Heb twijfels...

Mijn paardje is op dit moment natuurlijk gezien goed voorzien (binnen mijn grenzen)
24/7 grote uitloop, waarvan liefst 12 uur in de wei.
Alleen hooi en dus zoveel mogelijk gras.
In een kudde van 4
Allemaal heel gelijkmatig
Ben haar gaan berijden toen ze 4 was
Ze is nu 6
Altijd zonder ijzers gelopen, bekap haar nu 2,5 jaar zelf natuurlijk

MAAAARRRRR
Ze is soms zo verschrikkelijk sloom
De ene keer vind ik het zelf 'relaxed' nergens bang voor en een superpaard
De volgende keer vind ik het wel erg extreem (Welsh-K) en ga ik bedenken of er iets zou zijn, waarom ze 'relaxter' is dan andere paardjes om haar heen.

Het insuline-resistentie verhaal lijkt me iets wat bij haar past: voordat ze 3 was, is ze een keer licht hoefbevangen geweest.
Daarna natuurlijk gaan bekappen, het fructaangehalte erg in de gaten gehouden en sindsdien daar eigenlijk geen last meer van gehad.

Ze is echter wel altijd wat aan de zware kant, niet echt té, maar toch.

En als ik haar dan afgelopen vrijdag in het 'nieuwe' land zet (dwz het land, waar we het gras rust hebben gegeven) is het 's avonds raak:
Op weg naar de les (3km) hebben we al 'ruzie' voor we het dorp uit zijn....
en tijdens de les is ze niet vooruit te branden. Dus de les (in overleg) aangepast en lekker bezig geweest met oefeningen vanuit stap.

Op de één of andere manier vreet ze zich compleet klem en gaat ze protesteren op alles wat ik haar vraag te doen.

Conclusie: ik zie een aantal dingen die zouden kunnen wijzen op de insuline-resistentie.
Maar ook een aantal dingen totaal niet.
Ik snap dat het bij elk paard verschillend tot uiting komt, maar heeft iemand ervaring met het bovengenoemde?

Is het een idee om magnesium aan te schaffen en een kuur te starten?

Zitten er geen nadelige gevolgen aan, zoals ik lees uit de info op deze pagina?

Eigenlijk ben ik namelijk zelf helemaal niet ontevreden over haar en haar gedrag, maar ik wil graag uitsluiten, dat die periodes van extreem 'lui' lichamelijk van aard zijn...

Wie o wie?

Groet'n Bianca
ps. de eerste x ging er iets verkeerd met posten, dus ik heb het nog een keer gedaan met andere titel, sorry!

Coulash schreef op zondag 9 juli 2006, 21:49:


Ik zag dat je mopperde geen reacties gekregen te hebben.
Ikzelf vind dit altijd zulke moeilijke vragen.
Ik ken je paard niet, heb ook geen ervaring met magnesium, en ga zo maar door.

't Enige is dat het misschien niet een goed idee is haar zo van de ene dag op de andere op zo een overdaad van nieuw gras te zetten, en is het misschien mogelijk het langzaam met strookbegrazing op te bouwen.

Ik persoonlijk denk dat het beter is het op die manier aan te pakken, dus je paard niet blootstellen aan overdaad, dan met middeltjes gaan lappen.

Maar of je daar wat aan hebt.....

Isabel

Isabel van der Made schreef op donderdag 13 juli 2006, 12:22:

Nu ja, dan zal ik ook maar een beetje reageren, heb gewacht tot iemand met ervaringen zou reageren, maar zoals Isabel al zegt is het *héél* moeilijk om een antwoord te geven.
Ook ik heb geen ervaringen daar in (Tekorten).
Maar kijkend naar Olly (New Forrester, E pony), als die zich heeft vol gevreten, dan is hij ook slomer. Waarschijlijk geld dat voor de meeste paarden. Wil je werkelijk weten of jou paard tekorten heeft moet je dat laten onderzoeken door een DA. Is jou paard in andere omstandigheden wel gewoon voorwaards, dan geloof ik niet dat je je zorgen moet maken.

Nils en Olly

Coulash schreef op zondag 9 juli 2006, 21:49:


WIj hebben een inmiddels 16 jarige merrien op 12 jarige leeftijd overgenomen. Van op vier ijzers op stal naar blootvoets in het veld.
Hoewel het heel redelijk ging, is het nooit echt goed geworden. Elk voorjaar zelfs een drama.

We hebben heel lang de oorzaak in de hoeven gekocht en ALLE methodes de kans en tijd gegeven.
Dit voorjaar waren de hoeven gewoon PERFECT en toch drama. Zelfs halfdroog onkruid bijgevoerd gaf GELIJK absurde voetproblemen. Kortom geen hoef- maar een stofwisselingsprobleem.

Ik heb het prima spul van Frans en Ilona geprobeert en ruimschoots de tijd genomen voor evaluatie.
Het blijft een paard dat een leven lang op stal gestaan heeft en is in haar doen en laten niet zo vrij als de rest van ons setje. Dat geschreven hebben we haar nu wel uit zichzelf zien dollen en doen.
Bij het verweiden gaat ze ook spontaan in draf en korte galopjes.
Vandaag de smid erbij gehaald en er is geen probleem meer.

Het gaat nooit zo een klipgeit worden als de rest doch voor volgend voorjaar wil ik weer een zak van die meuk van Frans en Ilona.
Ik kan met overtuiging stellen dat hier bij ons bij Sancha het magnesium-chelaat DE oplossing is gebleken voor de acute laminitis bij Sancha ten gevolge van het eten van groen.

HC

bedankt voor de reakties!

De oplossing voor mijn onrust is inderdaad NOG beter de weidegang beheersen!
Dit houdt echter in, dat ze minder in het land kan staan (gelukkig hebben we een supergrote verharde uitloop van 1500m2), maar als ik de verhalen van andere paarden hier zie, komt ze er heel goed vanaf (doel op de paardjes die vanwege huidproblemen ook niet 24/7 in het land kunnen)

We gaan lekker verder waar we mee bezig zijn: zo 'natuurlijk' mogelijk, maar blijven wel heel kritisch!

Groet'n Bianca

Coulash schreef op zondag 9 juli 2006, 21:49:


Hoi Bianca,

Ik vind dit wel heel herkenbaar. Ik denk dat mijn Apache ook zo'n paard is.
Heel betrouwbaar en rustig, heel voorzichtig met mensen maar het enthousiasme straalt er niet echt vanaf. Het is een Normandische Cob, een licht trekpaard, dat zal zijn natuur wel beïnvloeden.
Maar op de wei is hij een fidele kerel tussen die 10 andere paarden. Hij staat er echt zijn mannetje. Hij dobbert er vrolijk rond en verdedigt "zijn" jaarling Sela en "zijn" merrie Indy tegen kordate mama's en de hengst van de wei ernaast.

Rond Pasen ben ik met Parelli begonnen in de hoop dat hij een beetje "open" zou komen naar mij toe. Het meisje dat mij les geeft heeft level 2 en zegt dat ze nog nooit zo'n paard gezien heeft. Zo linksdenkend en zo sloom.
Hij doet wel alles maar demonstratief tegen zijn zin.

Apache wordt vanaf october natuurlijk bekapt. Tot nu toe is de enige verbetering dat hij niet meer struikelt. Hij loopt terug heel gevoelig en ik kan zonder hoefschoenen niet buitenkomen. Eén keer buiten hebben we dan ook verschillende keren "ruzie" over waar we naartoe gaan enz.
Hij zal nooit steigeren of bokken maar begint dan wat te wiegelen of achteruit te stappen. Dit duurt nooit lang en hij luistert altijd wel. Ik blijf gewoon rustig en laat hem een rondje draaien tot hij terug in de goede richting staat.

Vorig jaar had hij ook nog zomereczeem. Dat hebben we gelukkig goed kunnen oplossen met het advies van Josefien Hagedoorn van "Natuurlijk in Balans". Apache heeft nu een dikke bos prachtige manen.

Vandaag ben ik met het magnesium chelaat begonnen, op hoop van zegen.
Zijn karakter zal hierdoor wel niet veranderen en dat hoeft ook helemaal niet maar een beetje meer pit zou toch wel mogen.

Groeten, Marianne

Marianne Sychold schreef op maandag 17 juli 2006, 22:36:


Hoi, thanx voor je reaktie: wil je me op de hoogte houden van de vorderingen? Ben erg benieuwd!
Zoals ik in dit berichtje al melde, ben ik eigenlijk erg tevreden: zoals we met elkaar omgaan lijkt het altijd vanuit vertrouwen en het wel goed vinden te gaan, niet vanuit veel enthousiasme. Maar zoals ik ook schreef in een ander berichtje, heb ik intussen (vooral aan mezelf) toegegeven, dat de één (net als bij mensen onderling) een enthousiast sportieveling zal zijn en de ander meer een bourgondische levensgenieter.
Ik heb Foxy intussen maar in het laatste hokje gedrukt: bourgondisch en vooral genieter: overal haar tijd voor nemen en zich vooral niet druk maken.

Vandaaruit geniet ik dan gewoon van haar mee, maar blijf idd benieuwd naar mensen die op deze manier 'geholpen' zijn met het magnesium!

Succes met Apache, laat nog even horen hoe het gaat!

Groet'n Bianca

Coulash schreef :blijf idd
Hoi Bianca, 3 van mijn paarden hebben gedurende een maand magnesuim gehad maar om nogal uiteenlopen de redenen : Holly vanwege haar spiertrillingen in de achterhand, Fanny vanwege haar eczeemaanleg en haar nogal 'temperamentvolle' karakter en Bombita vanwege haar eczeem.
In eerste instantie leek er links en rechts wat verbetering, maar uiteindelijk, na die maand, heben we geconcludeerd dat het geen effect gehad had.
Ze hadden dus geen magnesuimtekorten.

Groet, Pien