harry11 schreef op donderdag 26 december 2013, 15:34:


Ja veel mensen vergeleken het ermee, vooral ook omdat zijn halve borst open lag.

Maar met vele kleine stapjes en veel geduld We hebben wat aan de kant van de weg gestaan samen, dat ik de andere kant opkeek als er 'n auto aankwam om zo nonchalant als mogelijk probeerde over te komen terwijl mijn hart tekeer ging. Volgende stap was wandelen, na 'n half jaar zat ik er weer op. Ook weer eerst aan de kant van de weg en bij iedere auto die eraan kwam diep zuchten om je spanning te laten afvloeien.
Nu ik het hier weer opschrijf komt weer zoveel boven niet in negatieve zin, maar hoe bijzonder het is (was) dat het volledige vertrouwen terug kwam. Niet alleen voor Bo maar ook voor mij, wij hebben elkaar geholpen.
Ik kan me nog zo voor de geest halen ons eerste echte buitenritje weer, ik was zo blij als 'n klein kind die voor het eerst op haar paard zat

Marlies Sanders schreef op donderdag 26 december 2013, 15:38:


Graag gedaan Marlies , ik krijg nog steeds 'n bijzonder gevoel als ik dit verhaal over mijn kanjer vertel.

rini schreef op donderdag 26 december 2013, 16:28:


Bo was een bijzonder paard en jullie waren een heel mooi koppel! Hij had alle vertrouwen in jou hoor Rini! Zegt ook alles over jou, ondanks dat er bij jou ook de schrik goed in zat.
Samen de angst overwonnen!

Tineke Nolet-Verdel schreef op donderdag 26 december 2013, 19:39:


Dank je Tien