Lena schreef op woensdag 30 juni 2010, 16:11:
> Wat een VERHAAL!
> Wat een ingrijpende beslissingen en wat voor mooie oplossingen kunnen er
> allemaal niet komen.
> Dit vind ik een klassevoorbeeld van de uitdrukking "waar een WIL is, is
> een weg".
> En dan ook dat je daar in Ghana nog je oude makker gaat terugzien...
> Ik word er helemaal week van, ondanks dat ik jullie niet ken.
>
> Groetjes, Lena
Dank je Lena.... in gedachten probeerde ik de zaak om te draaien...
Hoe zou ik zelf handelen als dit mijn eigen 20-jarige Chaser betrof?
Ook hij is nog goed gezond en kan nog zat bergklossen als het moet...
Zou ik hem dan maar in laten slapen? Nee.... no way!
Maar wat als je nu gewoon geen goed tehuis kunt vinden?
Het is gewoon een groot probleem dan! Zeker een tiepje als Chaser, hardstikke braaf hoor, maar gewoon eenkennig. Sluit ook niet gemakkelijk vriendschap met andere paarden, hecht zich niet snel aan andere mensen.
Catcher zou het bij anderen net zo goed naar z'n zin hebben als hier bij ons...
Die is nog jong, past zich wel weer aan.
Chaser gewoon niet meer. Dus... wat doe je met je oude paard?
Weet je wat het merendeel van de mensen doet? Kijk maar eens op Marktplaats of bij de
blauwe buren... op dit moment valt het gewoon op! Heel veel oudere paarden die te koop worden gezet... Ik vind dat echt erg... 16, 17, 18, 19 jarigen.... Ik vraag me serieus af hoe mensen dit gewoon kunnen doen....
Wil.
Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.