Nu ik met het bitloze hoofdstel rij, geef ik voor
> mijn gevoel een tegenstrijdige hulp. Ik 'trek' aan de linker
> teugel en dan voelt hij rechts op z'n neus druk. Naar mijn
> mening is dat andersom. Als je aanleuning geeft en je doet dit
> links, dan gebruik je daar normaliter je linkerteugel voor. Dit
> maakt het verwarrend voor Amigo en mij. Ik ben dus op zoek
> naar een reactie op deze verwarring. Ik hoop dat iemand ons kan
> helpen of een idee heeft hoe het opgelost kan worden!
Hoi Marcelle,
Toen ik
bitloos ging rijden, leek de werking van het kruiselingse bb mij ook erg indirect dus ik ging uiterst sceptisch op mijn paard zitten. Mijn Andalusiër Cadiz, die proefdier was, werd aanvankelijk erg boos -dat doet hij met alles wat anders is dan wat hij gewend is- dus hij staakte, beet in mijn schoenen, ging bekkentrekken, sloeg met een voorbeen op de grond en stak zijn hoofd de kant op die ik niet bedoelde. Ik borduurde echter vlijtig verder want ik ken hem, zei "BRAAF" bij elke piepkleine meewerkende reactie en na een half uur begon hij wat te ontspannen.
De praktijk bewees dat er geen 'indirectie' in het hoofdstel was. Ik zou niet teveel nadenken over welk stuk leer waar op zijn hoofd trekt of drukt, maar je gaat gewoon sturen met twee contactteugels en met je heupen en schouders bepaal je de richting. Ik heb ontdekt dat dit goed werkt: Wanneer je stelling naar bv rechts vraagt, zorg je voor voldoende contact op je linkerteugel terwijl je je rechterhand van de hals af doet. Je doet dus eigenlijk elke handeling op twee teugels en dat is juist goed, want "ouderwets" rijdend wil je een wending nog wel eens op je binnenteugel maken en dan loopt je paard niet gelijk op twee schouders.
Je kunt dit ook oefenen in stilstand. Contact op twee teugels, één hand van de hals af, geeft ie na/neemt ie stelling: die hand ontspannen en BRAAF roepen! Zo leert hij hoe hij geacht wordt te reageren; daar kun je later onder het rijden weer van profiteren.
Ik heb gemerkt dat zwaantjesmodel Cadiz sneller ontspant en zijn hals dieper laat zakken op dit bitloze hoofdstel en ik gebruik het dan ook om hem zijn rug te laten gebruiken. In de diepte "zoekt" hij mijn hand en neemt daar verrassend graag aanleuning, iets wat hij met bit (ik reed hem op een flexibele rubber stang) minder makkelijk doet.
Peet heeft een heel hoofdstuk op haar site aan
bitloos rijden gewijd, zij was ook degene die me over de streep trok:
www.jovarna.tk