clarissa ruijgrok schreef op zondag 20 januari 2008, 11:32:


Ik ken wel een piste die het heeft, kokosvezel. Maar durf daar niet echt uitspraken overdoen. Die piste ligt nog maar 1 jaar en is ontzettend zwaar om te rijden. (Modder is dan weer geen probleem) Ze ligt het beste na hele erge regenval. Maar volgens de eigenaar zou dat nog moeten bijtrekken wanneer ze wat stabiliteit gekregen heeft.

clarissa ruijgrok schreef op maandag 21 januari 2008, 9:38:


Dat doe ik ook hoor. Per jaar staan onze paarden op 3 tot 4 heel verschillende locaties en worden ze in de zomer elke 1 à 2 maanden verhuisd. In de winter blijven ze langer op 1 plek. (Die ook nog eens elk jaar kunnen verschillen)
Wat Piet schrijf over "een jaar wennen", ben ik het niet mee eens. Mijn paarden gedragen zich niet anders na een verhuis en hebben overal hun verschillende gewoontes en routines. (Zo moesten ze bijvoorbeeld op 1 wei zelf pompen) Op een andere moet ik pompen, waarbij zij ook weer een heel ritueel hebben. (Komen ze mij pesten terwijl ik pomp ) etc...
Nu Pête weer enkele maanden op pension staat, had die van dag 1 alle routines al weer opgevist. Toen ik haar daar naar toe verhuisde dit jaar, afstapte en los in de gang zette, liep ze uit zichzelf de stal in waar ze vorig jaar ook gestaan heeft, om te drinken uit de automatische drinkbak.
De paarden lopen los in kudde naar en van de wei en dat doet ze vanaf dag 1 gewoon mee. Als ze s'avonds binnenkomen loopt ze altijd haar eigen stal in, vanaf dag 1.
Mijn paarden weten echt wel, waar ze thuis horen.
Wennen aan een plek vind ik dus al geen valide argument.

Wennen aan nieuwe vriendjes neemt iets meer tijd in beslag maar gaat ook redelijk snel. En in mijn ogen ook geen probleem voor het welzijn van een paard.
Weer een voorbeeld. Tempête een Charly, zijn de beste vriendinnen. Vanaf de moment dat die elkaar weer zien, gaan die weer gezellig buik aan buik staan. (of zelf horen, Vaak begint Tempête als Charly heeft moeten missen al, al enkele straten voor we aankomen met haar te communiceren.)
Maar Pête heeft op andere locaties net zo goed haar vriendinnetjes. Op de melkerij staat ze naast een wit ponietje (ook op mijn foto te zien) en daar is ze net zo goed heel goed mee bevriend. Als de pony uit de wei wordt gehaald, is Pête niet zo happy. Andersom als ik Pête weghaal, loopt de pony de hele tijd langs de draad te ijsberen en te hinniken tot Tempête weer terug is.
Ook staan er vaak andere merries mee op de wei, dat kan verschillen van week tot week. En toch zijn er daar ook vanaf dag 1 duidelijk voorkeuren. Nu staat er bijvoorbeeld een drachtige merrie waarmee zowel Pête als de witte pony het heel goed kunnen vinden. etc...
Dus, vriendjes missen vind ik ook geen valide argument. Een paard is best in staat om meerdere diepe vriendschapsrelaties aan te gaan.

Een mens missen, daar geloof ik al helemaal niet in
Ik geloof wel dat paarden een besef hebben wie hun baasje is. Maar dat heeft dan vooral te maken met focus en de hand die hen voert. Als ik op de wei kom, ga ik eerst naar Puzzle en dan pas naar Charly. Mijn zusje zal eerst Charly, haar eigen pony begroeten. Dat pikt een paard echt wel op. En Charly weet ook dat ik niet haar baasje ben. Ze verkiest mijn zus.
Met Tempête hetzelfde, die weet dat ik bij haar hoor. Dat als ik een wortel heb die (vaak, want soms moet ze delen) voor haar bedoeld is, etc.
Maar als ik morgen stop met haar te rijden en aandacht te geven en mij bijvoorbeeld alleen maar met Puzzle zou bezig houden, en een verzorgstertje zoek,... nou 3 weken geef ik het voor ze de verzorgster boven mij verkiest. (Op voorwaarde dat het klikt natuurlijk) Is de verzorgster een man (verzorger dus) dan zal ze die van dag 1 al boven mij verkiezen en dan hoef ik zelfs niet te stoppen met aandacht geven.
Ik maak mij echt geen illusies hoor.
Toen het beest bij Ilke stond (en ik afstand nam van het paard, ik poetste haar ook niet bijvoorbeeld.) was dat al duidelijk. Paardje vond Ilke stukken sympathieker en was heel erg oplettend naar haar toe. Maar als die nu gewoon komt lesgeven en ik ben met paardje bezig, is haar focus wel bij mij.

Spirithorses schreef op maandag 21 januari 2008, 11:50:


Zeg je nu dat ik blind zou zijn voor zulke dingen?

Kijk ik wil best geloven dat een verhuis voor het ene paard wat moeilijker ligt dan het andere.
Puzzle bijvoorbeeld die heeft wel wat last gehad van heimwee, toen hij naar ons gekomen is.
Nadat hij gebracht is, hebben we hem hier met Charly op de wei gezwierd en kon ik de eerste dagen niet eens in zijn buurt komen, laat staan aanraken. Alleen als hij zelf het initiatief nam om je te komen besnuffelen, kon ik hem voorzichtig op z'n hals en hoofd aaien. En bijten dat hij deed. Overal zette hij z'n tanden in. (Iets wat hij nu alleen nog doet wanneer hij nerveus is.) Het heeft een paar maanden geduurd voor hij op z'n gemak was bij ons. Maar Puzzle was nog een echt veulen, die blijkbaar nood had aan stabiliteit. Dat hij verkocht is op die leeftijd, was misschien niet zo'n goede zet. Maar dat is toch wat anders dan een evenwichtige volwassen merrie zoals bijvoorbeeld Amy van Trea?
En Puzzle is nu bijna een jaar bij ons, en deze zomer is hij gewoon mee verhuisd hoor. Tuurlijk is dan alles nieuw en moet onderzocht worden en moet je hem even de kans geven dat op z'n gemakje te doen. Maar binnen de 2 dagen is hij ook weer z'n oude zelve hoor. En naar ons en de rest van de kudde toe verandert er na een verhuis ook niet zoveel in z'n gedrag.
Misschien dat hij de eerste dag wat happerig is omwille van al die nieuwe indrukken en wat dichter tegen Tempête haar kont plakt. Maar that's it en de dag daarna haalt hij alweer kattekwaad uit.
Dan heeft hij zich toch vrij snel aangepast aan dit nomadenleven?
Wat Puzzle, denk ik , wel mist is een speelkamaraad van z'n eigen leeftijd. Dat had hij op zijn vorige adres wel. Hij is gek op z'n twee tantes Charly en Pête en kan die soms ook wel motiveren tot een spelletje (Charly dan toch. Want Pête speelt niet.) En gewone 'paardse' dingen kan hij daar ook mee doen. Maar echt spelen zoals een jong paard hoort te spelen, dat mis ik een beetje. (Maar dit heeft weinig met vehuizen te maken, eerder samenstelling van de kudde hier.)

Hebben wij dan echt zo'n vreemde paarden dat die hier schijnbaar niet veel problemen mee hebben?
Misschien dat het inderdaad de kudde en Freja en ik zijn die voor stabiliteit zorgen. Maar als ik Pête nu verkoop dan ben ik er 100% van overtuigd dat die zich zeer snel aanpast. Charly zal misschien enkele weken meer nodig hebben. En Puzzletje een maand ofzo.

En om zoiets nou op gewoonte te steken?
Pête heeft vroeger ook jaren op 1 plek gewoond. Eerst 3 jaar bij haar vorige eigenaar op de wei en daarna 2 jaar op de melkerij op pension. Het is pas sinds ik haar kocht dat ze continu moet verkassen.
Charly is geboren als melkpony, dus die is wel gewoon van vaak te verhuizen, van jongs af aan.

En dan kiezen we daar trouwesn nog bewust voor ook. Ik zou hun op 1 plek kunnen houden, maar dààr worden ze volgens mij net niet blij van. Wij verhuizen de paarden net zodat ze altijd voldoende te eten hebben en de mogelijkheid houden om te bewegen. Zodra het gras op is, gaan ze naar de volgende locatie. Doen ze in het wild toch ook?

Wat jij beschrijft bij jou paarden heeft dat niet meer te maken met socialisatie? Dat die paarden in min of meerdere mate een beetje verknipt zijn in hun sociale gedrag en daarom uit hun comfort-zone zijn?
Dat lijkt mij wel verder te gaan dan een gewone verkoop.
Voor een evenwichtig volwassen paard mag zoiets toch geen probleem zijn?

Herman schreef op maandag 21 januari 2008, 12:36:


Ik heb het ook gedaan hoor, m'n studie opgegeven voor m'n paarden.
Zat in m'n derde jaar DGK. Nu niet meer.
Ik heb erover nagedacht hoor wat ik moest doen om m'n studie tot een succes te maken. Enige mogelijkheid was: alles verkopen.
Want als ik met de paarden bezig was, leed m'n studie eronder en als ik studeerde leden m'n paarden eronder. Het was gewoon niet (meer) te combineren.
Maar m'n beesten z'n me meer waard dan een carrière. Misschien een verknipte visie. Volgens vele toch.
Maar ik heb geen zin te leven voor m'n werk/studie.

Eva Saegerman schreef op dinsdag 22 januari 2008, 11:27:


Wilde net schrijven wat jij hier schreef, Eva.

Vinden jullie dat leuk? Dat je zoveel moeite moet doen om overeen te komen met een paard?
Heeft dat een grotere waarde ofzo?

Ik heb met Pête ook twee jaar ruzie gehad. En ik denk dat zowel het paard als ik dat niet meteen als aangenaam hebben ervaren.
En om nou te beweren dat zo'n haat-liefde verhouding een meerwaarde inhoudt?
Ik ben gek op m'n paard maar toch....ik zou zoiets nooit meer willen.
Als ik nog eens een paard koop waarmee het niet meteen klikt, dan gaat hij toch echt weg hoor.

Eva Saegerman schreef op dinsdag 22 januari 2008, 12:05:


En zo'n proefperiode is ook niet altijd van toepassing.
Want met jonge paarden, veulens, jaarlingen etc...?
Die koop je, gooi je een aantal jaren op de wei en het zal pas zijn als je er iets aan gaat vragen dat je echt weet wat voor vlees je in de kuip hebt.
je hebt natuurlijk wel een beeld van het karakter van je paard over die jaren, maar je kan dan nog aardig verbaasd zijn, denk ik.

Marcia schreef op donderdag 24 januari 2008, 10:44:


Wil je mij mailen met de uitleg, hoe ze daar aan kwamen?
Ik heb nog niets van hun gehoord.
(Maar ik heb dan ook geen paarden officieel op mijn naam staan. Puzzle moet nog steeds over geschreven worden. (En die is trouwens al gechipt) En Pête haar documenten zijn niet erkent in België.)

Ik kijk nog een beetje de kat uit de boom zolang het nog kan.
Ik dacht eerst het gewoon niet te doen en eventjes te wachten op een alternatief. Maar iedereen raadt dit sterk af ivm problemen bij (onverwacht) overlijden en boetes.
Dus nou weet ik het niet meer. Toch maar braaf doen?

Christel Provaas schreef op donderdag 24 januari 2008, 10:01:


Wat mij altijd opvalt in zulke dicsussies is het grote verschil tussen de manier van bekappen bij de traditionele hoefsmeden onderling.

Wij bekappen onze 3 paarden hoofdzakelijk zelf volgens de methode die hier op PN wordt beschreven. Maar soms heb ik hier geen tijd voor en komt een gewone hoefsmid mijn paarden bekappen. Deze man komt van een bekende en hoog aangeschreven hoefsmederij hier in de omgeving.
Hij weet dat we onze paarden natuurlijk bekappen. En ik heb hem dit nog nooit horen afbreken. Sterker nog, hij moedigt ons zelfbekappen aan, geeft tips etc... En heeft ons altijd zeer sterk het gebruik van ijzers afgeraden.
Waarom dat hij hier zo over denkt? Omdat er praktisch geen verschil is tussen zijn manier van bekappen en NB. Mijn paarden lopen al heel hun leven op zeer lage hielen, zonder randje hoefwand en met weggesneden steunsels. Want dit is hoe mijn smid ze ook bekapte. En lopen al jaren ijzerloos in elke gang goed, over elke ondergrond.
Klein verschil zit in de boogjes en het al dan niet wegsnijden van de straal.

Mijn verbazig dan ook om telkens te lezen hoe hoefsmeden, hier op PN het natuurlijk bekappen komen afbreken. Komen zanniken over te lage hielen of hoefwand die te kort zou zijn.
Dan vraag ik mij spontaan af, hoe die smeden dan in godsnaam bekappen?
Als de manier beschreven op deze site, zo ver van hun afstaat, dat ze het noodzakelijk vinden dit te komen afbreken?
Is er dan zo'n groot inhoudelijk verschil tussen de opleidingen tot hoefsmid?

Want wat mij betreft is er maar 1 manier van bekappen, en dat is goed bekappen zodat het paard optimaal gebruik kan maken van z'n voeten.
En NB, voldoet voor mij aan al die eisen.

Verder wil ik nog toevoegen dat ik het erg flauw vind Dierenbeul, Jut of Jul of wie het ook moge wezen. In de fotoreeks reageerde op foto's van Machteld, terwijl die zeer duidelijk aangaf dat dit paard recent door iemand anders bekapt was en nu in de problemen zat. Terwijl het met Nb voordien blijkbaar wel ok ging?
Als je wil reageren op fotos die het NB-ideaal weergeven en daar commentaar op wil geven. Be my guest. Dan kan er misschien inhoudelijk op ingegaan worden. Maar kies dan ook die foto's en niet een willekeurige fotoreeks. Want zo help je alleen maar vooroordelen en verkeerde aannames de wereld in.
Ik zal bijvoorbeeld ook altijd zeer voorzichtig zijn om tegen buitenstaanders te vermelden dat 1 merrie van mij ge-NBd wordt, omdat haar hoeven bijlange niet voldoen aan het ideale plaatje. (en dit ook nooit zullen bereiken, ook al loopt ze perfect op die voeten) En dus ook geen goed referentiemateriaal zijn ivm wat NB inhoudt. Op basis van dit paard haar hoeven zou men dan ook verkeerde dingen kunnen concluderen.
Zoiets moet vermeden worden.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 24 januari 2008, 11:06:


Eddy, en wat dan met mogelijk gevolgen.
Weet jij bijvoorbeeld hoe hoog die boetes zijn?