Ik heb iets vergelijkbaars, deze 'Pro Grid'-roosters: http://www.ridcon.de/Pro-Grid-R-40.20.0.html . Die ik heb zijn 4 cm dik. Het zijn tegels van 50 x 50 cm, die geleverd worden als matten van 1 m2 (dus 4 roostertegels).

Op de meeste plekken houden ze na een paar jaar de bodem inderdaad nog redelijk bij elkaar, maar op de natste plekken zijn ze jammer genoeg geen partij voor de Walcherse klei. Daar zakken ze zo ver weg dat er uiteindelijk weer een flinke laag water en/of blubber op de roosters komt te staan. Nou zijn bij ons de natste plekken ook ECHT nat (in de winter staat dat deel van de wei praktisch continu blank...). Ik had de klei een beetje onderschat - bij ons kun je eigenlijk niets zonder stevige fundering. Zelfs de stoeptegels waar alleen ik (niet meer dan 60 kg ) over loop bij het voeren, zijn na 1 winter al weggezakt...

Vorig jaar is er een puinpad gemaakt, en daarbij is een deel van de roosters opgegraven uit de blub. Die roosters zijn nu in gebruik als smalle kruiwagenpaadjes, als begrenzing voor een ligplaats met zaagsel, en als ondergrond voor de hooiopslag . Waarschijnlijk ga ik ze volgend jaar op 1 natte plek op het puinpad gebruiken, rond een van de hooibakken.

Ze komen dus nog steeds wel van pas, maar ik zou ze (bij onze omstandigheden althans) niet opnieuw kopen: als je toch een flinke laag puin moet storten als fundering, laat ik de pony's liever gewoon op het puin (met evt. een laagje zand) lopen. Maar, zoals ik al aangaf, ik had ze dan ook op extreem natte stukken gebruikt.

Monique Meijer schreef op woensdag 6 februari 2013, 8:35:


Volgens mij is dat gewoon puin. Je kunt het in verschillende deeltjesgrootten bestellen, en hier bevalt het dus (na 3/4 jaar) erg goed. Voor relatief weinig geld kun je zo een flink stuk verharden.

Had je nog geïnformeerd bij die nieuwe stalling bij je in de buurt? Die hadden een PP toch? Als je een plek zou kunnen vinden waar je paarden heel de dag vrij kunnen (of moeten ) bewegen, heb je misschien helemaal geen bijrijder nodig. Persoonlijk zou ik me daar fijner bij voelen, maar dat kan natuurlijk voor iedereen verschillend zijn.

Voor mijn eerste pony (een jaar of 10 geleden) had ik uit nood een tijdje een bijrijder. Het was een heel lief en zachtaardig meisje, maar voor mij leverde het meer stress dan gemak op. Vond het maar niets dat er iemand met mijn pony op pad ging terwijl ik druk was met verplichtingen, ook al was ik op zich blij dat m'n pony dan weer even uit z'n stal kon. Ook bleef ik altijd een beetje bang voor ongelukken en voor situaties waarin zij anders op m'n pony zou reageren dan ik zou doen.

Ik zou dus van tevoren goed nadenken over hoe je je zult voelen als iemand anders zonder toezicht met je paardje op pad gaat. En of de voordelen wel opwegen tegen de eventuele negatieve kanten. Vooral als de kans op een meebetalende bijrijder klein blijkt te zijn, zou een meer stimulerende woonomgeving voor je paarden misschien een alternatief kunnen zijn voor een bijrijder.

Wat fijn dat je het zo hebt kunnen regelen!