'Berichten die een voornamelijk sociale waarde hebben' is de omschrijving van deze rubriek.

Niks sociaals. Gewoon mutsen, omdat ik nu niet mijn eigen rechtlijnige, relativerende, rustige ik blijk te zijn:

Brand of breek me maar af, maar morgen gaan de meisjes naar hun negen hectare nieuw leven in een gemengde kudde. De kruiwagen met twee wielen, een aantal mestvorken, prikpaaltjes, stroomdraad, losse teugels voor aan halsters, een side-pull, kaptoom met teugels, speciekuipen voor hooi en water, de waterzak voor in de kruiwagen en een zadel met pad gaan met ze mee. Ja, ook eigen borstel. We moesten ze enten tegen influenza, verder niks. Dus voor het eerst in zes jaar hebben ze een prik gehad. En de vijl en rasp gingen er afgelopen vrijdag nog even langs.

We brengen ze niet zelf. Don't ask: fysiek, emoties / of de motor van de blower van de auto met de trekhaak is kapot...

Vrijdag gaan we er wel zelf heen, want ik wil er graag bij zijn als de introductie in de kudde plaatsvindt.

Zomaar een bericht.
Kweenie PN.
Moeielijk.

Jet van Gulik schreef op dinsdag 22 oktober 2013, 21:59:


Wow Jet! ... 'k zou meer náást je willen Zijn dan woorden schrijven... zegt dat genoeg?
Huil, lach en bewonder je eigen moed.
En je bent een lieve onrechtlijnige niet relativerende onrustige ik en je zou het voor mínder zijn... schrijf het hier maar van je af! ....
veel liefs.

Myriam

Heel eerlijk? Ik weet niet of je er goed aan doet.
De tijd zal het leren. En anders is er thuis toch nog steeds die plek?!

Myriam schreef op dinsdag 22 oktober 2013, 22:08:



Lief, dat helpt.
En er zal nog wel meer volgen.

Christel Provaas schreef op dinsdag 22 oktober 2013, 22:16:


Voor de paarden is het eerlijker Christel. Weer een winter bak-arrest (16 bij 32) met een schuilstal op het oosten, anders 's nachts een paar uur op stal. De bak is nu nog nat na de laatste buien. 'Leenland' plenty, maar alleen als het droog is.

We hebben het er al een aantal jaar over.
En die plek thuis is vanaf half november einde oefening. Onze pp-in-wording blijft achter, wij verkassen ook. Kip Annabel kan mee.

Verwonderlijk toch, dat het achterlaten van een 'paardengedoetje' niet moeilijk valt ten opzichte van het verkassen van je vlekken-meiden.

Jet van Gulik schreef op dinsdag 22 oktober 2013, 22:36:


Zeg het maar als ik er weer eens niks van snap, maar als het goed begrijp raak je je eigen plek ook kwijt en is er toch eigenlijk geen sprake meer van keuze? Dan moeten je paarden daar toch ook tijdig weg? Als ik het goed begrijp ga je er niet op vooruit, anders konden je paarden wel mee en gingen die er ook op vooruit... en dus mag je nog blij zijn geschikte plek voor ze gevonden te hebben, of zit het anders?

e m kraak schreef op dinsdag 22 oktober 2013, 23:01:


Je snapt het goed Egon.
Met die nuance dat het kwijtraken van de eigen plek later kwam (vorige week pas) dan de beslissing van kiezen voor een betere plek voor de paarden.

Ze gaan inderdaad een paar weken eerder omdat we zelf ook moeten gaan inpakken. En ja, 24/7/356 buiten daar aan de rand van het DrentsFriese Wold - woonde Wil vroeger niet in de buurt daar? - is ook een plek om heel blij van te worden.

Neemt niet weg dat ik er mi knap onredelijk veel boel tegen op zie.

www.zadelatelier.nl
Die zetelt in Epe (veluwe) heeft een perfect zadel gemaakt voor "mijn" Shire :)

Nils en Olly
Zonder fouten,
geen leerproces.

http://www.checkmate-saddlery.nl/
Weet alleen niet of de afstand reëel haalbaar is.

Jet van Gulik schreef op dinsdag 22 oktober 2013, 23:17:

Is ook wel te begrijpen, er gebeurt gewoon een heleboel, alles aan het verhuizen, veranderen. Daar kan het soms in je koppie best wel van overlopen. Ik word er al kriegel van als onze jongens op de maaiwei staan en niet "thuis" (en ehhh, die maaiwei is aan de overkant van het straatje)
In ieder geval staan je paarden zo meteen op een fantastische plek tussen soortgenoten waar ze zich inderdaad veel beter en gezonder vermaken dan op een postzegel.
Dan kun je zelf weer alles in orde maken met je nieuwe plekken voor mens en dier. Wie weet wat er zo nog aan plek voor je paarden langs komt. Als dit niet bevalt, is dit toch niet een eindstation...
Komt allemaal helemaal goed. Gewoon doorploeteren

Talitha schreef op dinsdag 22 oktober 2013, 14:57:

Ik ging hier, heel naïef, zoals ik in NL altijd deed, 1e hele stukken naast m'n nieuwe paarden lopen... Maar dat valt al verdomd snel tegen
Net als fietsen met de hond... omlaag hou ik haar met haar 40km/u wel bij... omhoog moet ze weer op die langzame drol wachten

Jet van Gulik schreef op dinsdag 22 oktober 2013, 23:17:


O, je hebt een andere stek gevonden, je gaat verhuizen? Dat klinkt toch heel avontuurlijk en leuk!
Gaan jullie dan dichter bij de paarden wonen?

Martina schreef op woensdag 23 oktober 2013, 7:50:


En het dan bij voorkeur bestempelen als verandering (niet als ploeteren :) ) geef er gewoon géén naam aan dan ebt het sneller weg. Maar zo te lezen gaat het alleen maar de goeie kant op!
Myriam

Myriam schreef op woensdag 23 oktober 2013, 8:34:

jep
Precies. Verheug je op al het leuke dat je nu nog niet weet dat er gaat komen

Maar jij weet niet dat ik al kilometers en kilometers naast paarden heb gelopen, heveltje op heuveltje af. En dan met iemand anders erop! dat is pas frustratie Maar dat bespaart je wel de gang naar het fitness centrum en lekker goedkoop sporten !