>
> Ik ben bang dat ik er geen snars van begrijp....ik wil zo graag weten waar
> ik goed aan doe bij een jong, net ingereden paard: lichtrijden of
> doorzitten bv. Verlichte zit of lichtrijden of toch maar doorzitten? Of
> vooral veel stappen?
Dan kunnen ze alles zo mooi beweren, maar ik ga altijd nog af op mijn gevoel en wat ik zie. Ik ga echt niet doorzitten op een paard die zijn rug niet goed gebruikt. Je kan niet van een jong/net ingereden paard verwachten dat ie mooi over de rug heen loopt. Als je wilt doorzitten, is het moment dat je dat gaat doen, het moment wanneer het paard vloeiend ontspannen loopt. Wil jij koste wat het kost doorzitten, nou ga je gang. Je voelt en merkt aan het paard dat dat totaal niet oke is. Ze worden daar helemaal niet beter van, er zit wat op de rug te bonken, want fatsoenlijk zitten is er niet bij, en het paard zal daardoor zeker niet gaan ontspannen. Het is een kwestie van je hersenen gebruiken, voelen en zien.
Lekker lichtrijden, zodat de rug onder je kan bewegen, naar de ontspanning toe. Voor mij zo klaar als een klontje.
Als het paard vloeiend en soepel en ontspannen En voorwaarts loopt, kan je stukjes gaan doorzitten. Je zal het verschil merken, de rug veert doordat de juiste spieren ontspannen. Zo kan het paard je goed dragen.
>
> En hoe het nu zit met beschadigingen aan de groeischijven bij het vroeg
> (en wat is precies vroeg?) inrijden, dat weten we nog steeds niet.
Het is complex, het kraakbeen in het ene gedeelte van het lichaam functioneert weer anders dan het andere kraakbeen. Daar zou een gericht onderzoek naar gedaan moeten worden. Zelfs de mensen die enigzins doorgeleerd hebben, bezig zijn met mechanisme, kunnen niet met zekerheid zeggen wat het in de rug doet.
Andere onderzoeker zei:
Groeischijven die zich (pas) op 6 jaar sluiten, duiden erop dat die groieschijven op zich losstaan vande ontwikkeling van het kraakbeen. Dat suggereert dat het in de tussenwervelschijven toch anders loopt dan bij mijn kraakbeen. (gewrichten ledematen) Hoe het dan zit met remodelering in de jeugd, kan ik niet zeggen.
Of:
Er is wel bekend dat kraakbeen na het bereiken van de puberteit onvoldoende mogelijkheid heeft om te remodeleren en dus om te herstellen. Voor het bereiken van de puberteit wordt de kraakbeen structuur aangepast op de mechanische belasting die het kraakbeen op dat moment ondervindt.
Als je jong (gewrichts)kraakbeen belast, kunnen er als aanpassing op die belasting veranderingen optreden in de compostie en structuur van het kraakbeen.
Het heeft veel weg van bot. Als je dat een tijdje met rust laat (astronauten) wordt het poreus en bros. Als het om andere redenen poreus en bros wordt (sommige vrouwen in/na de overgang), dan helpt het om bijv. te zwemmen. De allerbeste truuk van bot is natuurlijk dat het breuken kan helen.
Wij zouden niet zeggen dat `Het kraakbeen is zo sterk als het op dat moment belast wordt', hoewel er dus wel aanpassingen plaatsvinden.
En bedenk dat het om langdurige processen gaat: een astronaut heeft niet van het ene op het andere moment porueze botten als hij de dampkring verlaat. Hij moet toch echt wel poos (dagen, weken?) gewichtloos blijven om de veranderingen te kunnen merken. En het verschil aarde-ruimte is echt een serieuze verandering van belasting.
Voor (articulair) kraakbeen geldt gaat het ongeveer hetzelfde (maar dan net anders) tot aan de puberteit. Maar wel in veel mindere mate dan bij bot. Herstel van echte schade, zoals bij bot breuken, is na de geboorte bij (articulair) kraakbeen al niet meer mogelijk. En na de puberteit is dus ook het aanpassende vermogen uit de jeugd verdwenen. Wat je dan hebt, daar moet je het mee doen.
Warboel
