Ans Jondral schreef op donderdag 3 juni 2010, 22:53:

Ans, gaan ze van Puzzle nu ieder half jaar huidstalen nemen?
Of van ieder paard wat hieraan geopereerd wordt, met toestemming van de eigenaar natuurlijk... ?

Het is ook niet leuk om 'm achter te laten, maar wat moet je dan?
Je hebt je er echt wel in verdiept en als hun zeggen: z.s.m. weghalen... zou ik dat zelf ook doen.

Sterkte! (hij is zó weer thuis hoor )

Wil

Te koop: zakjes vers gedroogde bergkruiden, rode
peperkoekleem en rechtrichttuigjes voor honden!

Ans Jondral schreef:


Maar heel even volhouden, morgen is het voorbij en Puzzle wordt goed verzorgd.
Met Spirit is het me alleen maar meegevallen. Ik zou ook meer stress hebben als hij in een kliniek zou zijn, dat wel.
Ik ben benieuwd naar je verhalen morgen! Meer kun je niet doen nu en het is zonde van je slaap om wakker te liggen

Sterkte, Pien

Wil schreef op donderdag 3 juni 2010, 23:08:


Ja van Puzzle, en natuurlijk ook bij elk ander paard waarvan de eigenaar wil meewerken.
En dat zal volgens mij nog niet zo simpel worden om veel kandidaten te vinden.
In principe moet ik Puzzle elk half jaar opnieuw naar Gent brengen zodat zij die stalen kunnen nemen. Dat brengt uiteraard ook kosten en moeite mee voor mij, alleen al vervoer...
(Maar daar zou misschien nog wel een mouw aan te passen zijn.)
+ Dat ze telkens 3 huidbiopsies uitvoeren, dus je zit wel telkens met 3 nieten in je paard/pony.
Ze waren in ieder geval al heel verbaasd dat ik toestemde. (Maar zoals ik al schreef, deels sociale verplichtingen. Als ik het al niet doe, wie dan wel?)

Spirithorses schreef op donderdag 3 juni 2010, 23:12:


Je hebt gelijk hoor.
En ik was er best nuchter in.
Maar toen ik daarnet dat telefoontje kreeg, had ik het toch wel weer ff moeilijk.
Stom hé.
Wel fijn om te weten dat mijn vrienden hem in de gaten houden.
(Die vinden het overgings allemaal leuk ofzo dat mijn pony daar nu is. Ik kan er eerlijk gezegd iets minder enthousiast van worden. )

Ans Jondral schreef op donderdag 3 juni 2010, 23:21:

Ja... dat is idd. een opgave Ans. Vind het wel goed dat jij dit wél wilt doen.
Door onderzoek kan er weer een ander paard geholpen worden, misschien met andere medicatie of zo... Je zou trouwens denken dat iemand van Gent eenvoudiger bij jou op de weide de huidstalen neemt? Enfin... moet misschien onder klinische omstandigheden.
Doordat ze dit doen... weet je ook wel gelijk of Puzzle wel of niet 'schoon' is...
Groet,
Wil.

Te koop: zakjes vers gedroogde bergkruiden, rode
peperkoekleem en rechtrichttuigjes voor honden!

Ans Jondral schreef op donderdag 3 juni 2010, 23:29:


Het is gewoon niet leuk dat je paard dit heeft en dat nu moet ondergaan.
Niemand heeft daar voor gekozen.

Ik begrijp je wel.
groet, Pien

Wil schreef op donderdag 3 juni 2010, 23:32:

Ik woon een uur van die kliniek vandaan.
Toevallig is die prof wel uit dezelfde regio als ik, dus we hebben een beetje een deal dat zij de helft van de keren naar mij komt en ik de helft van de keren naar haar.
Maar die mensen hebben het behoorlijk druk, lijkt mij. (Heeft meerdere dagen geduurd voor ik die prof eens aan de lijn kreeg. Ze was altijd aan het opereren.) Dus ik vermoed dat ze in eerste instantie proberen te vermijden om zich veel te moeten verplaatsen. (Maar denk wel dat ze dat zullen doen, als dat een eigenaar tegenhoudt om eraan mee te werken.)

Auteur Ko van Dijk (http://www.kovandijkvertelt.nl/) heeft mij gevraagd dit verhaal van Amerigo elders te willen plaatsen, natuurlijk voldoe ik daar graag aan!

Ben je geen paardenliefhebber, sla dit bericht dan gewoon over. Houd je wel van paarden? Lees verder. Vandaag kreeg ik het treurige bericht dat Amerigo (Any Dale’s Choice ) afgelopen vrijdag is overleden. Amerigo heeft de respectabele leeftijd van 26 jaar gehaald. De eigenaren van Amerigo waren Els en Joop de Jong van Hippisch Centrum Muiderberg.

Ik heb in mijn column van 6 december 2009 ruim aandacht besteed aan dit bijzondere televisiepaard. Bijzonder niet alleen wegens de enorme staat van dienst maar ook vanwege het karakter van dit dier. Amerigo vertrouwde volledig op haar verzorgers en liet zich door niets van de wijs brengen. Dat is uitermate belangrijk, met name bij de Sinterklaasintochten waarbij het paard bestand moet zijn tegen schreeuwende kinderen, het lawaai van de drumbands en de grote mensenmassa. Zou Amerigo op hol slaan dan is het leed niet te overzien. Iets dergelijks gebeurde met een ander paard (niet van Joop en Els) enige jaren geleden in Muiden. De Sint bracht het er slecht af. Hij werd met ernstige verwondingen per ambulance afgevoerd. In 2007 ging het mis in Alkmaar. Daar liep het met de Sint wel goed af maar zijn paard, afkomstig van een plaatselijke manege, gaf er de brui aan. (zie dit filmpje op YouTube)

Joop de Jong vertelde me vandaag dat Amerigo, een Stermerrie geboren op 1 mei 1984, in vele opzichten een uniek paard was. Op aanraden van zijn vrouw Els kocht Joop Amerigo van een Duitse stalhouder. Vandaar haar echte naam Any Dale’s Choice (de keuze van Any) De vader van Amerigo heette “Acteur”. Of dat paard kon acteren weten we niet. In ieder geval kon zijn dochter het wel.

Amerigo, zoals we Choice verder zullen noemen, had 9 veulens ter wereld gebracht maar toen hield het op. Het paard was op dat moment 16 jaar. De Duitse eigenaar stond voor de keuze: naar de slacht of een goed tehuis zoeken. Hij koos voor de laatste optie. Joop en Els wilde zich wel over Amerigo ontfermen. Ze hadden toen nog geen idee dat Amerigo heel anders was dan alle andere paarden die ze op stal hadden staan en dat Amerigo nog een roemrijk tweede leven te wachten stond. Dat bleek toen Amerigo eens werd ingezet voor de optocht van een plaatselijke vereniging. Ondertussen was al opgevallen dat Amerigo een zachtaardig karakter had. Ze liet zich door jong en oud gewillig verzorgen.

Amerigo luisterde goed naar haar nieuwe bazen en kon rustig loslopen in de wei. Gaandeweg werd Amerigo de mascotte van Any Dale (de oude naam voor Hippisch Centrum Muiderberg) en ingezet voor diverse televisieproducties en de optocht van Sinterklaas. Amerigo had geen moeite met minder geoefende ruiters. Daar hield ze als ware rekening mee. Uniek waren haar klimeigenschappen. Diverse malen beklom Amerigo moeiteloos het dak van de NEMO een stunt waar de Amsterdamse Sinterklaas (in het dagelijks leven hoofd van de bereden politie) zich niet aan wilde wagen.

Maar de grootste prestatie van Amerigo was ongetwijfeld haar aanwezigheid in de Rotterdamse Ahoy tijdens Het Feest van Sinterklaas. 8000 schreeuwende kinderen, daar wordt je als mens al onrustig van. Niet Amerigo. Die vond al die aandacht geweldig. Joop benadrukt dat zelfs de meeste geoefende ruiter een paard niet in bedwang kan houden als het dier het op de heupen krijgt bij panieksituaties. Op de verzorgers (het grondpersoneel) rust een grote verantwoording bij een dergelijk evenement. Amerigo was het enige paard waarmee het feest in de Ahoy zonder risico te doen was.

Amerigo was intelligent en had door hoe je de voersilo kon “kraken”. Als dat weer eens gebeurde kreeg ze als straf een dag vast in de box. Dat vond ze niet leuk want ze liep altijd los. Ondanks haar leeftijd had ze zo nu en dan een nieuw vriendje. De paardenboxen van Joop worden afgesloten met kettingen. Amerigo had ontdekt hoe je die ketting kunt losmaken. Op een dag vond Joop Amerigo in de box naast haar nieuwe vriendje.

Gezien de leeftijd van Amerigo hadden Joop en Els al een opvolgster voor haar gezocht en ook gevonden. Roos, een merrie van 16 jaar, zou in de toekomst Amerigo vervangen. Roos en Amarigo werden goede vriendinnen maar een half jaar geleden werd Roos ziek. Ze stierf aan een koliek. En toen gebeurde er iets dat alleen de echte dierenliefhebbers zullen geloven. Amerigo zag Roos sterven en werd eveneens ziek maar dan van verdriet. Ze ging slechter eten, haar achterbenen begonnen op te zwellen. Met extra aandacht, bijvoer en medicijnen lukte het niet Amerigo weer gezond te krijgen.

Ze kreeg last van haar achtergewrichten en kon nog moeilijk opstaan en liggen. Een specialist kwam met de oplossing: Amerigo zou geopereerd kunnen worden maar gezien haar leeftijd zaten er risico’s aan. Amerigo moest na de operatie minstens 6 weken in het gips. Kun je dat het beest op die leeftijd nog aandoen? Een paard wordt gemiddeld 15 jaar oud. Er bestaan uitzonderingen. Maar als we de leeftijd van Amerigo vertalen naar menselijke maatstaven dan was de dame 90 jaar oud.

Na rijp beraad besloot Joop afgelopen vrijdag dat Amerigo uit haar lijden moest worden verlost. “Het was een moeilijke beslissing en een verdrietige”, vertelt Joop. “Dagelijks krijgen we hier kinderen die speciaal komen voor Amerigo. Hoe vertel je hen het droevige nieuws? Op onze website hebben we maar gezet dat Amerigo met pensioen naar Spanje is.”

Vanzelfsprekend was Sinterklaas (Fred Butter en Bram van der Vlugt) ontdaan. De intocht van Sinterklaas komt met het overlijden van Amerigo niet onmiddellijk in gevaar. Er is nog een tweede Amerigo, eigendom van de bereden politie en in beheer van Pieter Wiersinga.* Maar dat paard is inmiddels net zo oud en mag niet worden ingezet voor commerciële doeleinden. Het is dus maar de vraag of Sinterklaas (Fred Butter) dit jaar zijn intocht op een paard in de Ahoy kan doen of dat hij een ander vervoermiddel moet kiezen. Natuurlijk gaan Joop en Els op zoek naar een schimmel die hun Amerigo kan vervangen maar zoals je uit dit verhaal kunt afleiden is dat geen eenvoudige opgave.

*Update: de echte Amerigo is nog springlevend.

Voor foto's kijk even op het weblog van KovanDijkvertelt:
http://www.kovandijkvertelt.nl/2010/05/het-paard-van-sinterklaas-is-dood/#more-7840

Te koop: zakjes vers gedroogde bergkruiden, rode
peperkoekleem en rechtrichttuigjes voor honden!

Het vervolg van deel 1: (auteur wederom KovanDijk)

De “echte” Amerigo is nog “springlevend”

Het is bijna zomer en we zitten op mijn weblog weer helemaal in de Sinterklaas. Heeft dat met de koude van de afgelopen weken te maken? Neen, maar wel met de inmiddels paar honderd paardenliefhebbers die sinds mijn aandacht voor de uitzending van Alberto Stegeman mijn weblog hebben gevonden.

Na aanleiding van het verhaal over de dood van het paard van Sinterklaas kreeg ik een mail van Pieter Wiersinga. Pieter is de beheerder en verzorger van Amerigo “het” paard van de “echte” Sinterklaas. Heb ik mijn lezers met een kluitje in het spreekwoordelijke riet gestuurd? Neen, om de dooie donder niet. Helaas is het paard van Sinterklaas wel degelijk overleden. Maar, zoals ik in mijn vorige stuk schreef, er zijn twee Amerigo’s en feitelijk ook twee Sinterklazen. Hoe zit dat?

Pieter Wiersinga was commandant van de bereden Politie toen hem was opgevallen dat de NPS tijdens de intocht van Sinterklaas het bestijgen van het paard de kijker niet liet zien. Pieter is een paardenkenner en ruiter in hard en nieren die als geen ander weet aan welke gevaren zowel ruiter als publiek bloot staan als een paard door de drukte om hem heen in paniek raakt. Het bestijgen en afdalen van het paard zijn de meest kritieke momenten. Hij vermoedde dat Sinterklaas (Bram van der Vlugt) moeite had het paard in bedwang te houden. Dat “gestuntel” van Bram werd daarom de kijker onthouden. Vreemd, want Bram is een ervaren ruiter.

Pieter nam contact op met de NPS en vroeg of het paard van Sinterklaas bij elke intocht dezelfde was. Paarden hebben een goed geheugen. Eenmaal aan hun berijder gewend vormen mens en dier een eenheid. Bij Bram zag een insider als Piet dat dit niet het geval was. De productieleiding van de NPS had daar nooit zo over nagedacht. Bram kreeg bij iedere intocht een ander paard dat geleverd werd door de plaatselijke organisatoren die bij de intocht betrokken waren. Pieter wees de NPS erop dat dit zowel voor Bram als voor het publiek een onwenselijke situatie was en niet zonder gevaar. Maar Piet kwam ook met de oplossing: hij wilde zijn eigen dienstpaard plus vakkundige begeleiding ter beschikking stellen. Geheel kosteloos want Pieter en het paard zijn (tot op heden) in dienst van de politie.

De NPS vond dit een goed voorstel. Bram kwam bij Pieter om zijn nieuwe paard te leren kennen. Dat klikte onmiddellijk. “Hoe heet het paard”’vroeg Bram. “Amerigo”, zei Pieter. “Dan houden we dat zo en heet het paard van Sinterklaas Amerigo.” Het eerste optreden van Amerigo was de intocht in Elburg 1990. Alles verliep uitstekend en na afloop werd er met de NPS een langdurig overeenkomt voor Amerigo gesloten. Maar ook met de begeleiders van Amerigo: de politiemensen Pieter Wiersinga, Rinus Jeremiasse en paardenverzorger Herm Hillegie. Dit drietal verkleed als zwarte piet is altijd naast Amerigo aanwezig.

Sinterklaas kreeg het tijdens de Sinterklaasperiode steeds drukker met televisieoptredens. De publieke en commerciële omroepen hadden met elkaar afgesproken dat er maar één Sinterklaas zou zijn en dat was Bram van der Vlugt. En Bram bedong op zijn beurt dat hij maar op één paard zou rijden en dat was de echte Amerigo. Voor Pieter, Herm en Rinus geen probleem, Hun bazen hadden er ook geen moeite mee tot er een nieuwe politiechef kwam. Een vrouw nota bene maar die weinig met kinderen en de sinterklaasviering had. Het contract met de NPS zou worden nageleefd alleen alle andere activiteiten werden verboden. Pieter zocht naar een oplossing. Hij kende Joop en Els en wist dat zij een bijzondere witte merrie hadden die al eens televisie had gedaan. Dit was dus Choice.

Op wat kleine verschillen na, die alleen ingewijden opvallen (stand van de oren), leken Choice en Amerigo als twee druppels water op elkaar. Bram kreeg volop de gelegenheid om Choice te leren kennen. Ook tussen Bram en Choice klikte het direct. En zo kreeg de echte Amerigo Choice als haar standin voor alle commerciële optredens. De politiechef bleef niet lang. Ondertussen maakte Pieter promotie en kreeg hij binnen het korps een andere baan. Zijn dienstpaard Amerigo mocht hij houden. Formeel geniet Amerigo van een politiepensioen. Dat brak de weg open om Amerigo weer in te zetten voor meer activiteiten dan alleen de intocht van Sinterklaas. Joop en Pieter gaan uitstekend met elkaar om. De Sinterklaasklussen werden onderling verdeeld waarbij Pieter Joop zoveel mogelijk de klussen toeschoof die geld opleveren. Joop moet immers van de stalhouderij leven. Pieter heeft zijn politiebaan.

Het klopt dus dat we Choice in haar rol van Amerigo de afgelopen jaren bijna evenveel op televisie hebben gezien (ook in andere producties dan Sinterklaas) dan de echte nog levende Amerigo. Die staat bij Pieter thuis en is slechts bij hoge uitzondering voor het publiek toegankelijk. De Amerigo van Joop en Els was dat wel want die stond op hun manege. Dagelijks kwamen de kinderen hem aaien.

Sinterklaas Bram van der Vlugt reed op beide paarden. Sinterklaas Fred Butter alleen op Choice, de Amerigo van Joop en Els. Maar bij belangrijke gebeurtenissen rijdt Bram uitsluitend op de echte Amerigo. Pieter: “En helaas pindakaas voor alle beunklazen, voor ons, Piet Piet en Piet Herm is er nu al 20 jaar maar één Klaas ondanks dat hij meende in Egypte gebruik te moeten maken van een Kameligo en dat houden we zo.”

De echte Amerigo is in 1982 geboren en dus nog twee jaar ouder dan de Amerigo (Choice) die vorige week overleden is. Natuurlijk roept haar ouderdom de vraag op hoe lang zij dit nog kan volhouden. Pieter hoopt dat paard en Sinterklaas gelijktijdig afscheid kunnen nemen want ook Bram is niet de jongste meer. Een opvolger voor zijn Amerigo zit er niet meer in. “Als Bram stopt, dan stop ik ook”, zegt Pieter. “Want denk je eens in: twintig jaar altijd na afloop warme chocolademelk en snert met roggebrood. Bij alle andere producties hebben we pas echt leren koffie drinken. Heel veel televisiemeisjes en televisiejongens hebben uiterst serieuze baantjes, met veel overleg, wachten, wachten en nog eens wachten. Heel veel opnames voor slechts een paar seconden. Wij weten inmiddels waarom tv en film zo vreselijk kostbaar is.”

Samengevat: mijn onderschrift bij de foto van de vorige column was dus onjuist. De echte Amerigo is van Pieter. De Amerigo (Choice) die overleden is was haar vaste standin. Bij deze is dat rechtgezet.

(voor foto's en bron: http://www.kovandijkvertelt.nl)

Ko, bij deze!

Wil

Te koop: zakjes vers gedroogde bergkruiden, rode
peperkoekleem en rechtrichttuigjes voor honden!