joop schreef op woensdag 15 juni 2011, 13:33:


Zou je überhaupt nog gaan de kliniek gaan met dit 26 jarige paardje?
Dan moet ze al die onderzoeken ondergaan op vreemd terrein.
Als ze echt steeds zo ziek is als je zegt, zou je haar dan niet gewoon thuis laten sterven?

Is mijn mening zoals ik het hier zou doen denk ik.

Groet, Pien

Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 15 juni 2011, 13:59:


Weet je, wij zitten in een vergelijkbare situatie met Ophir. Op dit moment gaat het erg goed met hem en wordt hij zelfs weer gereden, maar hij heeft een chronisch darmprobleem, steeds terugkerende ontstekingen of een darminvaginatie, we weten het niet. Na tal kan kolieken, hoge ondefinieerbare koortsen heeft eigenaar ook besloten dat ze niet tot het uiterste wil gaan met hem. En wij vinden dat zeer realistisch en terecht. Terwijl Oof pas net 6 jaar is. Er komt een dag dat hij weer koliek krijgt en er niet meer uit zal komen, daarop zijn we voorbereid.

We hebben met Winner in een vergelijkbare situatie gezeten en ook toen hebben we (met zijn eigenaar samen) besloten dat we niet naar de kliniek zouden gaan. Ook hij was allang niet meer de sterkste. Hij was mentaal heel sterk, lichamelijk niet. Wat doe je zo'n paard aan, je weet nooit of hij goed uit de operatie was gekomen. Hij was de big bos hier, wat zou er gebeuren als hij zwak werd, zou hij zijn positie dan hebben kunnen handhaven, zou hij gelukkig blijven? Hij is toen thuis gestorven en heeft zelfs nog afscheid van zijn merries kunnen nemen. In een kliniek was hij roemloos en onbekend gestorven, dat wilden wij niet voor hem.

Onze Puck heeft ook een aantal keren koliek gehad maar ook met haar gaan we niet lopen dokteren als het weer gebeurt. De hoofdreden daarvoor is dat ze heel gestressed op alles wat maar dierenarts is reageert. Teveel met haar gesodemieterd in haar vreselijke gevangenisverleden.
Ze is nu 19, ik kan haar injecteren, dat moet een DA dus niet proberen. Wat doe je zo'n dier dan nog aan?

Soms zijn dingen goed zo. Dan weet je dat je je best gedaan hebt en is het verder aan het dier zelf.
Ik kan daar wel vrede mee hebben....

Sterkte, het blijven rot-beslissingen want je hebt het wel over leven en dood

Pien

Jacqueline v d Berg schreef :



Zolang ze nog aan jullie en aan Carmen hangt is het niet haar tijd om te gaan. Je merkt het vanzelf wel als het zo is, altans, zo heb ik het met Winner ervaren. Als je je paard goed kent weet je wat ze je te vertellen heeft. Winner heeft het óns toen laten zien, nog voor ik er zelf erg in had.
Op dat moment was het amper nog een beslissing die we hoefden te nemen, het werd meer een gevolg.

Natuurlijk doe je dat niet allemaal zelf, wij hebben die medische kennis niet eens, maar wij hebben veel steun en goede reële informatie van onze dierenarts gehad.
Hij was het die tenslotte de knoop doorhakte. En dan weet je dat het goed is zo.

Winner's halster haakje aan de plank is nog altijd een plekje van hem. Ik zag het vanochtend en ik dacht dat het langzaamaan tijd wordt om het plaats te laten maken voor een andere naam. We zijn nu bijna een jaar verder.

Groet, Pien

MarshaBart schreef op woensdag 15 juni 2011, 18:41:


Yezzz, gelukt! ik ben blij voor jou en voor Bart!
Groetjes, Pien

Merel Stoffers schreef op vrijdag 17 juni 2011, 0:33:


Dan zitten er in mei waarschijnlijk nog ongelezen berichten tussen je reeds gelezen berichten.
Groetjes, Pien

Jacqueline v d Berg schreef op zondag 19 juni 2011, 13:14:


Gewoon doen, Jacqueline.
Onze Dafner en Puck stonden ook te shaken vanochtend. Puck was ook droog en stond ook binnen.
Puck is er de hele dag stijf van geweest in de spieren van haar achterhand (rug/kruis), liep niet lekker, staart tegen zich aan geplakt en zij heeft op dit moment ook een regendeken op. Daffie heeft geen deken nodig, die redt zich prima.

Ik maak me er niet meer druk om. Als zo'n dier dat nodig heeft krijgt ze het van me.

Groet, Pien

Christel Provaas schreef op maandag 20 juni 2011, 7:50:


Precies!.
Groet, Pien

e m kraak schreef op maandag 20 juni 2011, 13:40:


Mee eens. Ik heb het er ook niet mee zo, tenminste als je dat tekeningetje bedoelt. Zo komt een paard in ongelijk of heuvelachtig terrein niet vooruit.
Lijkt wel zo'n modern gefokte Dyuitse Herder met afhangende achterkant. Kan me niet voorstellen dat daar kracht inzit zo.
Mensen moeten niet gaan doorschieten in hun hang naar verzameling want dan gaat het net de verkeerde kant op.

Groet, Pien

4bozzza schreef op dinsdag 21 juni 2011, 10:07:


Geen idee Remco. Maar Gerrit Smit zweert bij zijn magnesiumbaden.
Misschien heeft hij wel de info die je zoekt en kan hij je hiermee verder op weg helpen?

Groet, Pien
PS: Jack en ik vinden je boek fantastisch!

Coralie schreef op dinsdag 28 juni 2011, 22:03:


Ik mep ze eerst half verdoofd van het paard af en trap ze dan stuk.
De paarden geven zelf goed aan waar ze een steekvlieg hebben zitten die ze gemept willen hebben, trouwens.

Groet, Pien

Anne Maria schreef op donderdag 7 juli 2011, 21:13:


Ik ben het niet in elk geval.
Ik heb ook nog nooit van deze persoon gehoord en ik kom toch op redelijk wat plaatsen.

Groet, Pien

Niek Kol schreef op donderdag 7 juli 2011, 23:20:


Ben jij de NJ uit Beringe die mij gemaild had?
Want dan snap ik het.

Groet, Pien

Cindy Helms schreef ::



Je weet wat ik ervan vind, hoe verdrietig ik dit vind.
Ook ik heb zoals jij weet enkele weken geleden afscheid genomen van BD als rijpaard.
Jij was het notabene die de diagnose bij haar stelde terwijl je me aanraadde haar terug te trekken uit het zware werk. Wekenlang heb ik me mijn ogen uit mijn kop gehuild maar dan ineens komt er dat moment van berusting en acceptatie. Jij zit daar met Enno nu ook tegenaan, dat lees ik aan je manier van schrijven .

Het is goed nu Cindy. Enno en BD hebben hier nog het meeste aan.
Wij vinden onze weg wel. Vandaag stond ik bij BD en ik ik voel nu dat het de juiste beslissing is geweest, ook al schrijnt het nog behoorlijk.

Maar het was voor mij ook een bevestiging van wat ik eigenlijk al heel lang wist....
Proces van loslaten omdat je zoveel van je dier houdt....

Groetjes, Pien