Christel Provaas schreef op woensdag 22 februari 2012, 16:45:

Even off topic, Christel, inmiddels twee honden? Oh fijn! Zelfde soort? Jong ding of opvang liefs? Als er weer blad aan de bomen komt - lees erf opgeleukt - mag ik dan nog 's komen kijken?

Schaar, tissues en ander handig bij-de-hand- spul kán trouwens best achter een stapel minder gebruikte kussens op de bank. Tiener hier schuift gewoon op als 'ie er last van heeft, want 'ze zullen het wel nodig hebben straks'. Of volgend weekend. Jongens hier verblikken of verblozen ook niet van volle emmers smurrie (oefening pulp voor nu wel heel dunne Siggy) of een megaspuit op het aanrecht .

Els Kleverlaan schreef op woensdag 22 februari 2012, 17:31:


Ook paarden voelen haarfijn aan wat jouw bedoelingen zijn, de gevoeligere al het meest. Bedotten lukt eens, misschien twee keer maar uiteindelijk heeft-ie je toch door en zul je iets nóg anders uit de kast moeten trekken, dan wordt het zo'n welles nietus spelletje en wie de langste adem heeft en een nog grotere trukendoos.

Als je nou gewoon eens contact gaat maken zonder de intentie om hem aan te raken, of mee te willen nemen. Gewoon zuiver contact. Of misschien wel helemaal niks. Er zijn. Verder niks, niet praten. Hém z'n verhaal laten doen....

(moet je natuurlijk geen haast hebben, net bezoek krijgen, boodschappen moeten doen, om 4 uur een afspraak hebben en en en want dan lukt het niet. )