Frans Veldman schreef op zondag 10 januari 2010, 22:08:
> Dat is net zoiets als stellen dat het niet erg is dat er
> moordenaars rondlopen, want het aantal kinderen dat iedere dag
> geboren wordt is gigantisch groot.
> Het gaat niet om het aantal diersoorten dat wij KENNEN, het
> gaat om het aantal diersoorten dat er IS, en dat loopt nu
> gigantisch terug. De diersoorten die wij ontdekken zijn niet
> nieuw, komen er niet voor in de plaats, die waren er gewoon al.
> Er gaat alleen maar weg, er komt niets voor terug. Je kan het
> proberen te bagatelliseren, maar de feiten veranderen kan niet.
Nee niet bagatelliseren, het zit anders bij mij. Als er een Rembrand schilderij verbrand, de ijsbeer uitsterft, of mijn huis instort dan is dat niet mijn keuze, noch zal ik daar om treuren. Wat niet gered kan worden, is voorbij en dan kijk ik naar het nodige van dit moment. Iedereen doet dat trouwens, iemand die naar zijn brandende huis staat te kijken, vraagt aan de buurman of ze even naar de wc mag, of een extra jas kan krijgen. Van die dingen ... het enigste verschil is, de een doet dat vol ellende en de ander met diep ontzag en geluk. Beide even goed, en ontstaat door een verschil welke gedachtes je aanziet voor de werkelijkheid "het is een ramp" bijvoorbeeld, die gedachte staat borg voor een flinke depressie
Ondanks die warme jas en alle andere burenhulp.
>> Dat de grondstoffen op gaan raken, met het gevolg
>> klimaatprobleem, gaat de oorzaak worden van wereld omvattende
>> samenwerking,
>
> Pardon? De geschiedenis leert ons dat als iets op dreigt te
> raken er juist geen samenwerking ontstaat, maar er gevochten
> zal worden omdat iedereen de laatste portie wil bemachtigen.
Klopt ja, een logisch iets in die overgang, dat geknok komt eerst. Pas als het echt bijna helemaal op is, of die dreiging overduidelijk is, dan wordt mijn verhaal van samenwerking realiteit. Al die processen zijn allang in volle gang.
> We willen niet met zijn allen overleven. Dat is nu niet zo, dat
> is nooit zo geweest, en zal ook niet zo worden. Als we met zijn
> allen wilden overleven deden we wel meer om hongersnood en
> ziekten in de derde wereld te bestrijden, maar het interesseert
> ons geen zak.
Die vergelijking klopt ook niet, hongersnoden, armoede, ziekte, dat gold altijd voor anderen ver weg, of buiten onze deur. Gezamenlijk overleven die dreiging of noodzaak is redelijk nieuw. Ik weet niet eens hoe realistisch dat eigenlijk is? Als we met zijn allen alles opstoken, wat heeft dat voor gevolgen voor het overleven wereldwijd?
>> Bovendien zijn we net of bijna
>> zo creatief dat we die grondstoffen niet echt meer nodig
>> hebben,
.
> Dat zal niet gaan. Zonder grondstoffen kun je niets. Ik heb het
> niet alleen over benzine enzo. Gebruik van grondstoffen brengt
> onherroepelijk met zich mee dat er materiaal definitief
> verloren gaat.
Van zand kunnen we al veel maken dacht ik, en van de verse planten die groeien nog veel meer. Hoe meer grondstoffen er verloren gaan, hoe creatiever we alternatieven vinden. En hele mooie tijd Frans om in te leven, je wilt toch ook niet perse vast houden aan dat wat we nu gewoon zijn met zijn allen? Het enigste nadeel is dat het nog zo lang duurt voordat de boel opraakt, ik bedoel ik leef misschien nog maar 40 a 70 jaar?
Warboel
