Isabel van der Made schreef op dinsdag 29 juni 2010, 23:30:


Ik heb net even Google Earth opgestart.... in een rechte lijn, dus door de lucht, zou de afstand Luton - UK/Accra - Ghana 5100 km. zijn.
Met de boot.... en dan verder over land wordt het een vreselijk verhaal..... ik denk eerlijk gezegd niet te doen voor een paard.

Helaas is er geen directe vliegverbinding vanuit de UK naar Accra.
Dat zou betekenen dat Opal eerst moet vliegen, naar een ander buurtland van Ghana... en dan in een trailer door een kokendheet en onveilig gebied zou moeten reizen.
In dat gebied heerst ook nog veelal de Afrikaanse paardenpest.

Kortom... Isabel en ik hebben nachtenlang zitten brainstormen en bedenken.... maar Isabel wil het Opal, die inmiddels ook 20 jaar is... niet meer aandoen!
Het alternatief was een plek in de UK zoeken.... die ook nog PN zouden handelen en Opals' voeten bij zouden kunnen houden. Zo'n plek is kennelijk niet te vinden.

Wat dan??? Laat je een verder gezond paard, wat je erg dierbaar is, dan maar inslapen? Het idee alleen al heeft ons beiden migraine en slapeloze nachten bezorgd!
Nee.... dus heb ik het plan geopperd om het hier te proberen.
In 1e instantie dachten we dat Opal het hier niet zou gaan redden, vanwege haar slechte voeten en de stenige ondergrond hier.
Maar.... alsof Opal het gehoord heeft???
Isabel moet zelf maar vertellen hoe de voeten van Opal de laatste maanden verbeterd zijn

Enfin... Opal wordt dus ook een Portugeesje.... En natuurlijk gaan we ons uiterste best doen om Opal hier een heel gelukkig leven te bezorgen!
Zij en Chaser gaan vast een heel lief koppeltje bejaarden vormen....

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Opal loopt als een zonnetje over stenen en harde grond. Het heeft hier al in geen tijden geregend, dus de hoeffies zijn knetterhard.
Ook ben ik al anderhalf jaar bezig met de beruchte 'heel bevel' en dat geeft haar gewoon een steviger voet.
Ik twijfel er niet aan dat ze met gemak door Wil's wei gaat knetteren. Knetteren met Catcher, en lief zijn met Chaser. Voor iedereen goed.

Wil schreef op woensdag 30 juni 2010, 0:03:


en een hartgrondig dank-je-wel Wil, en Jules.
Ik dacht niet dat ik dit van iemand kon vragen, maar nu ik jullie heb leren kennen, weet ik beter.

Isabel van der Made schreef op woensdag 30 juni 2010, 0:21:



Jules en ik zitten al lekker te brainstormen... hoe we de inloopstal fijn uit kunnen breiden... allerhande plannen zijn alweer de revue gepasseerd.
Dacht je trouwens dat ze vandaag met die kokende hitte IN de stal waren?
Nee... ze zitten nu in de kleine gele-bloemetjes-opvreten fase....

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

hihi,
ik denk ook wel dat Opal ze gaat verleiden om meer uit de stal te zijn, ze is een onderzoeker, maar je weet nooit wat ze gaan doen.
Gele bloemetjes?? weet niet welke dat zijn, maar lekker zijn ze blijkbaar wel.

Shock! Wat een immense beslissing, Isabel. Ik vermoed dat de droge portugese bodem een weldaad zal zijn voor de schimmelgevoelige hoeven van Opal, waar je dagelijks zoveel ontsmettingswerk aan hebt. Wat ga je doen in Ghana, hoe gaat je leven er daar uitzien? Kun je tegen de temperatuur en de latente onveiligheid? (Mag ook per mail ivm mogelijke uit-zijn-verband-ruk-reacties hier).
En Wil, zo'n bejaarde schimmelmerrie is nogges wat anders om op te passen dan een eenjarig voshengstje...! Super dat je haar opneemt.