Hallo,
Momenteel worden we weer om de oren geslagen met doemberichten rond eikelvergiftiging. Zelf heb ik er nooit problemen mee gehad, ondanks het feit dat rondom onze weides een hoop eiken staan.
Als ze dik liggen (omdat de paarden er een tijd niet gelopen hebben) dan harken we het grootste deel (in de mate van het mogelijke) weg en anders laten we het op zijn beloop en eten ze doorheen de dag wat er op de grond valt. Er zijn ook stukken waar ze pas in het voorjaar opkomen en daar hebben we nog nooit geharkt.
En met al die berichten zit ik nu toch met een heleboel vragen waar ik geen antwoord op vind (wel een hoop meningen, maar daar heb ik niet zo veel aan):
- Dierenarts Tom Mariën zei in een interview dat een halve emmer per dag te veel kon zijn.
Mijn vraag: als dat over 24u zou zijn, zit je dan met hetzelfde probleem?
- Iemand enig idee van de hoeveelheid die in eikels (en dan nog het verschil in groene en bruine) zit en wat een overdosis is voor een paard?
- Die taninnes: ik veronderstel dat ze afgebroken worden door de lever? Of wordt dat opgeslagen zodat het op lange termijn ook een probleem kan geven?
- Ik las onlangs dat die tannines beter afgebroken worden door zout en dat een lepel zout bijgeven al veel problemen zou voorkomen. Is dit zo?
Ik merk wel - maar misschien ook toeval - dat mijn merrie, een echt eikelstofzuiger, nu inderdaad meer aan de zoutblok gaat.
- Een (ietwat alternatieve)
DA zei dat eikels voor paarden in het najaar een goede bron van energie zijn, in het kader van: 'we eten ons dik om in de winter wat reserve te hebben'.
- Zijn koudbloeden of pony's misschien gevoeliger dan warmbloeden (zelf heb ik warmbloeden en dus nooit problemen gehad). Ik ben als kind zelf ooit uuuuren eikels gaan zoeken voor een paard bij ons in de buurt die daar duidelijk dol op was en die ik regelmatig op een emmer trakteerde...
- De laatste dagen schep ik vrij vaste mest. Werken eikels misschien obstiperend of is er een andere mogelijke verklaring? In de mest zitten hier dagelijks stukjes onverteerde eikelschil.
Groetjes, Lena