Dani62 schreef op donderdag 28 maart 2013, 22:21:


Ik ben het met je eens. Aan de andere kant zijn er legio 'kenners' (zadelpassers) die zeggen 'wat maken 15 kilo voor een paard van 500 kilo nou uit'? Die kan ik ook geen ongelijk geven.

Spirithorses schreef op donderdag 28 maart 2013, 22:23:


Plus dat zo een zadel van 15 kilo de druk weer anders verdeeld...

Merel Stoffers schreef op donderdag 28 maart 2013, 21:59:


Hmmmm, je kunt je zelfs afvragen of een paard anatomisch in staat is om een mens te dragen ... van vleesbron tot (sport)rijpaard.
Maar gewicht vind ik in het geheel niet van relatief ondergeschikt belang. Vanzelfsprekend kan een lichtgewicht ruiter door het niet kunnen rijden het dier vreselijk in de weg zitten en pijn en ongemak veroorzaken, maar ook een te zware ruiter, die wel mee zit in de beweging, lijkt mij ook belastend. Meer dan 90 kilo meezittend gewicht wat niet op je rug zit, maar wel je bewegingen volgt, zorgt ook voor piekbelasting en lijkt mij alles behalve echt goed voor een rug!

Mooi stukje over de vergroeiing van de rug door zware last (ruiter en harnas) uit de oudheid:
http://romeinsekust.wordpress.com/artikele/de-paardenskeletten-van-ockenburgh/

Of konden die Romeinen ook niet rijden en meezitten?

Mijn ervaring als (veel) te zware ruiter ...
Ik heb nu zo'n 35 jaar op diverse eigen paarden gereden, nooit op manegepaarden of andere lespaarden (behalve een weekje bij Pien, maar toen was ik in mijn minder gewichtige periode). Mijn gewicht schommelde in de loop der jaren tussen de 80 en 110 kg. (Ik weet dat dat voor mij veel te zwaar is, maar dat is niet waar deze discussie over gaat.)
Ik ben begonnen op een vosje van ca. 1.52 m dat in eerste instantie van mijn vriendin was. Dit dier is 27 jaar oud geworden zonder rugproblemen en ik heb haar een jaar of 12 bereden. Ze had wel aanleg voor bevangenheid. Daarna ben ik overgegaan op fjorden. Toen ik de eerste kocht, vond ik dat zo'n beest te klein voor me was en dat het er niet uit zag, maar daar ben ik op een gegeven moment toch overheen gestapt. Doordat ze weinig schoft hebben, tonen ze toch al veel groter dan een pony met een hoge schoft, zet een fjord van 1.42 naast een "gewone" pony van 1.42 en je ziet een heel verschil. Mijn eerste 2 fjorden hebben me, welk gewicht ik ook had, vlot gedragen, ook door het duin. Beiden geen rugklachten gehad, één op 19 jarige leeftijd overleden aan koliek, de ander bij 23 in laten slapen door chronische problemen met de darmen. Ik heb ze beiden 16 jaar gehad en ze altijd recreatief bereden. Wel altijd dressuur- en springlessen gehad bij een rijvereniging.
Momenteel rijd ik niet/weinig omdat ik feitelijk maar één fjord heb die berijdbaar is en dat is Boully van 25. Ik vind mij zelf veel te zwaar voor hem, hij is ook nogal magertjes, dus dat voelt niet zo goed. Vorige zomer wel een paar stapritjes van 5 km op hem gemaakt langs de vlakke weg. En hij vindt dat leuk, wil graag opgezadeld worden en gaat ook graag met me van huis. Dus ondanks dat ik het zelf bezwaarlijk vind, lijkt hij daar anders over te denken.

Ik vind het een lastig onderwerp. Aan de ene kant vind ik nu dat je niet zoveel gewicht op een paard mag zetten, aan de andere kant dacht ik daar vroeger helemaal niet zo bij na en bleek het uiteindelijk ook geen probleem. Ik heb veel lichtere personen dan ik zelf gekend die wel altijd (rug)problemen bij hun paarden hadden. En dat waren juist diegenen die hun paarden ook in de sport uitbrachten.
Misschien zijn fjorden, net als ijslanders een ras apart, dat zou ook nog kunnen ...

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Anja Seijn schreef op donderdag 28 maart 2013, 22:27:


Daar moet je vooral niet bij vergeten dat ze in die tijd al op enters gingen zitten, zelfs al op veulens (er waren, geloof het of niet, veulencategoriën op de Olympische Spelen!). Nogal logisch dat ze dat spoedig doorheen zakten maar daar maakte toen niemand zich druk om, denk ik zo... het leven was hard, de culturen barbaars en hardvochtig.

e m kraak schreef op vrijdag 29 maart 2013, 0:51:


Hoeveel paarden zijn er in onze tijd, van het totaal aantal rijpaarden, die keurig netjes vanaf 6 jaar worden ingereden?

Hoewel ik ervan overtuigd ben dat de zit van de ruiter belangrijk meespeelt, geloof ik in alle eerlijkheid niet dat je het belang van gewicht dan maar zomaar kunt uitsluiten.

Net zo min als het belang van een goede bespiering om de ruiter te kunnen dragen.
Piens paarden bv zullen goed in de bespiering zitten omdat ze dagelijks werken, maar een paard dat alleen zo nu en dan uit de wei wordt geplukt, heeft meer een sixpack gras en ik vraag mij af of dan het gewicht niet dubbel zo hard aantikt.

Er is ook een wat genuanceerder onderzoek waarbij je op die 20% komt
http://www.ker.com/library/EquineReview/2008/ScienceUpdate/SU41.pdf

Uiteraard kent ook dit onderzoek veel teveel beperkingen en is niets op de lange termijn onderzocht. Een uitgebreid onderzoek zou best interessant zijn.

Mbt de ijslanders... het zal zeker meespelen dat ze (tot nu toe) later worden ingereden, maar ook daar betwijfel ik of er niet toch vaak te zware mensen opzitten. Hun draagkracht lijkt mij net zo min onbeperkt.

Ik denk wel dat het beleid van laat inrijden belangrijk meespeelt in kracht en gezondheid. Ik begrijp alleen absoluut niet waarom ervan uitgegaan wordt dat dit alleen bij ijslanders zo is.
Zit er dan werkelijk verschil in qua groei in verhouding met andere paarden?

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 29 maart 2013, 8:37:


Dat geloof ik niet. Het zijn gewoon lokale ponies zoals ook Engeland en Noorwegen zijn ponyrassen heeft. En het inrijden op 3- of 5-jarige leeftijd zal niet inene bij de landsgrens ophouden.
Het verschil zou hoogstens in de gangen kunnen zitten. Door weinig te zweven, immers ze hebben altijd één been aan de grond, dreunen de klappen van het meegezeulde gewicht minder door. Zoiets. Is een aanname.
Net als de aanname dat het bij de ijslanders in tegenstelling tot andere rassen, wel 'mee zal vallen met het gewicht'.

Christel Provaas schreef :

Het is waar dat mijn twee Welshcobs veel hobbeligere gangen hebben dan de bijna altijd vlak lopende ijslanders.

Het zou kunnen dat de gangen een rol spelen. Klinkt niet onlogisch.
Daarnaast denk ik dat de gewoonte om ijslanders, itt andere rassen, daadwerkelijk pas te belasten als ze volwassen zijn, ook belangrijk meespeelt.

Toch moet ik heel eerlijk bekennen dat ik menig stevig volwassen kerel op een ijslandertje van 1.35 in tölt niet altijd lekker uit vind zien. Maar goed... dat is nergens anders op gestoeld dat mijn manier van kijken. Kan dus best zijn dat het in de praktijk wel meevalt.

Ik vind het toch ook wel belangrijk om het gewicht van het zadel bij de ruiter op te tellen wat het paard moet dragen.

En idd als je dan toch denkt een zadel van 5kg maakt geen verschil kan ik ook inkomen, maar er zijn toch ook wel westernzadels van dik 15kg en als je die optelt bij een ruiter van pak 90kg dan zit je toch alweer op 105 kg wat het paard moet dragen.

Op wat wordt de 20% eigenlijk gebaseerd? Vind ik wel interessant om te weten. Omdat mijn paard nu al ongeveer 600 kg weegt zou ik toch niet graag hem een gewicht van 120 kg laten dragen, met zijn 1.52 ongeveer.
(Mocht hij natuurlijk goed ingereden zijn en de juiste bespiering hebben)

roweentje schreef op vrijdag 29 maart 2013, 10:27:


juist


natuurlijk zuiver speculatief maar ik ben het helemaal met je eens. Mensen kunnen met gemak 50 kg tillen, en ik heb in de bouw wel mannen meer dan 100kg zien tillen (2 zakken cement!) maar het gevolg is zeer vaak ernstige rugklachten die niks te maken hebben met bespiering (die is er voldoende) maar met het feit dat de rug zo'n belasting niet aan kan. (heupen schijnen veel meer gewicht te kunnen verdragen)
Denk je eens in: 100kg, dat is echt een heel gewicht, en een ruiter van 90 kg met zadel en al haalt dat wel. Volgens mij is het teveel, en is 80kg max ruitergewicht en dan liefst niet met een zwaar zadel.


10 tot 15% max gewicht kom je meer in de juiste richting lijkt me. 500-600kg is een heel normaal gewicht voor een doorsnee paard en ik moet er niet aan denken dat men daar 100-120 kg op legt

Ja, als wij heel zwaar moeten tillen, dan kunnen we dat doen, door door de benen te zakken en op die manier het meeste gewicht door je bovenbenen te laten tillen, in plaats van door je onderrug (bij voorover bukkend tillen). Wanneer wij op een paard gaan zitten, dan zitten wij op dat kwetsbare deel van de rug, wanneer het nou té zwaar word, kan dat paard niets doen om de belasting ergens anders op te vangen. Zo kunnen ze rugschade niet voorkomen, iets wat wij wel kunnen bij het moeten tillen van een zware belasting.

15 kilo extra op een paard van 600 kg, dat merkt hij niet. Is dat zo? Ik denk dat als je 15 kilo extra op de kar zet en hij moet het trekken, nee, dat merkt hij niet. Maar geld dat ook als het gaat om 15 kilo op die kwetsbare rug? In verhouding is een paardenrug erg kwetsbaar, gezien hoe groot en zwaar dit dier is.

Of het misschien te zwaar is voor ijslanders, dat er volwassenen op rijden? Ik denk dat je dat kunt zien aan de leeftijd waarop ze versleten zijn. Als veel ijslanders eindigen met een versleten rug wanneer ze 18 zijn, dan denk ik dat het uiteindelijk te zwaar is voor ze.
Maar als ijslanders met gemak bereden kunnen worden tot hun 30ste en er eigenlijk geen rugklachten voorkomen bij oudere ijslanders, dan moet het kennelijk toch kunnen.
Ik weet weinig van ijslanders, weet iemand dat? Of deze dieren al jong versleten zijn of juist niet?
Ik heb vroeger op ponykamp gereden op ijslanders, ik vond het superleuke paardjes!!

Talitha schreef op vrijdag 29 maart 2013, 11:10:


Dat je bewust of onbewust schrijft over 'versleten', geeft nogal wat aan, vind ik!
Veel oplossingen ter voorkoming of verhelpen van rugproblemen zijn gericht op het gebruikersdoel en niet op het paardenwelzijn. De door ons aangerichte rugproblemen, want dat is het, zijn simpel te voorkomen door niet op een paard te gaan zitten. We denken goed en 'natuurlijk' bezig te zijn en slepen fysiotherapeuten, cranio sacraal therapeuten en osteopaten aan om het dier 'gebruiksklaar' te hebben én te houden. In wiens belang? Dat van het paard waar wij zo gek op zijn?
Overgewicht is bij mensen een serieus probleem. Bij paardmans staan we te prikken in de ribben, passen we zijn ratsoen aan en zijn héél kritisch op zijn gewicht en zijn bespiering. Menslief stopt het ene koekje na het andere koekje in zijn mond en verschuilt zich achter 'hoeveel gewicht er maximaal op een paardenrug mag' ... ik weet niet hoor, maar ik vind het eigenlijk de wereld op zijn kop!

http://www.wetenschapsforum.nl/index.php/topic/173127-paardenrug-krijgt-nogal-wat-te-verduren-van-ruiter/