Ans Jondral schreef op woensdag 9 december 2009, 13:03:


Amai, dat moet nogal een zicht geweest zijn...
Mensen zijn misschien soms wreed, maar dieren kunnen toch ook wel wreed zijn. Nu, meestal is dat omdat wij mensen, plots de samenstelling van een kudde veranderen, in de natuur heb je minder dat probleem, maar daar worden jonge hengsten wel hardhandig de meute uitgeklopt als ze teveel noten op hun zang hebben...

Elke ochtend, als ik mijn dog een paar YT's en jack russell's geef voor het ontbijt.
Puur natuur, levende have bij de dis.
Mind you! Alleen kleine hondjes die een goed leven hebben gehad. De zgn. gelukkige worstjes op pootjes met een rust-hap-rust einde

Anja Seijn schreef op woensdag 9 december 2009, 13:14:


Nog eventjes in het kader van kuddes en hengsten weer een domme vraag:
Ik heb twee groepen: een "groep" 1 ruin met 2 merries én 2 ruinen. Ze staan naast elkaar met een draad er tussen. Ze staan ook vaak bij elkaar bij het draad. De merries zijn van de ruin, als de dames teveel naar zijn zin belangstelling tonen voor de andere ruinen, worden de dames bij het draad weggehaald. De ruinen onderling neuzen met elkaar, showen wat, maar niets duidt op vijandelijk gedrag. Maar nogmaals de draad zit er tussen, hé?
Kan ik deze groep ooit bij elkaar laten lopen? O ja, ik heb ook nog twee shetjes (een merrietje en een hengstje), die hobbelen, als ze van mij mogen, door beide groepen heen ... dit terzijde.

Peter Donck schreef op woensdag 9 december 2009, 11:02:


Weet wel dat dit overdreven is maar uit onderzoek blijkt voorkomen van melanomen bij Camargue paarden bijna 70% te zijn bij paarden van meer dan 15 jaar. Deze hoeven misschien uiteindelijk niet allemaal afgemaakt te worden, een deel sterft aan om andere redenen dan aan te ernstige vorm van melanomen. Melanomen zitten voornamelijk onder de staart maar kunnen verder overal in het lichaam zitten en problemen veroorzaken. Waarom zou je dit soort paarden dan toch blijven fokken?

Anja Seijn schreef op woensdag 9 december 2009, 13:20:


Als antwoord op je eerste vraag: in de natuurgebieden worden ze sowieso niet uit elkaar gehaald voor zover ik weet. En (correct me if i'm wrong) maar volgens mij haalt Pien de groepen ook niet echt uit elkaar als er eentje moet bevallen hoor.

En als tweede, wij hebben alles bij elkaar lopen: ruinen, merrie, hengst. Geleidelijk aan gedaan maar dat gaat wel heel goed.
We hebben ooit eens een tijdje 2 hengsten gehad, eentje die er al stond en eentje kwam erbij. Die twee probeerden elkaar nog te vermoorden met een draadje ertussen in het begin. We hebben het nooit meer geprobeerd om ze samen te zetten...

Anja Seijn schreef op woensdag 9 december 2009, 12:58:


Omdat mensen een beetje mal zijn misschien?

Ik heb dat nog nooit gedaan. En zet elke bevallende merrie in de Oostvaardersplassen even apart, zeg...

Ik kan me zogauw niet bedenken hoe dat gebruik ontstaan is. Misschien op 1 of andere manier handig voor een boer, ooit? Of in het leger?

Maria Delavega schreef op woensdag 9 december 2009, 13:18:


En Mandy deed dus niks hé. Die liet zich als een lappenpop de wei doorsleuren. (Alleen gillen, dat deed ze wel) En stond op om te gaan lopen zodra ze even de kans kreeg.
Ze is trouwens nog altijd op haar hoede met Puzzle. In de zomer hebben ze enkele maanden met hun tweetjes op een grote weide gelopen, en dan ging dat redelijk. Ze stonden toch altijd in elkaars buurt.
Maar sinds Charly terug is gebruikt Mandy, Charly steeds als buffer tussen haarzelf en Puzzle. Mandy zal altijd zorgen dat Charly in het midden staat en blijft minstens een paar meter uit Puzzle z'n buurt. Ze gaat hem uit de weg.
Nu ze weer op een kleine winterweide staan, ga ik ze trouwens uit elkaar halen en gaat Puzzle met een pony van een vriendin ergens anders staan.
Ik vind het risico te groot voor Mandy. (En ook voor Charly. Want die is nu 6 maanden drachtig. Meestal geeft ze hem wel de middenvinger als Puzzle irritant loopt te doen. Maar de laatste tijd verdedigt ze zichzelf wat minder.)

joop schreef op woensdag 9 december 2009, 13:24:


homzygote schimmels
remember !?

joop schreef op woensdag 9 december 2009, 13:24:

Ze zijn onverwoestbaar, ijzersterk, worden doorgaans stokoud, met melanomen en al. Daarom! Liever een immer inzetbare camargue die op zijn 30ste afgemaakt moet worden wegens melanomen dan een lompe warmbloed met artrose op zijn 15e wat je nog jaren kunt/moet rekken.