Arabesk schreef op zaterdag 21 november 2009, 17:53:


Om nog meer in detail te treden: als het echt niet gaat, ga ik voor het paard staan met mijn gezicht naar hem toe, dan een stuk door m'n knieën zodat ik met mijn hoofd onder de nek kom. Mijn armen sla ik om hem heen en mijn handen komen bij elkaar bij de schoft. Dan kom ik omhoog door de buiging uit mijn knieën te halen en duw mijn schouder tegen de nek (niet met een klap of zo, zie het maar als een innige omhelzing).

Mijn handen blijven op de schoft, ik duw met mijn schouder zo hard mogelijk tegen de nek. Het paard wordt niet omgeduwd doordat ik hem met mijn handen op de schoft naar me toe trek. Ik knijpt de nek als het ware dicht met mijn handen aan de bovenkant en de schouder aan de onderkant.

Mijn armspieren houd ik gespannen en met mijn schouder houd ik de druk ook op de nek, maar m'n schouder gaat wel langzaam naar boven, zodat ik de prop in de nek langzaam omhoog duw. Het werkt net zoals een tube tandpasta leegknijpen. Als je een stuk heel goed uitknijpt, dan een stuk wat minder en dan weer goed, blijft er wat achter. Daarom dus over de hele lengte goed de druk er op houden.

Het is natuurlijk niet erg vriendelijk, maar liever dat dan dat een dierenarts een slang door de neus ragt.

Spirithorses schreef op zaterdag 21 november 2009, 22:47:


Volare heeft dus hetzelfde sinds die verstopping met compactgras. Ik denk dat het ook aan de neurotische tik ligt die dravers over het algemeen hebben. Iets in die maffe kop denkt dan: "JAAAAA SNEL ETEN ETEN ETEN VOORDAT IEMAND ANDERS HET OPEET!!!!!"

Nils Vellinga schreef op maandag 23 november 2009, 21:29:


Dat klinkt interessant, is er een website van degenen die dat apparaat hebben gemaakt?