Els Kleverlaan schreef op donderdag 24 november 2005, 13:34:
> Hoi iedereen,
>
> Even een vraag. Ben met Froukje begonnen met lopen op asfalt.
> Misschien een domme vraag, maar ben toch benieuwd naar het
> antwoord.
>
> Alvast bedankt, Els.
Het is prima dat je niks bijzonders ziet. Voor een paard in stap is asfalt ook helemaal niet zo belastend. Per slot van rekening zet een paard zijn voet daar neer waar hij wil, zonder te slippen. Er is dus geen slijtage door glijden.
Wat je nu doet , is door de harde ondergrond het hoef mechanisme optimaal laten werken en de straal leren wennen aan contact met de grond.
Omdat dan ook de doorbloeding goed werkt, zal een nieuwe, betere en gezondere hoefwand vanuit de kroonrand gaan groeien.
De straal zal zich langzaam maar zeker aanpassen aan wat hij moet doen, schok absorberen en groei reguleren. Maar ook het daarboven gelegen straalkussen zal regenereren en afhankelijk van de hoeveelheid aangeboden werk zelfs van weefselstructuur veranderen.
Dat is waar je nu mee bezig bent.
Als je de tijd neemt en langzaam maar zeker de hoeveelheid werk op "het harde" laat toenemen, zal de overgang normaal gesproken zonder problemen verlopen. De straal regelt de groei, dus meer druk op de straal is snellere groei van de hoefwand.
Ook de binnenkant van de zool kun je laten wennen door te beginnen met een klein stukje grind, of ander onregelmatige grond en dit ook weer, op aangeven van je paard, langzaam uit te breiden.
Enkele weken geleden was er een cursist die vertelde dat de smid maar 2 keer per jaar iets van de steunsels afhaalde bij haar paard. Ze galoppeerde zelfs veel over straat ( wat het paard liever deed dan door de berm)
De groei en slijtage waren hier dus perfect in evenwicht.
T' is allemaal een kwestie van rustig aan, niks forceren en kijken wat je paard aan kan. Je komt dan vanzelf bij mooie, harde en probleemloze hoeven.
Piet
nah, tuurlijk Natuurlijk!