pamela van zutphen schreef op vrijdag 26 december 2008, 14:26:
> volgend jaar ga ik wonen in duitslan, met 2 hectare land.
> Veengrond.
> Ik heb het boek in huis waar de schrijvers uitleg geven over de
> indeling van hun perceel.
> Zeer interressant. |Maar wel een paar vragen:
> Vraag 1: de zwemvijver uitgraven tot 1,5 omdat daar zand zit.
> Lijkt mij erg diep maar tot op vaste grond het zand wel
> noodzakelijk. Hoe zit dat?? en hoe gaat het met de zijwanden
> die tenslotte nog van veen zijn. Zakt alles niet als een
> plumppudding in elkaar??
Nee. Wij hebben de zijkanten van de vijver afgezet zodat de paarden er niet bij kunnen, en vervolgens ontstaat er vanzelf vegetatie (rietachtig spul) die met de wortels de boel bij elkaar houdt.
> Vraag 2: voor het middenpad 0.30 cm uitgraven. Daarna zand
> erop. Dit wordt toch al snel ook een soppige bedoeling?
Inderdaad. We hebben dat pad nu verhard met menggranulaat. Dat uitgraven is misschien een minder goed idee geweest, je kan het zand er beter OP leggen, zodat het pad automatisch het hoogste punt is en dus altijd droog blijft.
> Vraag 3: waar haal je dit zand weg? kan niet uit de zwemvijver
> want die zit al op 1,5 meter.
We hebben ook onder de rijbak veel zand weggehaald, en ook ergens in de wei.
> Vraag 4: De berg bestaat dus uit veen, lijkt mij één grote bult
> drassige grond te worden waar ze dus in wegzakken hoe zit dit?
We hebben het stevig laten aanduwen door de graafmachine. Omdat het een bult is loopt al het water er af, en wat er in zit zakt hoe dan ook naar beneden. De bult blijft dus verrassend goed droog. Het is dan ook de favoriete plek voor de paarden, en we voeren ze daar dan ook als we los hooi geven.
> Vraag 5: uitloop van stal naar pad 3 meter, hoe zit het met de
> bochten, glijden de paarden niet onderuit?
Als de paarden zo mogen leven zul je versteld staan hoe verschrikkelijk behendig ze worden. Ik heb Harisha toen ze drachtig was en een heel dikke buik had in volle galop van de berg af zien komen, terwijl er 10 cm sneeuw lag, en aan de voet van de berg begint de rijbak en die is afgerasterd. Het was dus de steile kant van de berg, en twee meter verder staat een hek. Ze maakt in volle galop dus een haakse bocht, over de gladde sneeuw. Geen enkel probleem.
Als je echt wilt meemaken hoe paarden zijn, ga dan eens rijden in de Canadese Rocky Mountains. Ik heb daar paard gereden over "paden" waar ik zelf alleen op handen en voeten kon klauteren. Als je dat eenmaal hebt meegemaakt kijk je hoofdschuddend naar hoe mensen in Nederland met hun paarden omgaan, en die dieren volkomen onnozel opvoeden. Als je ze met rijden waarschuwt voor ieder boomstronkje dan zullen ze voortdurend struikelen, en als je uit de wei iedere bocht en gevaarlijke steen verwijdert zullen ze regelmatig vallen. Niet doen dus.
Het is 1 van de redenen waarom wij de weide hier zo hebben ingericht, juist om de paarden enige "terreinvaardigheid" bij te brengen. We leggen ook zo nu en dan expres "hindernissen" aan, we leggen dan bijvoorbeeld een gekapte boom dwars over het pad. Met takken en al, zodat ze zelf (voordat ze het opgegeten hebben) moeten prutsen om er doorheen te raken. Voor Nederlandse begrippen is onze weide "levensgevaarlijk" ingericht (we krijgen daar dan ook zo nu en dan commentaar op) maar we hebben tot nu toe geen gebroken ledematen gehad.
Onze paarden zijn dan ook heel erg handig geworden en hebben leren kijken en inschatten hoe ze het beste kunnen lopen. We kunnen met onze ogen dicht door het bos galopperen (hebben we ook wel eens gedaan toen we 's nachts gingen rijden en de maan ineens verdween, en wij mensen niets meer konden zien en de terugkeer naar huis aan de paarden moesten overlaten).
Ook met strookbegrazing kun je leuke dingen doen. We hebben vorig jaar de weide spiraalvormig laten afgrazen. Hoe verder het seizoen vorderde, hoe vaker ze rond moesten om er in en weer uit te komen. Jaren geleden waren de paarden hier nog zo onnozel dat ze bij een U-vormig afgezet stuk terrein niet wisten hoe ze van de ene poot van de U naar de andere moesten komen, maar ze redden zich nu heel aardig in "doolhof-situaties".
> omdat dit verhard
> is. Ik heb wel temp.volle kwpn's die nogal eens vliegen.
Maak er dus veilige piloten van door ze voldoende oefening te geven.
> Vraag 6: hoe is de rijbak aangelegd?
Tamelijk primitief, gewoon met het zand dat voorhanden was. We hebben expres voor een vierkant (ipv rechthoekig) model gekozen omdat dit veel handiger is met grondwerk enzo. Rijden doen we vooral buiten, ook als we rijtechnische oefeningen willen doen, doen we dat bij voorkeur ergens onderweg in het bos. De bak is voor ons meer een soort speelplaats en heeft een lage prioriteit.
> al met al leuk boek maar niet uitvoerig genoeg.
Het betreffende hoofdstuk is vooral bedoeld om te laten zien dat je ook wel wat meer kan doen dan alleen maar een rechthoekig stuk grond afrasteren. Het was niet de bedoeling dat mensen het exact zouden gaan kopieren. Ook voor ons is dit overigens een leerproces; als er een 2e druk komt van het boek (duurt nog wel even) zal het betreffende hoofdstuk ongetwijfeld fors worden uitgebreid met de kennis en ervaring die we nu hebben, en niet in de laatste plaats omdat we ook van anderen die hier mee experimenteren steeds meer ideeen bijkrijgen.
Frans
"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."
Warboel
