geen leiding te nemen? Is het toch allemaal wat te veel voor hem, hij heeft tenslotte een paar jaar in de wei gestaan zonder dat er meer dan het hoognodige mee gedaan is. Moet ik dus geduldig door gaan zoals ik doe? Kan ik beter Dino wat korter aanbinden totdat hij wel accepteerd stil te moeten staan? Moet ik toch iemand laten helpen met vast houden? Ik snap dat het moeilijk oordelen is via tekst maar hebben jullie een idee? Toen hij zo druk bleef doen ben ik ook al even uit zicht gelopen en heb om een hoekje gekeken of hij dan kalmeerde, maar dat is niet het geval. Dus het lijkt niet aan mijn aanwezigheid te liggen...

Hij is afgelopen weekend weer even rustigaan gereden door een vriendin van de eigenaresse welke Z-dressuur rijdt. En zonder sporen of zweep want dat schijnt niet nodig te zijn. En dat gaat best goed.

Ik zal in ieder geval proberen iemand te vinden die mij 1x peer week les kan geven...

Elzaliene Proost schreef op woensdag, 31 maart 2004, 10:15:


Er word inderdaat nogal verschillend over gedacht. In het bos laat ik mijn paarden ook altijd lekker vrij om het zelf te beslissen. Dan kan het zijn dat hij wel 6 meter vandaan me loop of zelfs voor me loopt. Op de straat is dit gewoonweg gevaarlijk. Je kunt je paard nu eenmaal niet direct weer aan de kant zetten als hij midden op de weg gaat lopen of opzij schikt. Loopt je paard met zijn neus naast je schouder. Dan hoef je maar weinig te doen om hem die kant te houden. Dit is dus een reden waarom ik mijn paarden zo leid.
Het gegeven is hoe groter de afstand tussen jouw en je paard en hij luisterd, hoe meer dominantie. Dit kun je dus mooi als oefening gebruiken. De basis van het leiden blijft naast de schouder of er net achter. Er voorbij mag dus niet. Daarbij moet het ook niet zo zijn dat hij je van achteren zit op te jagen.
Neem je zelf heel duidelijk de leiding dan zul je merken dat het paard met zijn neus naast je gaat lopen. Op het moment dat je dan duidelijk gaat stil staan, stopt hij ook heel duidelijk. Blijf je dan naast de schouder staan. Dan zullen veel paarden zelf naar achteren gaan om zich weer naast je schouder op te stellen. Dit doet een paard uit respect en vertrouwen. Gaat een paard een heel eind van je vandaan staan en wil niet dicht bij jouw in de buurt komen. Dan heeft het paard op de verkeerde manier respect voor je en geen vertrouwen. Het moet anders word hij direct terug gewezen. Hier kan heel goed het leiden op een afstand vandaan komen.

Groetjes

sannie schreef op dinsdag, 30 maart 2004, 23:53:


Voor alle duidelijkheid: Ik beweer niet dat er niets met dat paard aan de hand is. Ik geef alleen maar antwoord op de vraag of het mogelijk is om een paard te leren hoesten.

In eerste instantie moet je hoesten natuurlijk altijd serieus nemen. Het begint nooit spontaan, er is altijd wat aan de hand. Maar als de oorzaak is verholpen, en er is geen aanleiding meer voor het hoesten, en je paard hoest ook nooit meer behalve wanneer je met een zadel aan komt lopen, tja, dan zou ik de mogelijkheid eens onderzoeken of het misschien aangeleerd is. Deels doe je dat door terug te kijken naar hoe er met het hoesten is omgegaan. Als het zo is dat je een aantal keren met zadel naar je paard bent gelopen om te gaan rijden, je paard ging hoesten (toen nog omdat hij echt ziek was) en je vervolgens het zadel weer opbergt, dan is het mogelijk dat nadat je paard herstelt is dat het inmiddels heeft geleerd dat hoesten datgene is wat het zadel weer doet verdwijnen. Het is niet anders dan een paard dat eens uit joligheid bokt, en vervolgens leert dat door bokken de ruiter (al dan niet gecontroleerd) "afstapt" en hij vervolgens naar de wei mag en het bokken als een ritueel aanleert. Je kan een paard ALLES leren.


Mooi zo!!!!

Groeten,
Frans'

Marianne schreef op woensdag, 31 maart 2004, 10:20:


---Hahahaaaaa! Pau is dus ook al zo jaloers! Tamara heeft een keer vol haat de geiten weggejaagd (die komen nu ook niet meer 'haar' wei in)...keihard erachteraan rennen met de tanden ontbloot (ik wist niet dat geiten ook zo snel waren). Spunky moet het vaak ook ontgelden helaas. Ze hebben daar ook kippen lopen, maar die wagen zich al niet eens in de wei...
Misschien heeft Pauli een idee gekregen van dat stofzuigen van jou: "Hmmm, zo kan ik mijn eten sneller naar binnen krijgen" hihihi

Groetjes,
Linda

charset="iso-8859-1"
Content-Transfer-Encoding: quoted-printable

Zonet weer een mailtje van Petra gehad, ze heeft intussen haar mutsenclub opgeheven en ik heb haar als lid toegevoegd bij onze club.
Ik heb natuurlijk gelijk geprobeerd de naam terug te veranderen, maar dat lukte nog niet. Volgens Yahoo was de naam al bezet
Dus voorlopig maar even regelmatig blijven proberen, soms duurt het even voor veranderingen tot het grote, trage brein van Yahoo doordringen. Dus als we het allemaal zo nu en dan proberen, zou het hopelijk eerdaags moeten lukken. Liefst v=F3=F3r de volgende enthousiasteling een eigen mutsenclub sticht!!!

Groetjes,
Harri=EBt*
die nu maar eens gaat kijken wat er allemaal gediscussieerd word op de lijst

Elzaliene Proost schreef op woensdag, 31 maart 2004, 10:49:


Heb je er aan gedacht dat het door je eigen onzekerheid komt. Je geeft dan inderdaat niet leiding aan je paard waardoor die sterk afgeleid is. Hij vind zijn soortgenoten belangrijker dan jouw.
Ga dus als je met hem bezig ben heel bewust met je zelf aan de gang. Weet wat je doet, maar denk daar even niet bij na of het nu goed of niet goed is. Het gaat er niet zozeer om wat je doet, maar hoe je het doet.

Voor het poetsen kun je hem wel strakker zetten, dan maak je het makkelijker voor je zelf, maar je lost het probleem er niet mee op.
Je kunt hem in het begin tegen je poetst balk zetten zodat hij in iederegeval niet die kant kan opdraaien. Daarbij ben je heel duidelijk dat hij vooral niet naar je toe mag draaien en op het moment dat hij naar voren loopt hou je hem op zijn boeg tegen. Loopt hij dan toch door dan staat hij strak en kan hij niet meer verder.

Als je dit consequent vol houd dan zou het hinniken ook mionder worden.

Het belangrijkste is dus het zelf heel zeker van je zelf zijn. Niet denken is het nu wel goed wat ik doe. Als je paard juist reageerd is het dus goed. Reageerd hij niet dan is de boodschap niet duidelijk overgekomen. En doet hij iets anders of word onzeker dan was je boodschap niet duidelijk en dus verkeerd.

Tja ik wil je best les geven. Enkel de afstand is wat ver.

Hoi Karen,

wat een goed en helder stuk heb je geschreven over het staart- en maneneczeem gebeuren! Mijn compliment!

Opmerkelijk hé die overeenkomsten in de verschillende onderzoeken- het was mij ook al opgevallen. Ik wil nu eigenlijk eens met v.d. Ploeg verder gaan bomen want hij ziet er inderdaad een 'erfelijkheidsfactor' in en het zou dan ook interessant zijn om naast zijn onderzoek eens na te gaan onder welke omstandigheden/ voeding etc. die paarden uit zijn onderzoek gehouden worden.

Als er geen erfelijkheidsfactor is dan zal het Fries Paarden Stamboek wel heel erg opgelucht zijn! Die zagen immers de bui al hangen door het 'besmet' raken van diverse hengstenlijnen.

Bedenkelijk hoor die wereld waarin wij leven - we stoppen van alles in onze paarden, huisvesten ze op een niet zo natuurlijke manier, de lucht is vies, de grond is vies...

Wordt vast vervolgd..

Groet, Marianne

Harriët * schreef op Wed, 31 Mar 2004 11:00:02:


ehh? waar gaat dit over? Wat moeten we proberen? Het gaat niet over 'onze Petra' ! Of gaat het over de Yahoo-lijst? Ik snap d'r niks van...

Groetjes, Marianne

Marianne schreef op dinsdag, 30 maart 2004, 14:24:

Hoi,
Het valt mij sowieso op dat mensen als ze horen dat een paard op stal staat, dat bij voorbaat al zielig vinden. Er wordt inderdaad altijd naar die 23 uur stalrust gewezen. Dat vind ik niet reeel. Dat kun je alleen beoordelen als je het paard en de ruiter/eigenaar kent of dat ook echt zo is. Een natuurlijke leefwijze is het niet. Hoewel de meeste paarden van de mensen van dit forum het wel beter hebben, denk ik dat vrijwel niemand de "ideale" leefomstandigheden heeft.

En de omgang met paarden kan ook erg verschillend zijn. Het ene paard is het andere niet. Mijn pony reageert heel snel op de stem. Voordeel, ik kan heel zacht aanwijzingen geven (hoort bijna niemand) en bij boos worden hoef ik mijn stem maar iets te verheffen.
Een andere pony die ik ken die hoort vaak harde geluiden (radio, kinderen, eigenaar met zware stem). Die heeft aan een enkele Uh, niet voldoende om te reageren, die moet je echt veel strenger toespreken, met meer woorden.

En de menners hebben ook eigen termen. Op Prrr is Isabella al in draf vertrokken. Degene die mij nu les geeft, gebruikt prrrprrr om zijn paarden in tempo te laten afnemen (haha even wennen).

Gelukkig zijn alle paarden anders, net als mensen. Daarom kun je inderdaad niet altijd oordelen wat goed of slecht is, vooral niet qua stemgebruik. Kijk stampen met sporen en zweepslagen zijn altijd uit den boze. Je ziet dit nog wel eens in springconcoursen. Dat kan ik nooit goedpraten dat soort dingen.

Groeten,
Ingrid

monique schreef op dinsdag, 30 maart 2004, 21:54:


Hoi,
Ik heb hier even wat gemist waar dit is gepost in een vorige mail, maar wil even reageren over het show-gebeuren.

Isabella is een keuringspony. Hoewel ik er niet mee naar de keuring ga gebeurde dat voorheen wel. Nou ook niet leuk voor die pony's. Daags te voren helemaal gepoetst en gekamt ineens de stal in moeten (mochten niet meer vies worden) en dan de dag erna vroeg op pad. Hele dag vaststaan voor dat ene rondje voor de jury. En dan moet je ook laten zien wat je kunt. Nu vond de mijne het allemaal wel best, maar er zijn er genoeg knap chagerijnig dan. Overigens leuke dat ze er aan over heeft gehouden is dat als ik eens langs een wedstrijdterrein loop (is hier in de buurt vaak buiten concours) dan gaat ze nog altijd showen. Bij het horen van die luidsprekers, gaat dat hoofdje omhoog, en loopt ze gewoon veel mooier. Haha, slimme pony. Maar hoezo natuurlijk ... Het kan er ook af en toe lomp aan toe gaan op zo'n keuring en dan dat keuringstoilet ... ook zo iets. Bij een shet valt het nog wel mee, maar bij sommige rassen moeten bepaalde kenmerken aanwezig zijn. Fjord met lange manen mag al geeneens in de keuringsring is mij verteld.

Maar dan even over bijvoorbeeld Goa (die paardenmusical). Je kunt zeggen wat je wilt, maar ik vond hem adembenemend mooi (de vorige dan, laatste ken ik niet). Dan vraag je je even af hoe die paarden de rest van de dag doorbrengen, maar ik denk dat dat toch wel goed zit. We hebben ze toen regelmatig met die hele bubs zien rijden door het centrum en de polder hier, buiten de voorstellingen om. Die paarden zagen er niet chagerijnig of verveeld uit.

Groeten,
Ingrid

Marianne schreef op dinsdag, 30 maart 2004, 21:59:
!

Hoi,
Ik denk dat ik van mijn shet meer haar krijg dan jullie van je hele paard (haha). Maar even een tip als je niet wilt gaan stofzuigeren (doe ik nl. niet want geen stroom in de buurt).
Een gewone ietwat vochtige zeem.
Die neemt de losse haren en eventueel stof mee en het paardje gaat mooi glimmen.

Groeten,
Ingrid

Isabel van der Made schreef op dinsdag, 30 maart 2004, 23:38:

Hoi,
Ja dat heb ik me ook ooit afgevraagd.
Maar inmiddels weet ik wel een voordeel.
Zoals de meeste weten doe ik vrijwilligers werk bij het huifbed (paardrijden voor gehandicapten). Inmiddels hebben we 4 pony's en zijn er 3 in training. Er staan er maar 2 onder het huifbed.
De overige daar werken we om beurten mee. Een aantal staat buiten en heeft een lekkere dikke vacht. Na een uurtje met de wagen rondrijden in de bak zijn deze bezweet. Om nu niet de kostbare tijd kwijt te zijn aan uitstappen (begrijp me niet verkeerd overigens over deze zin; ik bedoel dat het uitstappen moet, maar we moeten die andere pony's ook nog trainen en we hebben maar een beperkt aantal uren en vrijwilligers); gebruiken we de stapmolen. Bezwete pony erin en uit laten stappen. Dan kan de andere weer voor de wagen enz.

Maar een ander voordeel zie ik ook niet zo hoor. Is denk ik voor eigenaren die niet iedere dag kunnen rijden. Kan het paard toch saai rondjes lopen. Je ziet wel eens paarden die het programma van dat ding totaal kennen. Stoppen is omdraaien, even wachten en weer aanstappen (of draven). Dat is toch zielig en afstompend werk?
Ik zie het dus ook meer als iets als omschreven in mijn eerste voorbeeld. Als je 7 pony's bezig moet houden.

Groeten,
Ingrid

cornelie schreef op woensdag, 31 maart 2004, 7:54:

Hoi,
Ja hahaha daar weet ik alles van. Maar inderdaad het kan je wel even dwars zitten, want dan heb je na het plaatsen van een kleine zin, die destijds in mijn geval nog geeneens iets met het onderwerp te maken had, ineens een hele discussie losgemaakt.

Maar ja daar zijn deze forums toch ook voor. Want vooral daardoor leer je elkaar kennen. Laten we eerlijk zijn, meer dan het fotootje naast het bericht weet je meestal niet van elkaar.

Eigenlijk heeft het indirect dus wel toegevoegde waarde.

Ik heb ooit op een forum gezeten waar alleen nog maar haat en nijd was. Dat is niet leuk. Daar zat bewust iemand met een anonieme naam altijd de hele boel af te zeiken. En echt alles. Of je nu serieus antwoord gaf of iets vroeg, altijd die persoon er tussen en dan iedereen daar weer op in. Kijk dan is het niet leuk meer.

Maar een "felle" discussie moet kunnen op z'n tijd. Maar nogmaals ik weet dat het niet altijd leuk is voor de persoon die denkt daarvoor verantwoordelijk te zijn zonder dat het ooit de bedoeling was geweest.

Groeten,
Ingrid

Linda schreef op woensdag, 31 maart 2004, 10:05:

Hoi,
Ik heb ooit een bonte gezien die het omgekeerde had. Of bonte, hij was meer een soort appaloosa eigenlijk. Het wit was kort en de bruine vlekken iets langer. Maar de zwarte stippels die waren super lang.
Het was zo'n raar paard wat zijn vacht betreft. Het was hoog zomer, ook dat nog. Geen gezicht. Wel grappig overigens hoor.

En even over bonte paarden; Linda wist je dat je van Nici een pluche bont paardje hebt tegenwoordig (aan sleutelhanger)? Heb er pas eentje gekocht; zo'n leuk beestje joh.

Groeten,
Ingrid