Anita Cats schreef op woensdag 9 juni 2010, 9:01:
> Oh wat heerlijk dat het ook "gewoon" helemaal relaxt en goed ging. Mooi
> en fijn beging voor jouw. Spannend zeker, maar de blijdschap
.
Klopt, zo simpel en zo relaxt. Oortjes naar voren, af en toe naar achter als ik wat zei. Hij reageert heel sterk op stem en toon daarvan.
> Blijf hij ook stil staan bij het krukje?
Jeps, blijft goed stilstaan. Halthouden geen probleem, doorstappen, wenden, voltes... het zit er allemaal in. Alleen aan één kant nog wat 'vast', was veel erger.
> Dat vind /vond ik al zo mooi, van die kleine maar hele belangrijke dingen
> die je dan kan verbeteren...
Het zijn i.d.d. de kleine dingen. Met het aansingelen wilde hij nog wel eens naar voren slaan met zijn been (uit ongeduld) Nu is het woordje 'eh' al niet eens meer nodig. Heeeel af en toe vergeet hij dat dat niet mag...
en dan is 'eh' meer dan genoeg.
Laatst deed hij bij Suzan de 'Spaanse Pas', de grapjas... weet je waarom....
Ze reed in de weide en hij had bedacht dat hij eigenlijk wel trek had in een hapje. Was op dat moment uiteraard niet de bedoeling dat hij dat deed. Zit me nog af te vragen hoe ik die beweging op commando kan zetten.
Suzan is net zo'n fantast als Winsor in het bedenken van dingetjes om te doen. Een paar dagen geleden kregen we een oude CD van Apassionata waarin men met van die lange stokken reed (weet zo gauw de naam niet meer)
Dusssss... Suzan een lange bamboe stok opgehaald, ermee op Winsor. En geloof het of niet... dat dier is zo braaf, heeft zo'n vertrouwen in ons dat hem dat niet uitmaakte. Dus madammeke rijden met lange bamboestok van 3 m. Slepen, erom heen draaien, er onderdoor....
En dan te bedenken dat Winsor 3 jaar geleden toen hij kwam zo angstig was, bijna niet te benaderen, niet te leiden (heb net nog eens oude berichten van 3 jaar geleden terug gelezen) Wat een verandering... wat genieten van dit dier.
Warboel
