Anita Cats schreef op donderdag 24 juni 2010, 11:29:


Hoe denkt onze Gerd dan wel dat de ruiter gedragen wordt? Hij blijft niet vanzelf zweven he?

Het antwoord maakt ook niet zoveel uit; welke spier het ook is, het effect blijft dat je bij het aanspannen van een rug- of buikspier de ruggewervels de boel uit elkaar moeten houden. Dat is namelijk de ENIGE verbinding tussen voor- en achterkant van het paard. De ruggegraat is het ENIGE dat kan voorkomen dat het paard als een harmonica in elkaar vouwt. Alle spieren die er zitten hebben EEN ding met elkaar gemeen: ze kunnen niet duwen, alleen maar trekken. Dus nogmaals, knoop dat bij welke redenatie dan ook in je oren: de ruggegraat is het enige dat zorgt dat het paard niet als een harmonica in elkaar *vouwt.* Hoe meer spieren, waar dan ook, worden aangespannen, hoe meer die ruggegraat zijn best moet doen om de voor- en achterkant van het paard uit elkaar te houden. Aangezien alle spierkracht hiermee uit elkaar moet worden gehouden, en de oppervlakte van een wervelschijf erg klein is, volgt hieruit dat die krachten fenomenaal groot zijn. Ik blijf 1000 kilo een realistische schatting vinden. En dat is iets wat een volgroeide wervel kan hebben, maar bij een onvolgroeide wervel schade toebrengt. Spiertraining maakt de boel eigenlijk alleen maar erger: de spanning in rust neemt toe, waardoor de wervels extra stevig op elkaar worden geduwd. Onbelast trainen kan goed zijn, belast trainen niet.

Frans

Anita Cats schreef op donderdag 24 juni 2010, 11:39:


Volgens mij hebben enkele mensen op dit forum hun best gedaan om je duidelijk te maken dat je dit van deze mensen juist NIET kunt verwachten.
Als alternatief is aangedragen om je licht op te steken bij een ingenieursbureau, bij architecten etc. Die kunnen je allemaal verzekeren dat de ruggegraat het enige is dat de voor- en achterkant van het paard uit elkaar houdt, en dat waar je ook een spankabel (spier) zou aanspannen, dat hiermee de voor- en achterkant naar elkaar toe worden getrokken en dat de ruggegraat dit als enige uit elkaar kan houden. Ze zullen je waarschijnlijk ook zo kunnen voorrekenen dat als je er een gewicht van 80 kilo bovenop zet dat de voor- en achterkant naar elkaar toe worden getrokken met een kracht van enige honderden kilo's.

Frans

Frans, heb nog niet gelezen wat je hebt geschreven.
Heb net Schoonloo aan de lijn gehad, en hij heeft ons toen al zo super geholpen met veulen operatie groeischijven etc. Hij heeft daar meer studie naar gedaan, heeft een artikel. Gaat dat voor me opzoeken en kan volgende week contact opnemen.............Jeehooeeeee
Ik moet nu weer even aan het werk. Ik laat nog wat van me horen....
groetjes Anita

Frans Veldman schreef op donderdag 24 juni 2010, 11:52:

Ik wil het niet met je oneens zijn, maar IK denk dat een paarden lichaam (maar ook dat van ons) wel iets ingenieuzer in elkaar steekt als een hang- of span brug.

Nils en Olly
Crea met ijzers.... maar NIET aan mijn paard!

Nils Vellinga schreef op donderdag 24 juni 2010, 21:46:


Als dat niet zo was kon je er doorheen kijken Nils
De principes zijn hetzelfde.

Piet schreef op donderdag 24 juni 2010, 22:29:


en toch heeft Nils gelijk,
de statische principes zijn dezelfde
hoogstens vangen hang- en boogbruggen wat spanningen op door belasting,
of wind, sneeuwlast, materiaalkrimp........
maar een lichaam is in die zin superieur dat het ook nog eens uit zichzelf beweegt
en dat héél consequent doet !
doorgaans toch
de afbeelding die anita hier poste is héél duidelijk,
de 2 pijlers : voorbenen + schouders en schoft en de achterbenen met heupen
als je die struktureel bekijkt dan kan je duidelijk zien dat het hang-segment, de rug dus,
toch wel vrij beperkt is gehouden wat lengte betreft
de hals werkt als een ouderwets kabelhijskraan met de schoft als vast punt
en het hoofd als gewicht, vlooi dat maar eens uit,
dan kom je eigenlijk tot de tegengestelde conclusie van wat de slimme meneer uit de pdf vertelde over rugspanning tijdens voorwaarts-neerwaarts.........

Misschien moesten we het maar eens omdraaien.
NU vergelijk je een paarden rug met een brug.
Hoe gaat de brug er uitzien, als je die naar de feiten van de paarden rug wilt bouwen?
De natuur is iets fenomenaals, de krachten- de snelheden- de duur, fascinerend... nog maar niet gesproken over het herstellend vermogen.
Niets word verspilt, niets is toeval, alles heeft een funktie.

Nils en Olly
Crea met ijzers.... maar NIET aan mijn paard!