Ik weet niet of het je veel gaat helpen, maar ik heb/had ene gelijkaardig probleem met mijn bijrijdpaard. Wij rijden in de paddock van de wei, daarlangs staan een paar bomen. ze heeft er nooit schrik van behalve tijdens het rijden.
Juist door er niet langs te rijden zal je het probleem niet aanpakken denk ik.
Ik heb dit met de lesgeefster zo opgebouwd. Ten eerste zelf niet denken aan de spiegels. Ikzelf dacht niet aan het bosje, maar de eerste keer sprong het paard weg. De keren erop ga ik wel denken van ohnee, weer langs dat bos, hopelijk gebeurt er niets. Bij mij verandert deze gedachtegang naar: seg, niet onnozel doen het zijn maar bomen... Als je daar al schrik van heb hoe kan ik ooit op een buitenrit gaan met u.
Ik zal even schetsen hoe we te werk zijn gegaan. Eerst reed het paard 2 meter van de kant af en ik ging ook niet naar de kant toe omdat ik wist dat ze weg ging springen, maar de lesgeefster zei dat ik langs de kant moest rijden. Toen ben ik in de bocht goed op voorhand bezig geweest met vooruit rijden in draf en lichte stelling naar buiten zodat ze niet 2 meter op voorhand kon afdraaien, maar korter bij het bos kwam. De eerste keer is ze dan na een metertje weer opzij gesprongen, maar toen heb ik meteen een volte gemaakt en weer langs het bos door.
en elke keer derna als ik erlangs moest weer goed voorbereiden dat ze niet op voorhand kon afdraaien en dan ook op de lengte zorgde ik goed voor stelling naar buiten zodat ze niet naar binnen zou weglopen. Elke keer dat ik dan langs het bosje ging lukte het beter en beter. Ik zeg niet dat het ideaal ging, daarvoor is 1 les te weinig. Maar het was wel een wereld van verschil.
Zo heb ik het probleem aangepakt, nu het kan altijd dat dit niet werkt voor jouw paard. misschien is er voor hem/haar een andere oplossing nodig of lukt dit niet. Maar het is het proberen waard denk ik dan ?
even nog erbij: ikzelf had ook het gevoel dat het een strijd was van koppigheid de eerste paar keren, maar als het dan lukt om erlangs te gaan voelde ik mij echt blij omdat ik zoiets had van: nu leert ze mij beter vertrouwen omdat er inderdaad niets
bij strijd van koppigheid bedoel ik dat ik koppig was en ook moest zijn, want als ik zou toegeven zou misschien haar angst nog erger worden omdat ze erin wordt bevestigd
bij strijd van koppigheid bedoel ik dat ik koppig was en ook moest zijn, want als ik zou toegeven zou misschien haar angst nog erger worden omdat ze erin wordt bevestigd