joop schreef :
> Denk het touw weg en denk een hek om de cirkel, bak hooi en
> bak water, en het lijkt ineens een
HB paddock.
> Ik overdrijf wellicht, maar ik vraag me toch vaak af waar de grens ligt.
Denk je niet ook, Joop, dat de grens ligt bij het *voorkómen* van aandoeningen en ziektes?
Dan hoef je niet terug te grijpen op grasloze paddocks en symptoombestrijdingsoplossingen.
Iemand met één paard koopt een tweede paard omdat duidelijk is dat een paard niet alleen hoort te staan etc etc. Maar dat tweede paard vindt dat eerste paard helemaal niet zozo dus er is weinig contact, behalve wat gehinnik als eerste paard een uurtje per week weg uit rijden is. Paarden zijn de lieverds van de eigenaar dus krijgen elke dag een emmertje worteltjes, appeltjes, wat zemelen, knoflook erbij (goed tegen de vliegen zeggen ze dan)
. Op PN staat dat een paard toch wel de hele dag moeten kunnen eten dus elk een baal hooi naast die worteltjes en appeltjes, want ja, het gras is ver op en het wordt koud vannacht. En die paarden dijen maar uit, worden sloom, bewegen niet, hébben ook niks met elkaar. Maar ze staan wel lekker buiten en krijgen iedere dag hun emmer en hun hooi.
En dan wordt er een
hoefbevangen.
Het eerste waar op teruggegrepen wordt is de voeding dus minder hooi. Maar dat is zielig voor die ander dus draadje ertussen, die ander kan wel volop blijven eten. Maar het is zo zielig om nou maar helemaal niks meer erbij te geven dus de portie worteltjes en appeltjes en zemelen wordt gehalveerd en het hooi gaat op rantsoen. Dus nóg meer verveling. Want ja, tijd om elke dag ene stuk te gaan wandelen met het paard is er niet. Dan is die ander alleen, het is donker, geen tijd vanwege fulltime werk, druk druk druk, kinderen moeten aandacht, eten maken, boodschappen doen.
Toch denk ik dat dit de realiteit van het leven van 70-80 % van de paarden is.
1,2,3 oplossen kun je het niet. Vandaar dat grote aanbod van TweedeKans Paarden.
Groet, Pien
Warboel
