Els Kleverlaan schreef op dinsdag 21 februari 2012, 22:21:


Hij lijkt wel een autistische pony. Geen idee of het bestaat maar waarom zou het niet bestaan, het gaat immers om een andere belevingswereld, om hersenen die anders werken, nauwelijks filteren.
Alles heel rechtlijnig, geen verassingen waarderen, geen veranderingen: aan of uit, niet wisselen.
Geen contact zoeken, geen contact willen, niets willen moeten doen op vraag, wèl nieuwsgierig zijn. Zijn eigen wereld hebben.
Tis maar een gedachtenkronkel.

Elk paard heeft recht op een staart

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 21 februari 2012, 22:21:

Ik roep maar wat ... halster = pijn ?

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 21 februari 2012, 22:21:


Mocht het inderdaad gaan om het halster om- en afdoen bij zijn kleine halsstarrige harses , heb je dan al 'es iets anders geprobeerd om z'n koppie te knuppen?

Ik heb Jacqueline ooit uitgelegd hoe wij dat met Cool hebben 'opgelost'. Feitelijk is het probleem onveranderd, maar zoals we het nu aanpakken, vindt zij het acceptabel.
Cool wil pertinent geen halster of hoofdstel vanaf de voorkant over beide oren geschoven hebben. En da's echt klierig, want ze is een veel te grote paint aan het worden (1.65 meter en pas bijna 7, kont nu weer hoger dan de schoft ).

Ik heb simpel een halster gekocht met een gesp aan het bovenstuk. Touwhalster gaat namelijk ook goed, maar bij - 15 toch wel 'lastig'... Ik ga voor haar staan, hand rechts en hand links van d'r hoofd - ze kijkt werkelijk aan beide kanten 'of ik het goed doe' - dan steekt ze d'r neus erin, leg ik met de linkerhand dat nekstuk achter haar oren en pak het met de rechterhand over, waarna ik de gesp dicht doe. Tevreden snuif, appeltje eitje op stap.

Is misschien het proberen waard met zo'n boefje? Je begrijpt dat dit issue één van onze eerste uitdagingen is nu het weer betert.

Spirithorses schreef op dinsdag 21 februari 2012, 22:20:


Geen flauw idee natuurlijk! Kan van alles zijn. Bijvoorbeeld gewoon geen zin in getuttel aan het lijf lijkt mij nog wel de simpelste, niet echt zichtbare (zoals een wondje) reden.
Aanwijzing lijkt mij dat niet het halster maar het op- en aftomen het probleem geeft; hoe doe je het aan? Mogelijke oplossing is al gegeven in andere manier van optomen.

Is leuk!

Jawel, ander halster hebben we ook al. Hij had een nieuw halster mee gekregen toen hij bij ons kwam, zo één die over de oren geschoven moest worden. Dat werkte dus helemaal niet. Goedkoop barreltje van een veulenhalster gekocht, met gesp, dat ging beter, maar was niet Arco-proof. Inmiddels een wat duurder veulenhalstertje en dat past prima.
Verder geprobeerd met een touwtje rond zijn hals, maar dat krijg je er meestal niet om, terwijl je hem dus wel met twee armen om zijn nek kan vasthouden. Waar hij vandaan komt vingen ze hem ook wel eens met een touw rond zijn hals, dus dat kent hij wel, kan je hem niet mee verrassen.

Van de zomer kon ik hem trouwens aan een pluk manen van het land af "clickeren", dat was dan wel het kale en veel kleinere zomerlandje. Vanaf de herfst (misschien minder aandacht?) is hij weer "lastiger".

Maar we blijven met hem lachen. Zal ook nog eens een touwhalstertje voor hem maken. Maar dat laat ik liever niet onbewaakt om.

Gisteravond hebben we het halster niet meer af kunnen doen. Vanmorgen was het geen probleem. Mij benieuwen of het vanmiddag weer om mag ...

Dank voor alle ideeën!

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

e m kraak schreef :


Mijn Alegría deed ook een tijdje wat moeilijk met halster aan- en uitdoen. Ze was toen aan het groeien en het halster werd snel te klein en ze kon het niet hebben als je het over haar oren schoof. Ze is zowiezo heel iebelig met aanraking aan haar oren en maantop. Nee, er zit niks raars in/op want eigenlijk mag je er zo aan, alleen niet in combinatie met het halster. Dus heeft het daar iets mee te maken.
Ik had te laat gezien dat stagiaires het op de weide snel uitdeden terwijl ze niet stilstond en al half weg aan het rennen was. Dan krijg je van die gehaaste uittrek toestanden en een hoofdschuddend paard. Dat hoeft maar 3 keer te gebeuren en het wordt al een patroontje.

Is nu weer opgelost hoor, gewoon omdraaien met kont in de richting van het open veld, wáchten, arm rustig om het hoofd houden, halster omlaag laten glijden, belonen, snoepje en rustig achteruit stappen.

Dus, Els, mag je wel aan zijn hoofd zonder halster en niet met? Dan is de reden idd het halster, lijkt mij. Tja, hij heeft zich er ook aan vastgezet schreef je.

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 21 februari 2012, 15:15:


Ik denk wel dat paarden de link kunnen leggen.

Onze shetlander Kim had een tijdje geleden de gewoonte steeds haar hoofd op het laatste moment weg te draaien, zodat Klaas het halster niet goed omkreeg. Het werd een gehaaste handeling waarbij Kim tenslotte ook bestemde wanneer zij zich aan de andere kant van het hek begaf.

Kim moet je laten weten dat je haar in de gaten houdt en je moet duidelijk aangeven wat de bedoeling is en waar de grenzen liggen. Je kunt dan zonder problemen met haar omgaan en prima met haar wandelen. Je moet haar net genoeg "lucht" geven om stoom af te blazen als ze een stuiterdag heeft en te weinig "lucht" om te OVERstuiteren.

Klaas heeft daar af en toe wat moeite mee en grijpt soms wat te laat in. Kim maakt daar natuurlijk schandelijk gebruik van. Ze weet precies bij wie ze het kan doen.

De volgende keer dat we de dames naar het weiland brachten hebben we gewisseld. Klaas deed Liltje het halster om en wachtte buiten het hek met Liltje, terwijl Kim van mij voor het open hek moest wachten en haar halster aan moest laten doen. En dat graag op een beschaafde manier zonder gedram en gestuiter. Kim stond dat natuurlijk helemaal niet aan en stampte met een hoef op de grond, haar ultime manier om aan te geven dat ze het er niet mee eens is. Ze merkte toen dat het niet opschoot op die manier en liet zich braaf het halster om doen. Wachten op mijn uitnodiging door het hek te gaan.

Klaas liep voorop met Liltje richting weiland van de buren, ik met Kim er achter aan. Het ging heel rustig, echter er volgde een explosie toen we voor het weiland stonden: steigeren, bokken, hinniken. Kim wilde zich met alle geweld voorbij Klaas en Liltje wurmen. Ik heb haar met een gemeen rukje aan het halstertouw uit balans gebracht en haar weer naast me gekregen. Met een streng opgeheven vinger en NEE bleef ze staan. Met WACHTEN heb ik haar voor het weiland laten staan waar Liltje al fijn aan het grazen was. Kim wilde op een gegeven moment weer beginnen met stuiteren, maar stopte en bleef heel dicht naast me staan. De hemel in geprezen en rustig het weiland opgelopen, Kim losgemaakt en hek dicht gedaan.

De volgende dag weer de dames naar het weiland gebracht. Het was geen probleem Kim het halster aan te doen. Het leek bovendien alsof ze heel bewust rustig achter Liltje aanliep. Alsof ze door had dat dit de snelste manier is om op het weiland te komen.

Monique

Spirithorses schreef op woensdag 22 februari 2012, 9:08:


Het hangt van zijn bui af, van de wind en van het weer . Over het algemeen wel. Zoals ik al schreef; een touwtje krijg je ook niet om zijn hals. Voordat hij vast kwam te staan aan het hek, was het "halsterprobleem" er al, daarom had ik het toen ook om gelaten. Bij zijn vroegere baas werd hij altijd in de stal gehouden als de smid kwam, anders was hij niet te pakken. Hij heeft een volwassen man die gevallen was eens op zijn buik door het land gesleept. Hier heeft hij nog nooit opgesloten gestaan en hij is ook te slim om zich te laten opsluiten.
Maar naar mijn mening is het niet zozeer het halster, wat het probleem is, daarbij laat het zich wel zien, omdat dat eigenlijk het enige is wat hij van ons moet. Hij heeft er gewoon een broertje dood aan om überhaupt iets te "moeten", wil niet doen wat wij van hem vragen, gaat zijn eigen gang. En in combinatie met het zich niet laten belonen is dat lastig, moeilijk om een ingang te vinden. Een pony waar je niet bij in de buurt kan komen, kan je ook niet trainen
Als ik van de zomer meer tijd heb, wil ik gaan zien of er iets is wat ik met hem kan gaan doen wat hij leuk vindt. Hij is dol op "dingen", misschien een bal of ballonnen of i.d. Of een "chase the tiger" spelletje. Iets lekkers verstoppen onder een kegel. Uitdagen terwijl ik alleen met hem ben.

Hij is slim en wij moeten een klein beetje slimmer zijn. En dat is voor ons de uitdaging.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Volgens mij reageert hij ook op jouw focus, de energie die je naar hem uitzendt zodra je iets met hem wil doen, hoe onschuldig dat ook is. Sommige dieren reageren er heel krachtig op. Zo ging Cadiz hard racen toen ik aandachtig naar zijn achterbenen keek om te zien of ik hem wel helemaal regelmatig vond. Hij wilde onder die priemende blik uit.

Als ik bij een van de honden een klit uit de snor wil knippen, rennen ze meteen weg zodra ik met de schaar op de rug op ze af loop, maar als ze op de bank liggen kan ik baard en snor ruimschoots befriemelen en wenste ik dat ik de schaar bij de hand had.
Het is hetzelfde mechanisme als intens kijken naar iets in de verte als je rijdend op je paard een vrachtwagen ziet naderen. De vrachtwagen blijkt dan niet meer relevant. Verleg de focus.

Zou het misschien helpen als je heel erg naar iets anders kijkt dan naar Arco zelf, iets naast hem, een grassprietje voor mijn part, dat je wil plukken? en dan semi-nonchalant het halster omdoen, maar zorgen dat je aandacht intussen bij het grassprietje blijft? En niks belonen als het halster omzit, maar bv gewoon weer afdoen. Het ging immers om de grasspriet, niet om het halster.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Christel Provaas schreef op woensdag 22 februari 2012, 16:45:
Dat is ongeveer wat ik doe als ik schuin naar hem toe loop zonder naar hem te kijken. Dat lukt zonder halster vaak wel, maar met halster dan weer niet.
Maar ik denk inderdaad hoe meer drukte we er van maken, hoe meer we het zelf willen, hoe lastiger het wordt
Dat van je honden herken ik ook wel, is idem met onze Bel. Als ik klitten of nagels wil knippen is ze weg . Ze "voelen" zoveel meer dan wij.

Het zal ooit wel goed komen met Arcootje, hoor. Willem heeft ook even geduurd voor hij volledig handzaam was. We hebben geen haast.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Els Kleverlaan schreef op woensdag 22 februari 2012, 9:02:

Halsband? heb een veulen gehad ,die t verschrikkelijk vond .een halster. Alles wat bij zn oren kwam pgieuw!!! na laten kijken door DA,niks aan de hand,maar heb wel lange tyd hem aan een halsband mee laten lopen. En daarna rustig langzamerhand,terwijl hij de hals band omhad ,rustig gehalsterd,maar wel dat t zo zat in eerste instantie,dat t niet te strak tegen zn oortjes zat.Is helemaal goedgekomen.!

ijzer/zweep/spoor/bitloos,maar niet stuur-of hopeloos.

Spirithorses schreef op woensdag 22 februari 2012, 9:08:

Ik had te laat gezien dat stagiaires het op de weide snel uitdeden terwijl
Ja! Heel herkenbaar, een 'ingesleten' patroon! Cool woonde tot 20 maanden bij haar moeder en mocht daar veel.


Snoepje dus in het loof van de kers en samen - Cool achterwaarts - de wei verder in?

Nog zo'n leuke uitdaging voor de komende maanden...

Christel Provaas schreef op woensdag 22 februari 2012, 16:45:

Even off topic, Christel, inmiddels twee honden? Oh fijn! Zelfde soort? Jong ding of opvang liefs? Als er weer blad aan de bomen komt - lees erf opgeleukt - mag ik dan nog 's komen kijken?

Schaar, tissues en ander handig bij-de-hand- spul kán trouwens best achter een stapel minder gebruikte kussens op de bank. Tiener hier schuift gewoon op als 'ie er last van heeft, want 'ze zullen het wel nodig hebben straks'. Of volgend weekend. Jongens hier verblikken of verblozen ook niet van volle emmers smurrie (oefening pulp voor nu wel heel dunne Siggy) of een megaspuit op het aanrecht .

Els Kleverlaan schreef op woensdag 22 februari 2012, 17:31:


Ook paarden voelen haarfijn aan wat jouw bedoelingen zijn, de gevoeligere al het meest. Bedotten lukt eens, misschien twee keer maar uiteindelijk heeft-ie je toch door en zul je iets nóg anders uit de kast moeten trekken, dan wordt het zo'n welles nietus spelletje en wie de langste adem heeft en een nog grotere trukendoos.

Als je nou gewoon eens contact gaat maken zonder de intentie om hem aan te raken, of mee te willen nemen. Gewoon zuiver contact. Of misschien wel helemaal niks. Er zijn. Verder niks, niet praten. Hém z'n verhaal laten doen....

(moet je natuurlijk geen haast hebben, net bezoek krijgen, boodschappen moeten doen, om 4 uur een afspraak hebben en en en want dan lukt het niet. )