(Net een heel stuk getypt, verdween het bij het verzenden , maar goed, gaat 'ie nog een keer, maar dan wat korter )

Ik heb een fjordenmerrie gehad die altijd bokte, zowel in de bak als op buitenrit. Volgens mijn instructeur was het een levensgevaarlijk paard. Ik kocht haar toen ze zes was, heb haar in laten slapen toen ze 24 was. Verkopen heb ik nooit een optie gevonden; als onhandelbaar zou ze een slecht leven tegemoet zijn gegaan, met hoogst waarschijnlijk op het einde toch de slacht.
Op haar 22ste heb ik haar ontijzerd en ben ik natuurlijk gaan bekappen. Toen bleken haar hoeven in een heel slechte staat en achter had ze naar buiten verzakte hoefbeenderen, waardoor ze sowieso niet normaal kon lopen. (Voor die tijd heb ik het altijd aan een gediplomeerde smid overgelaten, helaas ) Ik ben haar toen ook bitloos gaan rijden.
Ik kreeg er een ander paard door terug, nooit meer bokken en uiterst meedenkend. Helaas hebben we niet heel lang meer van elkaar mogen genieten.

Ik ben er nu van overtuigd dat ze al die jaren dat ze bokte pijn heeft gehad en niet kon doen wat ik van haar vroeg! Heel vaak ging het na een lange periode rust één dag goed, maar kon ik daags erna nauwelijks meer opstappen.

En dus is mijn advies: Blijf zoeken naar wat je paard mankeert! Als het verder een lief dier is, bokt het om je wat duidelijk te maken. Verkopen zou voor mij geen optie zijn, niet als je je paard een goed leven toe wenst.
Door iemand laten berijden die het "uit kan zitten" biedt denk ik geen soelaas. Het paard zal daar niet betrouwbaar van worden en zal op den duur toch weer proberen de ruiter af te werpen.
Nu zeker even stoppen met rijden, ga grondwerk doen, lange teugelen en dergelijke, kijk of je kunt vinden waarom het paard bokt. Probeer weer vertrouwen op te bouwen.
Het zou ook goed zijn om zelf een tijdje op een paard te gaan rijden dat niet bokt en betrouwbaar is, om je eigen onzekerheid weer te overwinnen.

Succes! En fijn dat je hier je vraag stelt.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)