henny wittenaar schreef op woensdag, 10 maart 2004, 12:54:
> Ten eerste is natuurlijk de kwaliteit van het basisvoer van onze
> paarden, gras en hooi superbelangrijk. Wat niet iedereen en ik
> tot voor kort ook niet wist is dat onze Nederlandse bodem, zowel
> weilanden als natuurgebieden zo gigantisch verzuurd zijn dat
> veel belangrijke stoffen volkomen ontbreken en giftige stoffen
Verzuring waar mensen het over hebben duidt op het GEMIDDELD zuurder worden van de grond door o.a. zure regen.
Wat echter volkomen normaal en natuurlijk is, is dat de zuurgraad van verschillende grondsoorten nogal uiteen loopt. Zo is veengrond van zichzelf vreselijk zuur, en dat is altijd al geweest. Alle diersoorten zijn echter geevolueerd op een aarde waarbij variatie in de zuurgraad normaal is en bezitten dan ook een ruime tolerantie.
> die voor onze paarden nou net niet moeten, zorgen voor een
> verkeerde stofwisseling in de paarden waardoor ze ontzettend
> lichamelijk aan het verzuren zijn.
Dat is appels met peren vergelijken. Dat de GROND zuur is wil nog niet zeggen dat het gras zuur is. Dat lijkt mij erg onwaarschijnlijk. Zelfs al zou het gras zuur zijn, dan heeft dat nog niets te maken met het verzuren van het dier dat het gras opeet. Citroenen, sinaasappelen, tomaten zijn allen vreselijk zuur, maar toch verzuur je niet als je dat opeet. Nogmaals, ons lichaam (en ook dat van paarden) is er prima op ingesteld om zure dingen te consumeren.
> en ziektes. De darmen van een paard zorgen voor 90% voor de
> immuunstoffen en verwerking van verkeerde stoffen in het
> lichaam.
Wat ik geleerd heb is dat de lever en de nieren zorgen voor de verwerking van verkeerde stoffen. Dat de darmen dat voor 90% zouden doen is voor mij een geheel nieuw stuk informatie.
> Jarenlang is
> volgens hem en ook door hem geadviseerd om gewone landbouwkalk
> te strooien tegen bodemverzuring. En nu blijkt dat de bodem
> daardoor nog meer verzuurde.
Ook dit vind ik een vreemd verhaal. Kalk en zuur heffen elkaar op (net als dat je met azijn je koffiezetter kan ontkalken), daarom strooi je kalk. Wat je nu beweerd is hetzelfde als "je moet niet teveel azijn in de koffiezetter doen want dan komt er nog meer kalk in de koffiezetter. Het klinkt erg onlogisch, kalk en zuur heffen elkaar op, de hoeveelheden balanceren tegen elkaar uit, de snelheid waarmee je de stoffen bij elkaar brengt doet daar niets aan af.
> Natuurorganisaties zijn nu al begonnen om op div. gebieden zeeschelpenkalk te strooien om verdere verzuring tegen te gaan.
Ik dacht dat ze dat doen omdat zeeschelpenkalk gewoon goedkoop is.
> Gemiddelde snelheden waren 18 tot 22 km per uur over 35 km. Later deed ik de 70 km. Maar onze paarden verzuurden niet of nauwelijks.
Het verzuren waar je het nu over hebt is het verzuren van de spieren. Dit heeft echter totaal niets te maken met het soort voedsel dat er wordt gegeten. Verzuren van spieren treedt op wanneer er te weinig zuurstof aanwezig is om de brandstof te verbranden. De verbranding is onvolledig en er blijft een restproduct over dat zuur is (melkzuur als ik me goed herinner).
Groeten,
Frans