Dat strijken en dat je schrijft dat ze als het ware op haar kogel steunt, vind ik ook vreemd klinken.
Maar ik kan mij er wel iets bij voorstellen.

Mijn paard is vorige week ook nog eens behandeld door een osteopaat. (Paardlief had zichzelf voor de verandering weer eens aardig in de knoop gelopen.) En ze kan momenteel nog niet terug galopperen, ook als is't een week geleden. Ik heb haar al een paar dagen heel simpel met een halstertje wat gelongeerd, maar galop lukt haar niet. Ze struikelt over haar eigen benen met het aanspringen, gaat dan vooral hard en valt er na 5 galoppassen alweer uit. t' Ziet er eigenlijk nogal lomp en hectisch uit. Net alsof ze haar benen niet gesorteerd krijgt. Draf was een paar dagen geleden trouwens ook niet om over naar huis te schrijven. Maar dat lukt nu al wel wat beter.
Dus ik geloof wel dat het mogelijk is, wat je schrijft.

Ik ben vandaag met haar wezen wandelen.
Heuvel op en heuvel af , vrij steil , en dat gewoon een paar keer gedaan , vooral heuvel af heel langzaam.
Ze loopt inmiddels duidelijk wat beter. Met gewoon lopen strijkt ze niet meer.

Ataxie/wobbler is mij door het hoofd geschoten , maar de peut heeft me echt gezegd dat het gewoon slapte is , en dat ze de tijd nodig heeft om weer wat sterker te worden.
Morgen ga ik goed kijken hoe ze loopt tijdens de oefeningen.
Ik ga er van uit dat het gewoon goed komt , met oefeningen , veel lopen , en met de tijd.
Probeer me even van doem scenario's af te sluiten...
[niet nog een!]

Gr Esther

van lennep schreef op donderdag 1 april 2010, 21:54:



Dat kan inderdaad goed komen. Oók als het wel degelijk neurologische schade is, bedoel ik.
Ik ken daar meerdere praktijkvoorbeelden van; het laatste is mijn ezeltje Jomanda, die zich door een val of vastrollen ernstig geblesseerd had (een paar weken geleden). Twee (of meer) wervels in haar schoft zijn tegen elkaar aangeknald en daardoor is neurologische schade ontstaan.
Ze heeft een tijdje héél extreem in hanentred gelopen daardoor, met beide achterbenen. De aansturing van de achterbenen was verstoord (een vorm van ataxie). Geleidelijk aan ging het beter en nu is dat probleem helemaal hersteld. Ze heeft nog wel steeds een heel pijnlijke schoft, maar gelukkig lijkt ze daar uitsluitend echt last van te hebben als iets of iemand daar op drukt. Ze loopt (in vrijheid) even veel als anders en is vrolijk. Behalve als 't regent, maar dát is een ander verhaal !

Karen

Ans Jondral schreef op donderdag 1 april 2010, 18:24:


ZO raar hé : hond ,muis ,vogel ,kat, wezel ,rat , nooit geen osteopaat nodig, noch verliezen ze het vermogen om te kunnen GALLOPEREN . Alleen paarden verliezen dit blijkbaar. En hebben regelmatig een kraker nodig .Iemand al is nagegaan hoezeer de krakers onder vuur liggen in de mensengeneeskunde ? In dertig jaar paardentijd heb ik nog nooit een osteopaat aan mijn paarden gelaten. Bij mij in 45j tijd niet zelfs , toch lopen mijn paarden zéér behoorlijk en ben ik in een fase waarin de meeste 20j zich nu bevinden . Fysiek gezien dan IK vind het vooral en bovendien : dikken brol en weeral mensgerichte pseudo geneeskunde op een viervoeterig niveau .Laat morgen is iemand komen om uw kanariepiet los te werken Er is namelijk geen markt voor zie je .Al deze oeliewoelie kutlekkertjespaardewijffies zorgen voor een extra markt voor charlatans van alle ordes en elke markt thuis .Je betaalt er je halve huis aan en je word naar huis gestuurt met mooie praatjes waar je eigenlijk nog je weide niet mee uit kunt . Ga toch paardrijden meiden , word je nog lekker relaxed van ook nog ipv dat upthigt gedoe , grondwerk is tegenwoordig en equivalent van MODDER MAAR AAN .

Als ik op mijn parkiet zou gaan zitten dan heeft die ook geen ostheopaat meer nodig...