Coralie schreef op donderdag 17 september 2009, 20:56:


Ik denk dat de teen van de voet met de hoge hiel altijd veel korter is dan de ander en dat het een en - èn iets is, omdat als je alleen met de voeten aan de slag gaat zonder iets aan die voorkeur gewoonte te doen, je nooit een blijvend resultaat krijgt.
Als je het paard niet soepeler krijgt, niet meer zich gelijkzijdig leert bewegen en belasten, zal de voet zich vormen naar de functie die hij moet uitoefenen. Je kunt dan aanpassen tot je een ons weegt, maar de slijtage van het dagelijks gebruik zal tegen je blijven werken.

Monique Meijer schreef op donderdag 17 september 2009, 14:54:

In deze kan ik Eddy niet aanvullen nog verbeteren, een zadel past of het past niet zoals jij al zei.
Wat soms een probleem kan worden, als je een zadel past op een ongetraint paard, dat dat zadel minder goed gaat passen als ie wél getraind word. OF anders om!
Een zadel passen op een paard dat jaren met een fout zadel is gereden en geen tijd heeft gekregen om te herstellen.

Nils en Olly

Cindy Helms schreef op woensdag 16 september 2009, 9:42:


Trek het je niet aan Cindy, ik weet dat jij het weet


dit was een gemene sneer naar een bepaald artikel in een bepaald magazine

Nils en Olly

Ans Jondral schreef op donderdag 17 september 2009, 19:53:


Ik heb het gevoel dat je deze pony liever kwijt dan rijk bent! Verkoop hem of geef hem van mij part weg. Door overal tegen op te zien, geen zin in dingen te hebben doe je het dier tekort. Je praat behoorlijk "koud" over de dieren zoals "fysiek een wrak, kwestie van vervanging" en de pony moet maar afwachten of hij de "job" krijgt. Ik word er in ieder geval niet vrolijk van!

Piet schreef op zondag 13 september 2009, 9:33:


En, Piet, spierpijn? Hoe gaat het met je hervatte ruitervaardigheden?

Advies gevraagd dus:

Dit weekend gaan we op cursus met onze 2 paarden en veulen.
De idee was om merrie en veulen in onze trailer (trailertje) te zetten zoals wij en zij het gewoon zijn en onze ruin in een andere die we geleend hebben.
We schatten dat we zo'n 1,5u onderweg gaan zijn.

Probleem: onze chauffeur (met zware auto) kan nu door omstandigheden niet mee.
Mijn man zijn vader rijdt nu met zijn toyota corolla. Aangezien dit geen zware auto moeten we daar onze trailer achter zetten met daarin de ruin (qua gewicht vallen we nog net binnen de norm).
Merrie en veulen moeten nu in de Ifor Williams. Maar die is groot vanbinnen (een stuk breder en langer dan de onze). Het is er één waarbij je het paard ook vooraan kan uitlaten.

We kregen tot hiertoe steeds de raad om het schot uit onze trailer te halen en ze zo te vervoeren. Vooraan was over de hele lengte een vaste stang. De merrie maakten we vast met een touw. Dit is tot hiertoe prima gegaan.

Maar in die andere trailer is dus geen vaste stang, heel veel ruimte.
In het midden van de trailer staat een paal waar je voor en achter het schot kan inhangen en je kan dat dan voor- en achteraan met een stang vastzetten.

Ons veulen is intussen 4,5 maand en 1.35m groot.

We zijn erover aan het denken om het voorste tussenschot te plaatsen en de stang er dus voor. In dit deel willen we de merrie zetten. Die kan dan niet helemaal tot voor, en we denken dat ze niet voldoende acherruit kan om zich te draaien.
Het veulen gewoon los en hij kan dan tot heel vooraan lopen, zich (gemakkelijk) draaien en eventueel drinken.
We wilden ook 2 balen hooi vooraan rechtop zetten, zodat hij toch niet te ver naar voor kon (en kan knabbelen).
Is dit een goed (veilig idee)?

Of zouden we gewoon het hele schot plaatsen? Onderaan is dat een losse rubber? En dan kunnen we nog kiezen om de voorste stang aan de veulenkant er al dan niet in te zetten. Op het eerste zicht lijkt het hele schot veiliger, maar dat hebben we dus nog niet geoefend.

Wat is de beste aanpak???

Een piekerende Lena

Anja Seijn schreef op donderdag 17 september 2009, 22:24:


Yep en dat gaat zeer Zeeuws-Vlaams op 't gemakje

verasita schreef op donderdag 17 september 2009, 21:03:


Hoe ik over hem praat? Tja, dat doe ik bewust.
Ik ben gek op mijn dieren, maar daarom hoef ik er niet dagelijks liefdesverklaringen over te typen.
Ik ga ook geen eufemismen gebruiken om het probleem te verdoezelen of de situatie aan te passen om te voldoen aan de publieke opinie. Een pony die mensen aanvalt, noem ik een rotzak. Of heb jij daar een ander woord voor?
En of dat dan mijn schuld is of dat hij gefrustreerd is door weet ik welke reden, verandert daar niks aan. T'blijft nog steeds een rotzak.

Verder heb ik uiteraard liever een blije en betrouwbare pony dan eentje die zijn frustratie botviert op zijn omgeving. Als er iets binnen mijn mogelijkheden ligt wat ik voor hem kan doen om dit te verhelpen, zal ik dat ook zeker niet nalaten.
Maar geen enkele pony is mij m'n nek waard.

Ik rijd mijn paarden inderdaad meestal met een bit en ik voel geen enkele noodzaak mijzelf in deze kwestie te gaan verdedigen. Meer nog, er wordt in het forumhandvest gevraagd dat niet te doen.

trea hoex schreef op donderdag 17 september 2009, 16:42:


Dyango, nieuw paard, Trea?
Groetjes, Pien

joojo schreef op donderdag 17 september 2009, 12:37:


Eeven of oneven aantallen maakt niet uit, Joojo.
Het gaat om de karakters, temperament, voedingsbehoefte, ras èn verleden. Hoe het paard opgegroeid is, is ook van belang.
Sommige paarden die nooit hebben mogen socialiseren (alleen op stal) hebben dingen niet geleerd, zijn kwetsbaar, bang of juist overheersend.
Soms gaat het inderdaad nooit helemaal over.

Onze Holly (20 jarige Quarter met zwaar verleden) wil dolgraag in de groep, kan niet zonder, maar laat zich makkelijk ondersneeuwen omdat ze zo timide en bang is.
Op een grote weide gaat het prima, in de paddock delft zij echt het onderspit. Niet dat anderen tegen haar tekeer gaan, helemaal niet zelfs, maar zij is altijd wat bangig, houdt afstand, zoekt de kleintjes op (ideale oppasoma) want over hen kan ze moederen en hen durft ze wel op de plek te zetten of als eerste het hooi opeisen.

Bombita, Evy's paard, idem. Beiden zijn al jaren hier, hebben een vaste plek in de groep, worden niet achterna gezeten en toch moeten we hen af en toe echt eruit halen om ze wat rust te geven. Met name in de winter wanneer de paarden op een kleiner oppervlak staan. Holly, de muts, durft dan niet te gaan liggen om eens uit te rusten. Ze is nu 20 en wordt dan stijf, stram en ongelukkig. Bombita is al snel gejaagd en wordt stressy (terwijl niemand iets doet hoor).
Ze lopen beiden in een groep van 9 paarden. Hen samen apart zetten echter lukt niet want ze hebben dus helemaal níks met elkaar, staan ze allebei afzonderlijk te lonken naar de groep.

Dus wat doen we dan: Bombita met Izzy en Holly met de 21 jarige Stef. Stef vindt het prima zolang er maar te eten is en het niet te lang hoeft te duren. Hij en Holly kunnen goed door één deur, al wil Stef kunnen groomen en dat durft Holly niet. Dus wil Stef na een aantal dagen terug naar zijn vrienden.

Holly en Bombita kunnen echt een bron van zorg voor ons zijn hierdoor.
We hebben het in de jaren dat beiden hier zijn nooit helemaal kunnen oplossen.

groet, Pien

Anja Seijn schreef op donderdag 17 september 2009, 22:23:


Ach, er is mij nog wel eens gezegd dat de manier waarop ik over mijn dieren schrijf niet strookt met hoe ik er in realiteit tegenover sta.
Ik heb een probleem met een pony en ben op zoek naar oplossingen, dus omschrijf ik dat zo realistisch mogelijk. Ik realiseer mij dat dit koud kan overkomen als je mij niet kent.
Maar ik zie dat niet als een probleem.

Als ik schrijf dat mijn merrie fysiek een wrak is en aan vervanging toe, zou je eens moeten weten welke emotionele bagage achter die woorden zit. Maar of ik nu dat schrijf, of er de hele strijd bij vermeld om haar weer gezond te krijgen met telkens weer de hoop en teleurstellingen en de pijn om een dier wat je graag ziet te zien af takelen... Maakt dat wat uit voor het probleem wat ik nu heb?

Voor de duidelijkheid: Ik ben hem niet liever kwijt dan rijk. Maar ik twijfel wel al jaren of hij bij mij al dan niet op zijn plek staat. Ik zou erg graag 'weten' dat hij wel bij mij thuishoort. Maar ik ben heus ook niet blind, ik weet dat hij nu niet helemaal happy is.

Ans Jondral schreef op donderdag 17 september 2009, 15:14:


Onze 3 jarige Quarab Najib liet zich amper vangen, niet aanraken, niet halsteren, vervolgens het halster niet uitdoen, trapte, beet én had bij zijn vorige eigenaar de naam "de kleine terrorist". What's in a name als je er zoveel nadruk op legt
Nu is het een poepie en volgens Evy en Jack heeft hij de meeste humor van het hele stel hier, vandaar dat wij hem de naam Najib (Amhali) hebben gegeven.

Groet, Pien

Piet schreef op donderdag 17 september 2009, 21:40:


Ik verander ook niks aan de hoeven, ik was meer benieuwd hoe een ander dat wel doet. Op dit moment hoef ik alleen maar de mustangrol te maken, de hoeven slijten aan de onderzijde nu netjes af op de steunsels na, die maak ik altijd iets korter. De scheefheid in zijn lijf, waar we nog aan moeten werken zie je dus idd terug in zijn hoeven.

Hoelang kan een paard zonder blijvende schade met hoge koorts blijven lopen. Dan bedoel ik boven de 40 C.
Koorts is nuttig bij het overwinnen van virussen maar wanneer grijp je naar koortsverlagende middelen bij paarden?

Ilma Meijer schreef op donderdag 17 september 2009, 23:39:


40 graden koort is heel slecht voor een paard. Heb je dit niet aan je dierenarts gevraagd dan? Ik neem toch aan dat die bij je paard geweest is?

Groetjes, Pien