Hoi en bedankt aan diegenen die reeds een antwoord of een mening gaven.
Ik ben mij ervan bewust dat een paard zich het best voelt in een natuurlijke omgeving. En die heeft hij gekregen. Van zijn geboorte tot nu heeft hij steeds in groep geleefd bij zijn moeder en half zussen en - broers. Overdag op de wei, s nachts in de stal.
De laatste tijd lijkt het dat hij geen plaatsje meer heeft in de groep. Hij staat steeds apart en wordt verjaagd. De merries in de groep zijn drachtig, dit kan mss wat verklaren?
Hier komt nog bij dat hij ondertussen toch al een flink paard is dat, naar mijn aanvoelen, wel wat wil bijleren. Vandaar dus de beslissing om hem te verhuizen naar een manege waar hij idd vooral in de stal zal staan. Althans voorlopig toch.
Ik heb hierover lang nagedacht maar uiteindelijk heb je toch ook een bepaalde infrastructuur nodig om met een paardje te werken (en dan bedoel ik niet rijden maar grondwerk) zoals paddock, piste, round penn? En die infrastructuur heb ik persoonlijk niet.
Bedoeling is om in het voorjaar te beginnen met wat oefeningen aan de hand en oefeningen in de round pen. Na enkele maanden gaat hij waarschijnlijk terug de weide op om nog verder te ontwikkelen.
Mijn vraag was om deze overgang zo vlot mogelijk te laten verlopen, bij dus idd, gebrek aan voldoende weidegang in combinatie met voeding. Ik heb respect voor ieder zijn werkwijze maar uitspraken zoals 'volkomen onacceptabel' heb ik niets aan.
Hij komt overigens niet alleen op stal te staan.
Ik vind het spijtig maar idd als ik hier geen antwoorden vind zit ik op de verkeerde site .
Toch bedankt
Britt
Warboel
