Zag 't net al Happy happy foto's

Laura83 schreef op zondag 31 maart 2013, 10:27:

Goh, ik heb ook een Franse ex-draver hier staan. En wat je beschrijft komt me verdomd bekend voor maar dan inmiddels in een heeeeeel erg afgezwakte "restant"vorm daarvan. Onze Vin hebben we van Animu Luce geadopteerd. Toen hij daar arriveerde (hij was toen 3 of 4 jaar oud) was hij zwaar agressief, viel hij mensen aan, beet en schopte. Zij hebben 'm daar met veel geduld en liefde weer lekker paard laten worden in een kudde maar hij stond toch meestal een beetje alleen een eindje van de groep af.
Na alle tijd is hij van heel veel oud zeer af en laat z'n ware aard zien. Hij is een ongelooflijk lieve vrolijke zachtaardige knuffelgrage goedzak die heel veel in de wereld gezien heeft en onderweg nergens bang voor is (hij is nu 9 jaar oud, we hebben 'm iets meer dan 2 jaar). Als hij iets spannends ziet draaft hij daar het liefst op af (hét perfecte paard voor ons dus, belachelijk wat mensen weggooien!).
Maar hij is wel wat onzeker tussen de andere 3 paarden. Waardoor hij vaak wat lelijk probeert te doen omdat hij niet beter weet wat te doen maar dat is slechts een hoop stoere praat. Zo grappig, de andere 3 hadden dat na een tijdje ook door en trekken zich vaak totaal niks aan van hoe lelijk hij probeert te kijken of als hij in de lucht staat te schoppen (hij let altijd goed op dat hij niemand raakt dan ). Ze negeren gewoon z'n maffigheid. Het valkje hier gaat doodleuk achter 'm liggen rollen terwijl Vin probeert stoer te doen door met z'n achterbeen in de lucht schoppen Dat valkje heeft vorig jaar echt zowat een jaar lang Vin zitten "treiteren" om te komen spelen, tot het 'm gelukt is De beste psychische revalidatie zijn eg wel andere paarden. In het begin had Vin veel mot met de dominantste hier. Tot de posities duidelijk waren, en na nog een tijdje hing hij juist heel erg aan die dominantste. Echt maandenlang was Vin daar waar Flame was en deed wat Flame deed. Zo ontspannen had ik 'm tot dan toe nog niet gezien.
Toen ik in het begin met m'n stoeltje op de wei zat bleef Vin eerder bij mij dan bij de andere 3, maar dat is tegenwoordig niet meer zo. Hij meandert met de groep mee tot ze weer met z'n allen bij me rondhangen na een tijdje.

Ik hoop dat het met je paard's rug in orde komt. Want met heel wat geduld en de ruimte om 'm weer normaal paard te laten worden kan dat allemaal heeeeel anders worden dan het nu is.
Beetje gel.l van die vorige eigenaresse... tuurlijk had dit paard al die symptomen en gedragingen al. Hopelijk heeft de osteopaat goed nieuws.

Anja Seijn schreef op dinsdag 2 april 2013, 20:01:

M'n man vond ze naar boerenkool smaken

marriieeke schreef op dinsdag 2 april 2013, 22:09:

Zijn ze allemaal tegelijk bij de tandarts geweest? Proppen maken is toch wel dé indicator voor scherpe haken aan de kiezen.

Spirithorses schreef op woensdag 3 april 2013, 22:27:

Het beste verander ik het zinnetje dus in "Proppen maken is toch wel dé indicator voor tandproblemen" Ik heb hier alleen ervaring met haken...

Wil schreef op zaterdag 6 april 2013, 1:23:

Mijn draver hier heeft ook meer dan 3 versnellingen, denk ik. Als de ondergrond echt moeilijk wordt gaat hij andere dingen doen. Hij stop met het drafritme en lijkt elke voet apart neer te zetten. Dat denk ik tenminste zo te voelen en horen vanuit het zadel, en op de wei zie ik het hem soms ook doen. Maar ik heb er niet zo'n verstand van en nu ik het plaatje van Egon heb gezien duizelt het me helemaal met al die namen en gangen. Het zit wel heel comfortabel als hij het doet en hij blijft het zelfde tempo houden. Zodra het terrein weer makkelijker is gaat hij weer over naar een draf.
En als het lekker zacht is wil hij maar wat graag de turbo aan zetten. En als je dan al denkt hard te gaan is er altijd nog de galop, dat snap ik dan wel weer

Waarom wordt dit eigenlijk een 'defect' gen genoemd en niet een veranderd gen?
Op zich geen onhandig defect lijkt me. In het terrein van IJsland komt het best goed uit om geen zweefmoment te hebben zo nu en dan.
Wat is het verschil tussen een spontane mutatie en een defect?

Er staat "As a horse increases its speed it will normally switch from trot to gallop, which is the natural gait at high speed, but this leads to disqualification for trotters.
Our interpretation is that the mutation inhibits the transition from trot to gallop and thereby allows the horse to trot at very high speed, explains Leif Andersson."
Ik weet niet, ik vind dat nogal een interpretatie. Vooral het gedrag van m'n eigen draver zette me aan het denken. Die heeft 4 versnellingen, wil graag galopperen, doet het op de wei ook maar onder het zadel deed hij enorm raar, de eerste keren dat hij aan wilde galopperen. Hij reageerde na een paar passen galop alsof iemand keihard aan de teugels trok en kwam al vreemd huppend (als een paard in protest tegen dat harde trekken aan teugels) tot een veel lager tempo en draafde weer verder. En ik deed dus helemaal niks, ik zat dit vol verbazing mee te maken. Pas na een paar keer dit vreemde ritueel doorlopen te hebben was de overgang probleemloos.
Later bedacht ik me dat dit wellicht kwam omdat hij altijd genadeloos op z'n flikker kreeg als hij voor de sulky de overgang naar galop maakte... Precies zo'n reactie toonde hij nu nog, en wel zonder daadwerkelijk op z'n flikker te krijgen. Het duurde ff voor hij door had dat hij gewoon lekker mag galopperen nu.
Om nou meteen te interpreteren dat het genetisch bepaald is dat die paarden de overgang niet kunnen maken... ik weet niet... Het wordt er al enorm vroeg uit geramd, die overgang. Dit gedragsaspect lijkt me een behoorlijk verborgen variabele bij zo'n onderzoek. Alles wat niet braaf doet wat de trainers willen gaat de prullenbak in (die van mij was ook bestemd voor de slacht, maar werd net op tijd gered), dus wat hou je over... "paarden die genetisch niet kunnen galopperen..."

Altijd verdacht als er niet bij staat wat de ingrediënten zijn, behalve het verkooppraatje wat het allemaal wel niet zou doen.... Grote kans dat je voor 20 euri een pot suiker koopt.

Christel Provaas schreef op woensdag 10 april 2013, 23:26:

Ja, dát effect ken ik wel. Gras geef aanvankelijk nattere mest. Vooral bij 1 van de 4 hier. Die houdt het hele grasseizoen soort van PUR-bolussen (je ziet het op de grond ook uitzetten, net als PUR )
Ik heb hier nog nooit een paard aan de flats zien gaan bij de overgang van gras naar hooi.
Wel interessant.
Soms zit er bij 1 wat water bij de verder normale mest. Dat ligt heel erg aan wat er aan kruiden zit tussen het hooi (de stengeligheid heeft er hier dan weer geen invloed op). De anderen hebben daar weer niet zo'n last van. Het paard wat soms wat last heeft van water bij de mest is wel de minst kieskeurige eter. Daar verdwijnt zowat alles in...

e m kraak schreef op vrijdag 12 april 2013, 11:17:


Precies, meten/onderzoeken die mensen wel wat ze denken te meten/onderzoeken... Als je van tevoren al allerlei aannames maakt...

Peter Donck schreef op vrijdag 12 april 2013, 22:32:

Wat is dan het nadeel van een ijslander die zich door het ruwe terrein van IJsland verdomd snel voortbeweegt zonder zweefmoment? Lijkt mij juist handig en een voordeel voor de stabiliteit om bijvoorbeeld elke voet apart neer te zetten.
Mijn draver gaat dat hier doen als de ondergrond te slecht wordt, bijvoorbeeld glibberige leem op een harde oneffen steenlaag. M'n dravende paarden glijden naar alle kanten uit en moeten vaart minderen, maar hij met het genetisch defect waarschijnlijk zoeft daar als een spin overheen zonder veel te glibberen alle kanten op. Op dat moment heeft hij geen zweefmoment meer.