Ik kan het bericht niet meer terugvinden, maar een tijdje geleden vroeg iemand hoe je je paard ongewenst grazen onderweg kunt afleren.

Het graasprobleem met Diesel is inmiddels opgelost, enerzijds doordat hij op de weide weer gras in overvloed heeft, anderzijds door een stukje opvoeding. Rowena en ik zijn er zelf op geklommen en we hadden het probleem binnen een paar buitenritten opgelost, waarbij we telkens zeggen : 1-0 voor Dies, 1-1 voor ons enz. Er waren rijders bij waarbij het 26-1 voor Dies was hoor nou, dat kan natuurlijk niet.

Je kunt twee dingen doen wanneer je paard telkens met zijn hoofd in het gras duikt : Hem aan één teugel ophijsen en hem heel hard aansporen of hem vóór zijn in zijn poging.

Het laatste werkt natuurlijk het beste en is het meest paardvriendelijke, ik noem dat timen en je voorkomt dat je daarmee met je kantoorspierkracht moet gaan ophijsen (en da's zwaar met 600 kilo grasbeluste Haflinger onder je).

Je moet daarbij goed aanvoelen wat je paard van plan is, want je kunt het altijd zien/voelen aankomen wat hij van plan is. Zeg je dat je paard zo onverwachts reageert dat je het niet voelt aankomen dan ben je te weinig met hem verbonden want wanneer je bijvoorbeeld zit te kletsen met je buurrijder ben je te weinig met je paard bezig. De kunst is én om lekker ontspannen te kunnen kletsen of om je heen te kijken (2/3), én om toch nog bij je paard te zijn (1/3) en dat is wat velen niet kunnen, ik zie dat hier dagelijks in de les. Het heeft geen zin om de teugels dan maar strakker te houden, want dat is je probleem niet.
Je probleem is jouw timing !

Zo kun je je paard, wanneer zijn hoofd nog niet omlaag is maar hij wel al kijkt naar het gras, 'corrigeren' (eigenlijk is het nog geen corrigeren want hij heeft nog geen fout gemaakt, maar ik wist geen ander woord) door bijvoorbeeld één teugel naar je toe te halen , 'nee' te roepen en hem zodoende te laten weten dat je hem in de gaten hebt, want het is niet méér dan dat hoor. (En aan de reaktie van het paard zie je telkens weer : "Shit, ze heeft me in de gaten"....prachtig!)
Je gaat op een gegeven moment leren het onderscheid te voelen tussen wanneer het paard alleen maar om zich heen kijkt en wanneer het paard kijkt naar het gras.

Komt dat hoofd eenmaal onder een bepaald punt omlaag dat is het hijsen geblazen. Bij mijn koudbloeden werkt het niet wanneer je aan twee teugels trekt om ze te stoppen of omhoog te trekken; ze zetten gewoon die nek op slot en jij hebt het nakijken. Eén teugel echter brengt dat hoofd heel even uit evenwicht waardoor je een ingang hebt om het hoofd omhoog te krijgen. Jaja, ook zonder bit!
Van mij mogen de rijders daarbij wél zo hard mogelijk aansporen als ze kunnen , dat zijn zo'n beetje de enige momenten dat wij aansporen waarbij geldt : Beter éénmaal hard, dan 6 keer zacht, want daar wordt je paard ook niet wijzer van.
Waarbij ik absoluut wel vind : Eigenlijk wordt het paard dan gestraft voor de slechte timing en de inconsequentie van de rijder, ik ben me daarvan bewust, maar je moet érgens kunnen beginnen....

Groet, Pien

Spirithorses schreef op donderdag 18 mei 2006, 9:14:


Dat "timen" is precies waar Foxy en ik zo lekker druk mee zijn onderweg: idd SAMEN rijden en intussen relaxen! Vooral met elkaar bezig zijn!
Dus we waren een heel eind met dat "VOOORdat het koppie maar neigt naar gras" corrigeren en het ging super!
Totdat ze van mij WEL haar hoofd mocht jeuken aan haar voorbenen: als ikzelf jeuk heb, moe'k ook even krabben.... Maarja, als je hoofd dan toch zo laag bij de grond is.... je raadt het al: gauw nog even een hap meenemen, al is het maar 1 grassprietje.......

Dus nu rijden we relaxed buiten, we zijn erg met elkaar bezig (maar wel heel lekker), TOT het moment waarop de jeuk toeslaat: dan komt de wantrouwigheid van de ruiter om de hoek kijken: Is het deze keer echte jeuk?
Of is het de 'Pik die ene grasspriet mee" schijnjeuk?

Wat me heel moeilijk lijkt, is om ruiters die timing mee te geven: als ze op jouw paarden rijden, om dan TOCH te zorgen, dat dat waar jij met je paardje zo druk mee bent geweest consequent door te zetten als er ineens een andere ruiter op zijn rug komt te zitten!

Gr. Bianca

Spirithorses schreef op donderdag 18 mei 2006, 9:14:


Hé Pien,
Bedankt weer voor deze les!!
Fluga weet precies wanneer ik oplet en wanneer niet als er gras onder haar neus staat! En het is wat moeilijker omdat ik er heel erg van geniet om onderweg te stoppen en haar te laten grazen...
We leren samen!!

Spirithorses schreef op donderdag 18 mei 2006, 9:14:


Haha Pien, da's alvast een hele goede tip voor mij!!! Wat een geweldige site hier, bomvol informatie voor de city-slicker die ik (nu nog) ben!

Liefs,
Seef

Spirithorses schreef op donderdag 18 mei 2006, 9:14:



Hoi Pien,

Ik herken het verhaal met Diesel helemaal. Ook ik heb wel eens een paar uur proberen bij te dragen aan de opvoeding van Diesel. Ik herinner dat ie me in de helft van de gevallen toch te pakken had. Vooral op een ochtend dat het druk was met veel autoverkeer, wist ie er steeds van te profiteren als we even de berm in moesten en ik toch even meer die autos wilde bezig zijn dan met de graasneiging van mijn paard.
Wat ik me later afvroeg is het volgende: op een wat langere rit kun je je paard niet verbieden wat te eten onderweg. In de Pyreneen gaven we de paarden een signaal dat eten was toegestaan door de nek zachtjes naar de grond te duwen. Die paarden daar kenden dat.
Wat denk jij als methode te hanteren?

Paul

Pfffff ik ken het probleem.

En idd als ik alleen met mijn paard op stap ben valt het reuze mee met snacken(want dan ben ik hem voor) maar zodra we met een stel meiden gaan rijden....dan ik voel me vaak een peuter op een shet..zoo genant.
Maar zoals je al aangeeft..hij is me dan te snel af....ik let minder op en Quint zal Quint niet zijn om dat pijlsnel aan te voelen.
Ik corrigeer hem dan ook altijd met een teugel(advies van rijmaatje sinds ik bitloos rij) en dat werkt idd perfect.

Mijn paard heeft geleerd dat als ik hem leid door mijn hand dicht onder de kin te hebben hij niet mag grazen. Als hij het wel probeert krijgt hij een rukje op het halster. Als ik zeg toe maar en lengte toe sta, mag hij zijn gang gaan. Pak ik het weer vast vlak onder zijn kin, dan weet hij dat hij weer stoppen moet en we verder gaan. Of het de goede manier is weet ik niet, maar het werkt wel ! Ik vind het erg leuk om tijdens wandelen, paard te laten grazen, maar je moet altijd de leiding weer kunnen nemen. Ik denk dat ieder paard ook weer verschilt hierin.

Ik wil mijn paard niet "voor" zijn. Dat zou betekenen dat IK de verantwoording moet dragen voor háár probleem en altijd op moet letten. Daar pas ik voor. Ik heb het volgende gedaan (met goed resultaat overigens)

Ik werk in fases: paard duikt naar beneden; ik steek de teugels naar voren (fase 1), maak aanspoorgeluid met mijn lippen (fase 2), vrije hand gaat omhoog (fase 3), vrije hand geeft met platte hand een klap op de zijkant schoft, wat een kletsend geluid maakt (fase 4).

Na dit een paar buitenritten consequent te hebben doorgevoerd, herinnert mijn paard zich bij fase 1, dat ik NU niet wil dat ie graseet.
Op gepaste tijden duw ik haar hoofd naar beneden en MAG ze gras eten.

Trea

trea hoex schreef op vrijdag 19 mei 2006, 11:31:

Háár probleem??? Hahahahaha..... Bloem ziet dat anders. Die vindt gras eten helemaal haar probleem niet, is juist lekker Dat ik het niet wil is MIJN probleem .


Hier lopen er een paar (fjorden - vreetzakken en niet van mij gelukkig) die berekenen dat je t/m fase 4 toch zeker 6 happen gras binnen kunt hebben.
En die hebben dan ook baasjes die vinden dat gras onderweg eten erbij hoort.

Ik vind dat dus niet. Ik wil niet om de paar meter naar beneden gesleurd worden (dat heb je met een Shire al gauw). Dus heb ik de duidelijke afspraak dat er, als ik erop zit, niet gegeten wordt. Daar staat een duidelijke sanctie op (beweging terug naar boven met de teugels en dit in één duidelijke geen discussiefase. Nee is nee).

Kijk, die paarden hebben het grootste deel van hun leven, een vrij, onbekommerd beschermd leven waarin voornamelijk gegeten wordt. Terwijl ik hier achter de computer (nu even niet dus) zit te zwoegen en deadlines tracht te halen omdat allemaal voor ze in stand te kunnen houden.
Dat ene uurtje in het bos, dan wordt er dus niet gesleurd en gezeurd om eten.

Erg rustgevend, die duidelijkheid . Wij wandelen heel relaxed door, terwijl collegaruiters met gepaste regelmaat een zwier naar voren maken en even later weer bijgedraafd zijn. Heel vermoeiend.

marjolijn schreef op vrijdag 19 mei 2006, 12:06:


Haha grappig ja.. Maar als ik mijn paard een commando geef; en dat is lopen in de door mij aangegeven richting in het door mij aangegeven tempo, dan WORDT het niet navolgen van dat commando haar probleem ja.

En als je dit consequent doet, wordt het steeds minder leuk om die 4 tot 6 happen gras naar binnen te halen.. Het vergt vooral in het begin een goede emotionele fitness, omvooral niet te gaan sleuren aan die teugels (en je mot heel hard sleuren om een koudbloed aan een touwhalster omhoog te halen), maar het heeft op de lange termijn een super resultaat omdat je de verantwoording bij het paard legt.

trea hoex schreef op vrijdag 19 mei 2006, 12:21:


Leuk, dit bepalen aan welke kant van de "probleem"-drempel je staat.
Please continue, ladies!

Op het eind ben ik natuurlijk ook geïnteresseerd in waarom handelen dat (volgens mij) minder of niet effectief is blijkbaar toch werkt.

Groeten, Egon
Here is my lens. You know my methods. - Sherlock Holmes.

trea hoex schreef op vrijdag 19 mei 2006, 11:31:

Daar zijn mijn paarden te 'licht' voor Trea.


Het teugelloze equivalent is een versnelling hoger.


'YESSSSS!' en gááálop......


'Wat? Links of rechts, stoppen? Wat wil je met die vage gewichtshulp? Beetje duidelijk graag!'


'HEEEEE , dát pik ik niet!'

Zo lang ik in het zadel zit rij ik en wordt er niet gegeten.
Als ik niet rij stap ik af, want zit niet onnodig in het zadel en zég ik als dat uitkomt gewoon 'ga maar eten'

Wandelend aan de lange lijn vergelijkbaar: zo lang we bezig zijn wordt er niet gegeten.

Methode niet eten = vóór zijn.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

Huertecilla schreef op zaterdag 20 mei 2006, 3:03:



Lol! Krab jij nog wel op je kont als je jeuk hebt, of staan ze dan gelijk 180 graden gedraaid????

Trea

marjolijn schreef op vrijdag 19 mei 2006, 12:06:


Hélemaal mee eens! Ik heb de stelling genomen; als we samen aan het "werk" zijn dan wordt er niet gegeten. Zodoende eet ikzelf ook niets als ik met die van mij bezig ben. Zijn we klaar...

MarjanS schreef op zaterdag 20 mei 2006, 10:48:



Uh, zodoende is niet het juiste woord; lijkt net alsof ikzelf de hele dag door aan het eten ben
Idee is duidelijk toch?