Hallo allemaal. Voor mijn eindopdracht voor de opleiding gedragstherapeut voor paarden heb ik een vragenlijst gemaakt. Het gaat over het gedrag van paarden tegenover (andere) bonte paarden. Als je mij wilt helpen om zoveel mogelijk informatie te krijgen kun je via de link de lijst invullen. Als je persoonlijk contact met mij wilt kun je natuurlijk ook dit bericht beantwoorden. Ik hoop op veel respons!

http://www.enquetemaken.be/toonenquete.php?id=200961

Indien uw paard in een groep staat hoe is de kleursamenstelling van die groep?

Dit is de bijzonderste vraag die ik gelezen heb over het in een groep houden van je paard.

Merel Stoffers schreef op maandag 29 september 2014, 14:09:


Braaf ingevuld. Makkelijkste enquete ooit als je met een hengst optrekt. Wat kan ons kleur nou schelen, het gaat er toch om of zij braaf haar staart omhoog wil doen en de goede geur heeft? Vooral, en eigenlijk bijna alleen maar, die geur. Je kunt een hengst in een blok beton of een onderzeeboot interesseren, zolang je het ding maar insmeert met de juiste geur.
En als de ontmoeting geen "zij" is moeten we gewoon stoer doen als altijd maar daar heb ik ook nog nooit kleurdiscrimatie in opgemerkt. Echte mannuh lopen gewoon achter hun pik aan en da's allemaal wel zo makkelijk - heel soms ook niet: ik heb wel eens meegemaakt dat mijn hengst (niet de huidige maar mijn vorige) zich enorm opwond over een blondharige penny, toen toch maar gevraagd of zij een merrie had (geen idee, niet in zicht) en of die soms ook hengstig was... en gevraagd of ze bij ons uit de buurt wou blijven voor ons aller veiligheid

Discriminatie op kleur kan ik me (onder ijscoos) niets van herinneren, niet tussen de hengsten en niet tussen de merries. En wat hengsten en merries betreft, daar hebben we het net al over gehad

Wel soms discriminatie naar ras waarbij de meer gelijkende met elkaar op trekken, maar of dat zich significant van random vriendschappen (en/of vriendschaps- en/of familiegroepen) onderscheidt zou ik niet eens durven zeggen. Kleur kan uiteraard een constant raskenmerk zijn zoals nagestreefd bij koniks, maar vaker niet dan wel (bij ijscoos dus totaal niet).
Lijkt mij nog niet zo simpel om daar discriminatie bij aan te tonen. Je zou een flinke kudde gemengd konik/ijscoo kunnen proberen als test... maar zelfs in zo'n test blijf je zitten met het feit dat paarden geen kudde- maar familiedieren zijn en groepering in een gestabiliseerde sociaal complete setting eerder familiebanden aangeeft dan wat anders en uiteraard zal kleurstelling genetisch familiegerelateerd zijn.... Een niet-natuurlijke groep zoals alleen ruinen, elkaar vreemd in de wei gezet, geeft de ruis van een niet-natuurlijke groep zijn waar je diersociologisch volkomen mee in de knoop komt (vgl. het uiteindelijk ongeldig en niet extrapoleerbaar bevonden wolvenonderzoek uit de vorige eeuw op grond waarvan al die "dominantie"-theorieën ontstaan zijn en eindeloos nagewauweld).

De enquete richt zich vooral op bonte paarden, toch?
Daar heb ik een vraag bij: wat onderscheidt minder of meer uitgebreide witte aftekeningen van bont? Die vraag bedoel ik vanuit de paarden bezien natuurlijk, want die hebben geen benul van de genetische achtergrond.
Vanuit deze vraagstelling komt dan een andere vraag bij mij op: Wanneer je een significante uitslag m.b.t. bonte paarden verwacht, verwacht je die tenzij het tegendeel aangetoond wordt ook bij aftekeningen. Of niet, en waarom dan niet?
Volgens mij is dat allemaal niet zo, maar ik vind het leuk dat er onderzocht wordt en ben benieuwd naar de uitslag en hoe die precies verkregen is

Als laatste opmerking zou ik willen attenderen op het feit dat je niet paarden aan het onderzoeken bent maar de beleving van mensen over (hun) paarden. Ook interessant, heel interessant zelfs aangezien die de houderij bepalen, maar wel wat anders.
Dát paarden op kleur (en/of vormbegrip) kunnen discrimineren staat vast als een huis; je kunt je paard redelijk makkelijk clickeren de grijze emmer tussen de zwarte en witte (of gele badeend, whatever) aan te wijzen!

Ik plaats hier enkele discussiepunten van facebook (daar ben ik Deidre Arblaster voor de vrienden):
Aanleiding: Piet Loof : "Deirdre ik dacht dat jij item had geplaatst van een "andere" manier van bekappen waarbij een afslijting van de teen te zien was en langere hoefwanden in de kwartieren ontstonden? Kan het niet meer vinden jammer genoeg."

Antwoord: "De methode kan je terugvinden op barefoottrimming.com . Maureen is een renpaardentrainster. Zij geeft aan dat de beweging van het paard natuurlijke slijtage in de teen voortbrengt, veel meer dan in de hielen. Dat is omdat de hielen vooral een verticale kracht ondervinden (zie film) daarom is het belangrijk dat de hielen rechtstaan en niet ondergeschoven zijn. De teen daarentegen duwt het paard voorwaarts en ondervindt een kracht dwars op de tubules, de voortbeweging is te wijten aan de wrijving, de wrijving slijt de teen af. De hoef zal dus meer groeien aan de teen om dat te compenseren. Een bekapmethode is dan gerechtvaardigd door die overmatige groei aan de teen die niet gecompenseerd wordt door slijtage. (Bij Nic Barker doen ze er alles aan om de slijtage wel de groei te laten compenseren, dat is een andere methode). Bij MT wordt dus wel bekapt."

Heleen Davies: "De hoef groeit meer bij de teen? Ik dacht het niet. Het hoorn is bij de teen wel dikker."

Antwoord: "De tubules van de buitenste hoefwand schuiven over die van de binnenste hoefwand, (zoals een gletsjer), dat zie je bv, als je een hoef met uitgesporken stressringen bekapt en daarna zijn de ringen minder uitgesproken. Die buitenste hoefwand aan de teen zal meer groeien omdat er minder kracht op is naar boven toe, geen belemmering van de cellen van de kroonrand, enkel de wrijvingskracht dwars erop."

Martina Morlock: "Dat zal je dan terug moeten zien aan de 'horizontale' groeilijnen in de hoef? In de toon een kromming omlaag? Want daar groeit het sneller...? Grappig dat er hele 'methodes' gebaseerd worden op 'extra slijtage aanbrengen waar het paard dat vanzelf niet doet vanwege het bewegingspatroon' "

Antwoorden:"Er zou geen enkele bekapping nodig zijn als de slijtage voldoende was. Dat de hoorn daar dikker is geeft uiteraard meer hoorn (meer groei om de slijtage te compenseren). Ramey zegt iets over groei de snellere groei aan de teen bij bevangenheid in Care and REhabilitation of the Equine Foot Dat zie je in die groeilijnen als het paard bevangen is, dat is een extreme situatie van druk en groei samen."

Morlock: "Waar hebben we het nou eigenlijk over? Hardere hoefgroei in de toon om slijtage te compenseren (daar haakte ik op in), over bevangen paarden?, over bekappingsstijlen of...? Uiteraard hoef je niet te bekappen als het paard het zelf doet. Je bekapt daar waar het nodig is als het nodig is, maar dat zijn toch niet meteen stijlen en methodes!? Zo kan ik elk seizoen wel een nieuwe methode 'claimen'. Natuurlijk Bekappen (de methode) = kunstmatige slijtage aanbrengen waar het paard het niet zelf gedaan heeft (bij voorkeur heb je een ondergrond die het voor je doet). Op wat details na (pak ik een vijl of maak ik een ondergrond die het voor je doet) is het toch allemaal het zelfde. Zijn dat allemaal verschillende methodes??? Kun je zo zien ja. Vind het zelf eerder details. Het verschil tussen traditionele bekappingen (kijken naar de buitenkant van de hoef, hoe krijg ik er een ijzer onder) en moderne hoefverzorging (kijken naar de binnenkant, anatomie en functie) dát vind ik een verschil in methodes."

Piet Loof: "Dat de ene hoefwand over de andere schuift is iets wat KC la Pierre jaren geleden al beweerde na onderzoek van prof Dinges... (zou de dvd op moeten zoeken waar hij dat zegt.) Maar ik weet niet of dat inderdaad zo is"

Heleen Davies: "Ik kan me niet voorstellen dat tubules over elkaar heen glijden. De papillen in de kroonrand scheiden continu levende hoorncellen uit. Die levende hoorncellen vermengen zich met de cellen die afkomstig zijn met de dichtsbijgelegen papillen en sterven dan af. Zo ontstaat het tussenpijpjeshoorn. Het pijpje/buisje is simpelweg de afdruk van de papil die het hoorn geproduceerd heeft. De papillen waar de hoornpijpjes uit groeien bevatten geen intelligentie waardoor ze weten of ze sneller of langzamer hoorncellen moeten produceren, dat zou erg handig zijn. Ze doen gewoon hun ding en dat is hoorncellen produceren.
De teen groeit bij HB ook niet sneller, de groeiringen zouden dan bij de teen een grotere afstand moeten hebben. Wat je ziet is dat ze juist bij de hiel een grotere afstand hebben. Ik denk dat de groeiringen eerder het effect zijn van de verkeerde krachten die er op de hoefwand staan dan dat het met de groeisnelheid van het hoorn te maken heeft."

Antwoord: "Doordat de druk de kritische waarde gemakkelijk overschrijdt bij bevangenheid zijn de ringen juist op mekaar geperst. Er is veel groei bij bevangenheid. Ik begon deze discussie niet over methoden. Zoals zovelen beweren zijn ijzers een achterhaalde methode uit de middeleeuwen. Daar praten we niet meer over, toch? Dan kunnen we verder gaan met de ontwikkelingen die er de laatste 35 jaar gebeurd zijn Strasser/Jackson/Ramey/Welz/Henderson/Tierney/Barker toch onderling te vergelijken? Dat is wat telt, toch. Niet weer die ijzers bovenhalen, dat is te goedkoop."

Martina vervolgt dat ik niet antwoord op het voorgaande en dat ik ergens tegenin ga.

Ik dacht het omgekeerde - de vragen te beantwoorden van de kant van Piet en Martina.

Neeeee, ik zeg nergens dat jij niet antwoordt. Ik wilde zeggen dat iedereen langs elkaar heen lult, en volgens mij is het voor een groot deel een taalprobleem De enige vraag die ik stelde gaat over de lijnen in de hoef.

Laat aub zitten, dit gaat helemaal nergens meer over

Ook mijn gedachte, ras/ familie vs bont is nog wel een lastige (ik zat met paints in mijn hoofd)...

Ik ken wel degelijk eigenaren die vinden dat hun paard anders reageert op bonte paarden, maar dat zijn altijd eigenaars die daar in hun eigen gedrag ook al preventief naar handelen...

Het is wel opvallend dat ik met enige regelmaat hoor "mijn paard houdt niet van bonte paarden". Vraag is of het aan de eigenaar ligt of dat het echt aan de kleurstelling ligt?

Of houden ze niet van jou (Jean) maar durven dat niet rechtstreeks te zeggen?

Groetjes Marlies

De vragenlijst is niet bedoeld voor wetenschappelijk onderzoek maar om het één en ander te inventariseren. En inherent aan de vragenlijst is dat de beleving van de eigenaar de antwoorden kleurt. Toch hoop ik iets meer duidelijkheid te krijgen over de reacties van de paarden of juist het uitblijven ervan.

In ieder geval bedankt voor al jullie opmerkingen!

Emma Arblaster schreef op maandag 29 september 2014, 16:35:


Ik kan er geen chocola van maken (wat is de vraag voor ons hier eigenlijk?), maar heb wel een mening die los staat van methoden van derden (methode Kraak heet "Gewoon Nageltjes Knippen" zoals Piet al een jaar of tien verdomd goed weet).
Mijn mening is dat ik individueel aan pony's grote verschillen in hoefgroei en -vorm waargenomen heb, dat er daarom (alleen theoretisch al) simultaan verschillende elkaar compenserende variabelen moeten zijn. Wanneer andere waarden voor de hoefvorm gesubstitueerd zijn zullen daar dus antagonisten voor in werking treden anders kan het systeem van nature gewoon niet werken. Zoals alles in de natuur zit dat bar ingewikkeld in elkaar omdat de stabiliteit ervan zich ontleent aan een groot aantal variabelen, maar daar heb je dus op zich geen bepaalde onderhoudsmethoden voor nodig.

Mijn Els heeft dat, die genoemde "renpaardenafwijking" van:


Alleen is Els geen renpaard van beroep maar huispaard, dus tenzij je de toch ietwat betrekkelijke afstanden tussen keuken en slaapkamer mee telt zit er een hiaat in de redenering van vergelijking
Maar wel een feest der herkenning hoor! Nooit hoeft er aan de toon veel af, vaak zelfs niets en knip ik alleen links en rechts de hoefwand iets bij. Die hoefwand is aan de toon duidelijk veel dikker en zwaarder om door te knippen dan aan de kwartieren en hielen. De hielen en vooral steunsels zijn dan weer wat zwaarder uitgevoerd dan de kwartieren.
Maar of dat qua arbeid(sslijtage) nu relatie heeft met het renpaardenverhaal...

Een halfzuster van Els echter heeft totaal andere hoefvormen, zij is de pony waar ik ooit het bekapfilmpje van op joetjoep dat Piet zo onleuk vond omdat ik het met de tang deed.
Nooit anders dan (met de tang) een keurig randje hoefwand van afgeknipt, overal even lang, even dik.... Juist omdat die zo "volgens het boekje" nageltjeknippen was maakten we destijds dat filmpje.


Waar gaat het nou eigenlijk precies over, was ook mijn vraag. En zo kan ik per pony wel een nieuwe methode claimen en die naar de desbetreffende pony noemen


Niet alleen in methode maar zelfs in concept.
Beslaan was wel degelijk een geldig en werkbaar concept, in een andere tijd, met andere kennis en vooral andere omstandigheden zoals 24/7 bereikbare hoefsmeden. Maar ook toen gold al: "beslaan is zonde geld als het niet echt noodzakelijk is!".


Wat mevr. Strasser deed en nastreefde kun je denk ik idd wel een zeer aparte methode noemen. Ik heb die echter nooit onder "natuurlijk bekappen" ingedeeld. Het is de uitkomst van een visie van een dierenarts, alleen geldig onder specifiek gecontroleerde omstandigheden. Eerder een kuuroord-idee dan een benadering die uit gaat van natuurlijke slijt imitatie.

Verder... iedereen ouwehoert maar een eind weg maar volgens mij kan de praktijk van normaal hoefonderhoud indien nodig nooit werkelijk ingewikkelder worden dan "nageltjes knippen".

Ik wist niet dat er een bepaalde vraag hoefde te zijn om te discussiëren, ik dacht dat deze materie op zich de moeite was om te ontleden.

Natuurlijk bekappen is een benaming die (zo heb ik juist geleerd op FB) enkel mag gebruikt worden voor mensen die een paardnatuurlijk cursus gevolgd hebben.

Ik hoor daar dus niet bij. Mijn man, zus, broer en zoon blijkbaar wel. Doch enkel mijn broer bekapt professioneel, maar dan in Duitsland, dus aan die titel heeft hij niet veel.

Het heeft dus duidelijk wel zin om verschillende methodes te onderscheiden.

Martina schreef op maandag 29 september 2014, 10:13:

Mijn broer heeft dat bij mij geleerd (in het begin althans). Hij woonde bij mij in vanaf onze moeder stierf. Tijdens zijn studies filosofie heeft hij een jaar in Keulen gestudeerd, hij is daar blijven hangen en heeft zijn master niet afgemaakt. Hij lijmt nu ook EasyShoes, ik weet nog niet of die echt nut hebben. Hij beweert van wel.

Er bestaat ook een 7 stappenplan om met angsten om te gaan door Wendy Joris. Haar zaak noemt Mirror Horses. Zij heeft zelf verlammende angsten moeten overwinnen en wil nu andere mensen helpen om geen angst meer te hebben. Haar website is http://mirrorhorses.com/ en je kan gratis inschrijven om al per email wat tips te krijgen.

Ik heb daarom ooit de term Modern Bekappen uitgevonden.

Emma Arblaster schreef op maandag 29 september 2014, 20:11:

Hm tja, die naam Natuurlijk Bekappen is een beetje verwarrend. Aan de ene kant is het een letterlijke vertaling van het Engelse 'natural trim'. En daaronder vallen weer meerdere methodes.
Maar toen Frans en Ilona (de bedenkers van Paard Natuurlijk) jaren geleden een manier van bekappen bedacht en in een boek gestopt hebben hebben ze dat Natuurlijk Bekappen genoemd, dus een eigennaam voor een bepaald 'beesje'. En in díe zin is het dus wel een manier van bekappen met bepaalde opvattingen + ideeën erachter. Dus niet zomaar een vertaling van natural trim.
Die verwarring kom je vaker tegen. Mensen zien natuurlijk bekappen staan en denken in 1e instantie aan de overkoepelende term die het ook is, net zoals natural trim. Maar het gaat wel degelijk om iets heel specifieks dus.
Ik heb het als ik het over de methode heb dan ook over Natuurlijk Bekappen (het merk)... net als ik op FB deed eerder om die reden.
Jazeker, soms kan dat nuttig zijn, soms ook helemaal niet omdat de verschillen nergens op slaan, maar daar ging het in die discussie die je gekopieerd hebt eigenlijk niet over

Hét centrale thema daar is te vinden in een latere reactie van Piet:
"ok, nog even verduidelijken wat ik beweer dan: het is niet juist om te zeggen dat een hoefwand bij een correcte landing alleen slijt in het voorste gedeelte van de hoef. Een hoef is geen stijf stuk beton. Een hoefwand zal slijten waar hij de grond raakt, in de hielen, in de kwartieren en in de teen door de buiging die de voet heeft bij een landing op de hielen, dus overal. Mogelijk dat op een racebaan waar de voet wegzakt de teen extra slijtage ondervindt, maar niet op een harde weg."

En dan komen we bij de kern van de zaak (de discussie daar staat onder een filmpje, high speed opname van nb hoeven op een weg): meer slijtage in de teen dan elders in de hoef. Waardoor komt dat?

Deirdre (Emma) reageert met: "Het is juist om te zeggen dat de hoefwand kracht ondervindt waar hij de grond raakt, maar er is wel degelijk een verschil in slijtage, dat heeft te maken met de richting van de kracht. De achterkant van de voet zorgt voor de opname van de impact en de schokdemping, de voorkant zorgt voor propulsie. De krachten zijn niet in dezelfde richting. Zoals de banden van een auto over de weg rollen, zo moet je het afwikkelen zien. De wrijving zorgt ervoor dat je vooruit gaat. En ook dat je banden verslijten."

Dan staat daar nog deze reactie boven: " Ik heb de film nog eens gekeken en ik denk dat de kracht niet op de teen komt te staan die af zou rollen en daardoor zou slijten. Ik denk dat de kracht komt uit het volgende paar hoeven dat neergezet wordt en dat daardoor het eerste paar weer een nieuwe pas kan maken. De hele voet zet af, niet alleen de teen. Anders zou de hele hoef wel tot één nog kleinere teen zijn geëvolueerd. Dat zou veel efficiënter zijn."

En daarmee zijn weg gekomen tot de daadwerkelijke inhoud van de discussie: natuurkunde