Elzaliene Proost schreef op vrijdag 15 juni 2007, 12:00:


Bij mij ligt juist altijd álles in een complex adaptief

Juist ALLES dus, moet ingewikkeld leven zijn zo. En tis nochtans heel simpel allemaal. Als je meedrijft ipv stroomopwaarts te zwemmen.

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 15 juni 2007, 11:51:

Kijk, een goed voorbeeld.
Als jouw paard niet in de ervaring heeft dat het dit kan, juist wel in de belevingswereld heeft dat de ruiter een rustgevend gegeven is wat er niet, nooit, zonder dit zelf te doen af gaat, dan ligt dit helemaal naders.
Dit is een schitterend voorbeeld van het voorkomen van
ongewenste succeservaringen.
Een paard mag níet leren dat het zich kan losrukken, niet leren dat het de ruiter kan afwerpen, niet leren dat het overal doorheen kan rennen.
Dát, het voorkomen, is een fundament onder goed paardmanschap.

Juist met ongewenste succeservaringen is het onomkeerbare een groot probleem. Uiteraard per paard verschillend van inhoud en omvang doch niet in principe.
Ik lees vaak het woord 'proberen' en grúw daar meestal van omdat het vaak vrijblijvendheid suggereert die voorbij gaat aan de keiharde consequenties van het niet lukken, de ongewenste succeservaring.
Ik ben nu middenin een leerfase met Capricho en eígenlijk moet ik nu rijden. Is echt verlies van vooruitgang als ik dat niet doe. Het komt enorm rot uit dat in net nú een acuut probleem met mijn heupen heb. Best kans dat het in het zadel met een kwartiertje goed gaat doch ik ga dat niet 'proberen'. Ik kan niet het risico lopen dat hij door irritatie van mijn stijvige gehannes bewust ongehoorzaam besluit te zijn en ik daarin moet meegaan... Ik weet dat ik dat weer kan 'oplossen' doch ik wil dat helemaal niet hoeven op te lossen, maar voorkómen!
Ik ga wel met hem lopen aan de lange lijn, verzameling vragen vanuit leidpositie 4, zijwaards op helingen, die dingen. Is een tijd terug en een prima moment om 'op te frissen' en heb ik morgen of overmorgen onder het zadel weer baat bij. Zo heeft elk nadeel weer het eigen voordeel. Zonder proberen of meegaan...

Oh, het doel is MIJN kick om op een geestelijk en lichamelijk onwijs sterk paard te kunnen rijden met alleen mijn hersens als instument. Jep, daar manipuleer ik hem in en nee, dat is niet in zijn belang, maar in het MIJNE.

HC

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 15 juni 2007, 11:51:


Klusje voor Conrad?

Monique

Huertecilla schreef op vrijdag 15 juni 2007, 11:38:


Je site is en blijft een naslagwerk hier, waarvoor dank. En ik heb geen negatieve associaties mbt tot wie dan ook. 'De man op de berg' is ook geen negatieve benaming, mijn wijze vader is bijvoorbeeld 'de man in het bos'. Soms ook wat moeilijk te volgen, maar ook zijn informatie is zeer de moeite waard.

Vond het gewoon verrassend dat je een voorbeeld noemde èn haar succes met de zwangerschap wenste!

Jet van Gulik schreef op vrijdag 15 juni 2007, 13:59:


Zwangerschap is het mooiste wat ik me kan voorstellen. Dat is letterlijk leven geven.

HC

Huertecilla schreef op vrijdag 15 juni 2007, 11:24:


Hele bericht met je eens - klef he?

Maar ik hoop dat het kwartje nu ook eens gaat vallen m.b.t. het libra-geval. Prominent op de website presentatie staat dat het bedoeld is als instrument waar je cue's mee kan doorgeven én dat een "constante aanleuning" toe staat. Aan de andere kant vooral gericht op een zoveel mogelijk blokkeren van ongewenst gedrag door de ruiter.

Overigens rij ik daar met mijn al niet meer zo nieuwe hengst nog altijd niet mee; het vraagt om een niveau dat wij samen nog niet hebben.


Blabla! , Egon
Reinforcement is a contingency - Bob Bailey

Spirithorses schreef op vrijdag 15 juni 2007, 9:10:


Bedankt, makkelijk is dat niet uiteraard, de eerste reactie bij de meeste mensen op zo'n toestanden is toch wel angst denk ik. Daar moet je dan liefst binnen een seconde weer boven uit komen, en beginnen plannen. Al doende leert men

Groetjes

ElkeW schreef op vrijdag 15 juni 2007, 16:43:


Jaja, als ik er na die seconde tenminste nog op zit...

Blabla! , Egon
Reinforcement is a contingency - Bob Bailey