:

Even vergeten: ik begon ook op een Westernbit, omdat ik niet beter wist: je kan jezelf immers ook pas verbeteren als iemand je erop wijst, dat het beter kan dan hoe jij het tot op dat moment wist!

Rijd intussen bitloos en natuurlijk alweer 2 jaar ijzervrij!!!
(omdat iemand me erop wees, ik enthousiast werd-bedankt Ilona en Emiel) en het daarna alleen nog maar groeide!

Gr. Bianca

Coulash schreef op zondag 16 april 2006, 8:50:


Op zich heb je gelijk en dat geldt ook voor het bit. Als niemand je vertelt dat dit in erin hoort, kom je toch ook niet op het idee!?
Ik heb met dieren leren omgaan buíten de paardenwereld en derhalve nooit in een bit in mijn eigen paarden gehangen. Wel het boek van Gertrud Jetten over bitten (en andere optomingen) in huis gehaald om te het hoe en wat te begrijpen. Dat erg informatieve boek was de aanleiding om een halsring aan te schaffen en nu laat ik door zonder optoming op straat te rijden zien dat een bit geen noodzaak is.

Jouw opmerking over verbeteren legt de verantwoordelijkheid bij een ander; 'als iemand jou erop wijst'. Ik ben het daar fundamenteel mee oneens: je kan je ook zélf verbeteren.
Lees http://www.classicaldressage.com/zen/articles/a_6.html
geeft een heel aardig herkenbare uitleg.

Het boek van Koning Duarte, 1418, is een eenzaam meesterwerk (en een echte aanrader) omdat het zich tot de ruiter zélf richt. Op diens wil, kracht, angst, vaardigheid, kennis; dat neemt tweederde van het boek in beslag. De onafhankelijke zit een kwart, het gebruik van bit, sporen, leidstok etc. de rest. Héél anders dan de meeste paardenboeken nu die zich allemaal op die paar % hulpmiddelen en technieken richten.
Ook (de behoorlijk vaagzweverige) Hempfling richt zich nauwelijks op de ruiter zélf. Ja ik heb boek en bijbehorende video en zou daar een verníetigende recensie over schijven.

Het 'zweverige' wat veel mensen tegenstaat bij Zen en dergelijke heeft trouwens door de moderne ontwikkelingen in de wetenschap een handvat gekregen. In de menselijke hersenen worden harde netwerken aangelegd bij het ontwikkelen van nieuwe vaardigheden.
Het terreinrijden zonder optoming was bij mij letterlijk en figuurlijk een 'aha-erlebnis' en exact hetzelfde als leren fietsen. Deze vaardigheid is nu hard in mijn hersenen geprogrammeerd als een nieuw netwerk van synapsverbidingen.
In http://www.amazon.com/gp/product/0849313082/qid=1145173222/sr=1-1/ref=sr_1_1/102-9891981-0201703?s=books&v=glance&n=283155
wordt dit wetenschappelijk onderbouwd.

Om jezélf te verbeteren heb je alleen jezélf nodig. Een ander kan je hooguit de weg wijzen of een ondersteunend figuurlijk zetje geven. Stoppen met roken, uit een depressie komen, je leven léven.... en ook paardrijden; je moet het zélf doen.
Dat was ook mijn opmerking aan Eddy: híj kan er weinig aan doen en het is ook niet zijn verantwoordelijkheid.

Terug naar Duarte: wil, kracht, angst en vaardigheid liggen bij de ruiter zélf. Van buitenaf kan kennis aangereikt worden doch de ruiter moet daar wat mee doen, het zich eigen maken.
Kijk naar Nick en het zadelverhaal als voorbeeld; zo lang het muntje bij hém niet valt is het hele hoofdstuk voor hem niet toegankelijk.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

Coulash schreef op zondag 16 april 2006, 8:47:


Heb eigenlijk ook niets negatief gezegd over de man zelf, dacht ik.Tuurlijk is de hoofdgedachte hierachter dat hij hulp is gaan zoeken .Staat toch ook zo in bericht ?

Ja, juist daarom leek het mij een mogelijkheid om iemand te informeren over de manier waarop het OOK kan en die volgens ons nog beter is ook!

DUS: perfect dat je zo iemand dit voorhoudt!
Hopenlijk wordt het idd goed opgenomen en kan je samen met hem verder!

Het was ook een positief bedoelde reactie op je bericht!

Gr. Bianca

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 11 april 2006, 16:30:


Als ik dit zo lees, denk ik dat deze man best wel opstaat voor "vernieuwingen", anders was hij boos geworden na je uitleg. Het zijn jonge meisjes die de paarden rijden. Zij zijn vast heel trots op wat ze kunnen. Met een geduldige uitleg én het aanbieden van een alternatief hoe het ook zou kunnen { en dan op jouw manier} en daar allen bij betrekt, kom je vast waar je ze hebben wilt en doelstellingen maken en opdrachten geven, waar zij die week naartoe moeten werken en als je daar veel ontlastende arbeid {grondwerk of eens longeren ipv rijden en uitleggen hoe goed dat wel niet is} worden de paarden niet nog meer overbelast.
Misschien wéét deze meneer helemaal niets van anatomie en wat dit voor de dieren betekend op de lange duur. Die meisjes moeten wel een zachte hand hebben, anders is een touwhalster ook niet vriendelijk; dan is een dubbelgebroken trens misschien een optie.
Veel sterkte; bewaar je geduld!

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 11 april 2006, 16:30:

Neem de uitdaging aan met veel geduld. Dat laatste is uitdaging nummer twee. Zoals je al schreef bleek de betreffende trotse mijnheer niet van kwade zin maar onwetend. Ik denk dat het goed is dat we onze kennis doorgeven aan mensen die het willen ontvangen. De rest blijft gewoon nog generaties achter. Frans en Ilona hebben al heel veel mensen (en paarden !) bereikt door hun boeken en deze website. Misschien kunnen wij in het klein ook een beetje helpen door het overbrengen van paardvriendelijke methodes.
Veel succes.