Huertecilla schreef op zondag 17 juni 2007, 8:52:


Bij mijn paard, wat uit uitzonderlijke slechte omstandigheden kwam, heeft het ruim een jaar geduurd voordat ze zich thuisvoelde bij mij. Ze was erg onzeker, had voernijd en reageerde haar ongenoegen op een van mijn andere paarden af die daar dan weer ongelukkig van werd.

Het gaat nu eindelijk, sinds een paar maanden goed. Geloof me, het brak m'n hart om dat beest zo ongelukkig te zien. Het leek of ze zich gelukkiger voelde toen ze nog opgesloten stond in een donker hok met een keer per dag eten.

Naar mijn maatstaven is dat beest van de hel in de hemel beland maar het dier denkt daar kennelijk toch anders over.

Groetjes Edith

Marcia schreef op dinsdag 19 juni 2007, 19:08:


Ik heb het met klikkeren gedaan. Je paard los laten staan en dan een beetje naast hem gaan staan sprayen. Vlak voordat je ziet dat ie weg wil draaien een braaaaaf en even stoppen voor een brokje. Mijn paard bleef na een half uurtje keurig staan en laat zich nu helemaal sprayen. Als ik zie dat ie wat angstig begint te worden (ogen wegdraaien ofzo) dan stop ik voor een brokje en een braaaaaf. 't is qua timing wel niet helemaal zoals het zou moeten maar het werkt wel.
Terwijl ik hem hiervoor nog wel eens aan een halster vasthield en we rondjes om elkaar heendraaien.

Succes ermee!

Groetjes Edith

e m kraak schreef op woensdag 20 juni 2007, 0:03:


Ach ja, je zal wel gelijk hebben. Maar het werkt wel, ik kan mijn paard gewoon sprayen en hij blijft stil staan, hoef ik geen brokjes en beloningen meer voor te geven, dat was eenmalig tot ie er aan gewend was. Terwijl we daarvoor altijd rondjes om elkaar heendraaiden. Maar misschien heb ik wel een slim paard hoor, en snapt ie dat als ik spray, hij minder jeukt heeft... En hij was er ook niet bang voor vanzelf, hij vond het gewoon eng en had het liever niet. 't Kan mij eigenlijk ook eigenlijk niet zoveel schelen, als het maar werkt. Er zijn meerder wegen naar Rome.

Groetjes, Edith

e m kraak schreef op woensdag 20 juni 2007, 12:45:


Nou jaaaah, Egon toch. Waar heb ik dit nou weer aan verdiend? Leuk joh om in zo'n hok met alwetenden (de we's) je eigen ervaringen te vertellen... Je doet het niet goed of het deugt niet en daar moet vooral oeverloos over doorgepraat worden. Nou jammer voor jou, bij mij werkt het zo dus wel.En je mag me gerust Edith noemen hoor.

ps, wanneer komt je boek uit?

Ik heb net mijn paarden zojuist uit het land gehaald, ik loop de brug over en ze komen gewoontegetrouw uit zichzelf naar me toe om achter me aan te lopen richting tuin. Ze weten dus wat de bedoeling is want anders zouden ze dat niet doen.

Ik doe ook wel eens klikkeroefeningentjes, gewoon voor de lol, kijken wat ze oppikken kunnen verder niks serieuzigs. Zo hoef ik mijn paarden niet meer vast te houden of te binden met opzadelen of borstelen, draaikonten ze niet meer onder de waterslang of vliegenspray uit, zetten ze uit zichzelf hun voeten op het bekapbokje (oke, eentje van de vier dan) en gebruik ik mijn halsters eigenlijk nooit meer.

Ik ben er van overtuigd dat mijn paarden gerust wel begrijpen dat een braaaaf met een brokje betekent dat ik ze wat probeer te leren of aan te wennen of ze gewoon te belonen, en dat het dus niet eng is maar leuk! En daar zit hem volgens mij de crux.

Ik vind zelf dat klikkeren soms als een nogal technisch verhaal verhaal wordt gebracht. Zo op deze manier moet je het doen want anders werkt het niet, compleet met illustraties en foto's. Nogmaals, er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden. En of je dat nou klikkeren mag noemen of niet, misschien schrijf ik zelf ook wel een boek.

De methode om je paard wat te leren die lijkt op klikkeren maar die het niet is. Hm, beetje lange titel...

e m kraak schreef op woensdag 20 juni 2007, 21:06:


Oke, no hard feelings