Marlies Sanders schreef op donderdag 8 augustus 2013, 14:05:


hol: de kwartieren relatief korter
bol: de kwartieren relatief langer

Bol = altijd fout!
Deze fout wordt onbewust, denk ik, vaak gemaakt. Bijv. door de hielkant te raspen zonder het verband naar de toon te controleren/meten.
Ik denk dat het idee van 'altijd kwartierboogjes' door iemand bedacht is om deze fout te voorkomen.

Mariss schreef op donderdag 8 augustus 2013, 14:34:


10ppm voor uitwendig gebruik.

Waarom zou je???


De werking van colloïdaal zilver is gebaseerd op het oligodynamisch effect.
http://en.wikipedia.org/wiki/Oligodynamic_effect
Heel anders dus dan ab.

Piet schreef op donderdag 8 augustus 2013, 16:33:

[knip]

Ik snap niet waar je nu naartoe wil.
Jackson kan me altijd al de pot op met het mustanghoeven-voorbeeldmodel en daarbij dacht ik dat hijzelf ook allang van deze niet vol te houden extrapolatie is afgestapt.

Ik denk ook anders, zonder ideaalmodel.
standaard: Volg gewoon het hoefzoolniveau. Als dat leidt tot kwartierboogjes so be it, indien niet dan maar niet.
correctief: daar hebben we het nu aldoor al over, dat kan dus afwijken van standaard.
Mijn insteek daarbij is, wat de hoefwand betreft, te bedenken (zie de papieren modelletjes) wat de effecten van handelen zijn. Scoops aanleggen kan totaal tegenstrijdige gevolgen hebben wat afhangt waar precies een scheur zit. Je kunt dus nmm niet instrueren dat kwartierboogjes en/of scoops altijd moeten. Essentieel in het systeem is dat de trekkrachten in het dynamisch steunvlak worden gemanipuleerd.

Mariss schreef op donderdag 8 augustus 2013, 19:18:


Jemigdepemig!
1e regel op die wikilink:
The oligodynamic effect (Greek: oligos = few, Greek: dynamis = force) was discovered in 1893 by the Swiss Karl Wilhelm von Nägeli as a toxic effect of metal ions on living cells, algae, molds, spores, fungi, viruses, prokaryotic and eukaryotic microorganisms, even in relatively low concentrations.[1] This antimicrobial effect is shown by ions of mercury, silver, copper, iron, lead, zinc, bismuth, gold, aluminium, and other metals.

Mariss schreef op donderdag 8 augustus 2013, 21:04:


Toch is teatree ook wel een goed middel.


Nou, of het dan nog lekker werkt... kweenie. Doet me aan homeopathische hokuspokus denken. Er wordt zo ongelooflijk veel onzin m.b.t. colloïdaal zilver gepapegaaid, om hopeloos van te worden, daar is PN nog helemaal niets bij
Ik zie geen reden voor verdunning. Het spul zelf elektrolytisch maken kost nauwelijks 1 drol. Gewoon ff leren hoe (Wil heeft dat ooit eens uitgebreid op PN gezet) en dan dotje poetskatoen in de straalgroeven met 10ppm soppen. Of van dat brandwondenspul kant en klaar kopen maar dat is vast veel duurder....

Doet allemaal niets af dat er veel werk aan die hoeven is

Nils Vellinga schreef op donderdag 8 augustus 2013, 23:10:


Jullie gekke belgen, ik leer dat taaltje nooit! Wat bedoel je nou?
Heb je je kettingzaag ingeruild voor een gewone hoeftang?

Marlies Sanders schreef op donderdag 8 augustus 2013, 21:48:


Da's nu Dyggur
De allereerste, met Els op schoot, die jij denk ik nooit gezien hebt was de leukste vind ik zelf. Alleen jammer dat het ook zoveel niet leuke domme reacties veroorzaakte.

Waldo50 schreef op donderdag 8 augustus 2013, 22:31:
[knip]
[knip]

Ik denk dat je behoorlijk geluk gehad hebt. Dit type hoornwandscheuren kan verduveld gemeen worden; alle behandelingen voorgesteld in het hoefsmidboek van Hermand zijn waardeloos (vind ik).
Maar vul even aan: hadden de pony's dezelfde geschiedenis? (wat betreft beslagen zijn e.d.)
Wat denk je zelf over het ontstaan ervan? Genetisch of slechts geschiedenis van voorheen slechte kwaliteit hoornwand?

Waldo50 schreef op vrijdag 9 augustus 2013, 0:33:


Dat zou ik ook hebben geprobeerd.
Goeie fotoserie en verhaal trouwens. Kan iedereen meteen zien hoe het eruit ziet als er duidelijk wel een schimmel in komt.


Kijkkijk, daar zou het dan toch aan kunnen liggen want je geeft ook aan dat de kwaal later niet terug kwam.

In mijn hoefsmidboeken wordt vooral aangegeven dat het door weersinvloeden komt maar ik heb daar de grootste twijfels bij net als bij de voorgestelde betimmeringen.


Maar waarom is er later dan geen last meer van?
Ik vraag me altijd af wat de oorzaak van ellende is zodat het misschien te voorkomen is.

Waldo50 schreef op vrijdag 9 augustus 2013, 14:28:


Ook waar en prima idee. Ideeën zat maar ik vrees dat er iets aan de hand moet zijn in de omgeving dat het aan de gang houdt. Dan is het uiteraard dweilen met de kraan open.

Loekie schreef op vrijdag 9 augustus 2013, 15:14:


Daarbij vind ik het verrekte moeilijk zo uit te leggen dat het niet verdraaid of verkeerd begrepen wordt.
Ik heb nondeju nergens geschreven: 'dagenlang laten lopen op straalgroeven die volgestopt zijn met watten'!
Ik schreef dot poetskatoen en bedoelde: tien minuten laten staan op doordrenkte dot zodat zilverwater goed in contact komt. In een emmertje met een bodem van het spul kan uiteraard ook.
Ondertussen begrepen dat mariss al zilverwater geprobeerd heeft, maar liefst 40pmm. Hoe en waar dat vandaan komt weten we natuurlijk weer niet maar ik heb er mijn twijfels over. 40ppm maken kan ik niet (niet goed, heeft zover ik weet ook weinig zin omdat werkzame deeltjes te groot groeien en daarom niet meer werkzaam zijn) en het echte spul is uiterst bederfelijk, vandaar dat handel erin moeizaam en weinig interessant is.
Op het officiële geteste en gekeurde brandwondenmateriaal na, zou ik persoonlijk geen op colloïdaal zilver gebaseerde producten uit alternatieve circuits kopen.

Dat oligodynamisch effect was tevens de reden waarom deurklinken van koper en bestek van zilver moest zijn, vroeger, als je het kon betalen. Want zonder de verklaring te kennen wist men wel dat het ontsmettend was. Op zware metalen kunnen micros niet leven; het bijzondere van zilver is dat dat het enige zware metaal is dat niet zo giftig voor ons is.

Ik lees over vermeende metalen-tekorten en het blind toedienen van koper, zink, etc... en hou mijn hart vast. Ik vind het allemaal geen goede ideeën.

Piet schreef op vrijdag 9 augustus 2013, 23:59:


Waarom spanning? Er zijn andere mogelijkheden die tot dat type scheuren in materiaal kunnen leiden. Denk aan materiaal verwering, materiaal 'moeheid', e.d.
Het is mij helemaal niet zo duidelijk en alle info over dit soort scheuren in mijn hoefsmidboeken vind ik nonsens, evenzo de voorgestelde behandelingen. Blijft daaruit over de info dat dit probleem vroeger ook veel voor kwam anders zou er niet zoveel instructie over bestaan. Vroeger moesten de paarden wel veel meer doen dus daar kan het ook al niet aan liggen.
Wat ik me afvraag is hoe groot de correlatie is tussen beslagen zijn geweest en deze materiaalscheuren die 'zomaar' ontstaan, want dat is de enige optie die in mijn denkhoofd overblijft; een vermeerderde hoefwerking waar de 'instructie' voor de materiaalaanmaak eerst weer aan wennen moet. Deze verklaring zou ook goed passen bij waarom hetzelfde soort scheuren vaak, op een notoire rotplaats, bij de verzenen voor komt.

[knip]

Wat Waldo schrijft, als ik het juist lees, is dat hij na de (1ste?) lange tocht met de scheuren/schoenen nog andere tochten gemaakt heeft zonder deze problemen.
Er kan dan dus niet gesteld worden dat het slecht voor de hoeven is geweest -
integendeel, blijkbaar zijn de hoeven essentieel verbeterd
Ik zou niets anders verwacht hebben. Regelmatig door de jaren heen heb ik mensen met hoefprobleempaarden aangeraden op bedevaart te gaan (kalmpies aan, mét of te paard, zolang het bedevaartsoord maar ver weg is).

Talitha schreef op zaterdag 10 augustus 2013, 10:37:

Niet.
Naast mogelijke voordelen ook veel nadelen. Allergiekansen door de drager- en hulpstoffen.
Influenza vrij nutteloos om te doen, voor mij, omdat ik al jaren nergens meer naartoe ga met mijn pony's en geen contact met anderen heb, virus constant muteert, etc.
EHV helemaal nutteloos; enting beschermt juist niet tegen de gevaarlijke virusvarianten (waar ik mijn lieve Draupnir aan verloren heb).
Een pro-afgument blijft er alleen nmm bij tetanus over. Maar zelfs het beslaan, dé manier om door een vernageling tet op te lopen, doe ik al heel lang niet meer. Hoe groot is verder de kans dat mijn in de watten gelegde lieverds anaerobe wonden op doen? De bacterie is zeer algemeen maar het is aardig moeilijk om tet te krijgen. Ik weet niet waarom maar heb de indruk dat tet in zuidelijker, warmer streken meer voor komt, als ik daar woonde zou ik wrsch wel enten, eenmalig.

Piet schreef op zaterdag 10 augustus 2013, 7:49:

Dan zouden alle paarden in een door duivelse weersomstandigheden geteisterde kudde/streek het moeten hebben. En hoe zou een verband tussen weersinvloeden en beweging/hoefwerking in elkaar kunnen zitten? We hadden het laatst over geloven... lees eens wat oude hoefsmid-literatuur, voor wie van geloven houdt
Ik zou dus best willen weten of paarden die nooit beslagen zijn geweest dit type scheuren in de hoeven ook vertonen. Zelf kan ik mij er geen voor de geest halen. Het zou volgens mijn idee van herijking naar vermeerderde hoefwerking ook wel kunnen, in gevallen waar paarden langdurig opgesloten zijn geweest, vervolgens ineens veel en langdurige beweging krijgen. Maar kwantitatief veel minder waarschijnlijk dus dan het historisch veel voorkomende patroon van beslagen paarden, die ontdaan van ijzers een tijdje de wei in werden geschopt om wat bij te komen en daar (door vermeende weersinvloeden die er beslagen in de stand op stal gelukkig niet zijn) scheuren opdoen.
Je zou verwachten dat er statistisch uitsluitings- en/of correlatieonderzoek naar dit soort makkelijk te inventariseren zaken bestaat maar ik heb dat nooit kunnen vinden.

Nils Vellinga schreef op zaterdag 10 augustus 2013, 13:00:


Dat lijkt inderdaad de beslissende (nonveterinaire!) variabele bij veel mensen. Als al die mensen nu eens besloten niet mee te doen aan die onzin...