Lena schreef op maandag 15 september 2014, 22:25:


Ik had er wel vaker over gelezen dat het bij HB wordt gebruikt. Zie bijv. http://www.thehorse.com/articles/28414/using-foot-casts-to-manage-laminitis-sinking-cases

Een van mijn pony's is afgelopen winter HB geraakt. Gelukkig heeft de dierenarts het gebruik van hoefijzers of andere kunstgrepen gelukkig niet eens geopperd. Ik had aangegeven de hoeven altijd zelf bij te houden, dus misschien had hij al een vermoeden dat ik er niet voor open zou staan . Ik heb een aantal weken meloxicam gegeven tegen de ergste pijn (ben wel snel de dosering gaan verlagen) en de pony heeft continu buiten gelopen (ik heb geen stal en de dierenarts was akkoord met de manier van houden). Wel heb ik haar uiteraard van het gras gehaald, en haar ruimte beperkt tot een verhard stuk van onze track. De verharding was ongeveer 90 m lang en 5 m breed. Om haar niet tot beweging te dwingen, heb ik het water vlak bij de hooibak gezet, en de verharding rond het water en hooi wat voetvriendelijker gemaakt door er een laagje zand op te gooien. Ze had ook een dikke laag zand om in te liggen.

Omdat ze vrij kon bewegen, ben ik de pijnstilling snel gaan afbouwen. Het moest natuurlijk wel draaglijk voor haar zijn (voor zover je dat als mens kunt inschatten), maar ik was bang voor overbelasting als ze helemaal geen pijn zou voelen.

Inmiddels is het zichtbaar ergst aangetaste deel van haar hoef bijna uitgegroeid en maakt ze het prima

Wieteke schreef op maandag 15 september 2014, 23:05:


Artikel kan je alleen lezen, als je bent geregistreerd, dus hierbij de tekst:

Mechanical collapse, or "sinking," of the distal phalanx (coffin bone) is a devastating complication of laminitis. Prognoses for these cases are often poor, but foot casts might improve horses' survival rates if applied early in the sinking process. Raul Bras, DVM, CJF, of Rood & Riddle Equine Hospital's podiatry center, in Lexington, Ky., relayed his and colleagues' experiences using foot casts on laminitic horses at the 6th International Equine Conference on Laminitis and Diseases of the Foot, held Oct. 28-31 in West Palm Beach, Fla.

Simply put, laminitis is an inflammation of the laminae--interlocking leaflike tissues attaching the hoof to the coffin bone--that can strike any number of feet on any horse due to a variety of triggers such as high-carbohydrate diets to mechanical overload. When treating a laminitic horse, Bras' objectives for limiting coffin bone displacement include reducing the horse's body weight to lessen the load on the foot; ensuring weight bearing is shared by the sole and frog; redistributing weight bearing from the most stressed portion of the wall to the least stressed; and decreasing mechanical forces around the distal interphalangeal (coffin) joint. He explained that the benefits of using a foot cast to achieve this include:

Stabilizing the entire foot;
Decreasing individual movement of the hoof capsule and bony column--essentially making these a single unit;
Reducing shearing and twisting of the lamellar interface; and
Providing axial (inner hoof wall) support and ease of breakover in all directions.
To determine how effective foot casts are in treating displacement cases, Bras reviewed Rood & Riddle records from 2005-11 of 43 horses with laminitis secondary to a systemic illness (e.g., colitis, pneumonia) that were treated with foot casts. The majority of horses were Thoroughbred broodmares, but a variety of other breeds also were represented.

The horses were monitored initially for early clinical signs of displacement such as coronary band ledging, in which a ledge or depression can be felt in the soft tissue nearest the hoof wall. The treating veterinarian then performed subcoronary "grooving" in each animal's hoof wall about a half inch below the hairline to try to relieve pressure prior to applying a cast. He or she applied a sole support material, a felt pad (to avoid cast sores), Stockinette cotton cast padding, and fiberglass casting tape to create a cast encasing the entire foot and pastern. Once the cast was set the veterinarian applied a shallow dome made of acrylic material to the ground surface of the cast, allowing the foot to break over in any direction and focusing the load under the coffin joint.

Casts remained on the horses for about 30 days before removal and hoof reevaluation. The veterinarian reapplied each cast as many times as needed and removed it when displacement was no longer evident. Long-term follow-up on these horses continued for at least two years, and their outcomes were considered successful if they were pasture sound. Of these horses, 47% survived, which is a better-than-expected outcome, according to Bras.

Thus, "Foot casts are an effective technique to manage (coffin bone) displacement of horses with acute or early chronic laminitis," Bras concluded. "The whole idea is to prevent further damage."

?preset=medium

DAP Bodegraven past dit vaak toe.

Waldo50 schreef op maandag 15 september 2014, 23:32:


Oeps, dat had ik niet door, bedankt! Blijkbaar werd ik automatisch ingelogd nadat ik me ooit geregistreerd had.

Waldo50 schreef op maandag 15 september 2014, 23:32:


erg beperkte info over de achtergrond. Zaten er ook paarden met IR bij? Verkeerde voeding en IR is wel de meest voorkomende oorzaak van HB


-knip


47% overlevend en ze vinden dat veel! waarom? zijn de paarden dood door de achterliggende oorzaak of afgemaakt vanwege mislukking met gipsverband?


onzinnige conclusie. Zelf heb ik geen onderzoek gedaan maar ik heb 100% overleving op minstens 25 paarden en ponies met vaak ernstig HB simpel met dieet, beweging en erg regelmatig bekappen volgens PN


brengt natuurlijk wel lekker geld in het laadje

Helaas kunnen DA's in de praktijk ook niet veel meer dan gewoon napraten. Ze verkondigen dezelfde fabeltjes als andere paardemensen en hoefsmeden. Wat kan ik me ergeren aan die lui. Logisch denken is er niet bij. Voor mensen wordt steeds weer benadrukt: weet wat je eet, beweging en voorkom stress. Bij veel DA's is dit nog niet doorgedrongen. Stalrust, een absoluut obsoleet advies wordt nog steeds voorgeschreven terwijl een gewone dokter er ongeveer voor uit het ambt zou worden gezet. Echt waar, het lijkt wel een debiele club, de tradipaardenwereld

Het aantal voorbeelden van stommiteiten is legio maar hier nog even een recent voorbeeld: men herinnert zich misschien nog de zwaar hoefbevangen merrie die in feb hier aan kwam. HB eerst door nierfalen en een 2e erg zware aanval door 3 (of meer) kilo's brokken per dag. beide voorhoeven geperforeerd waarvan 1 zeer ernstig. Ik kreeg dat paard door de lange crisis en ze ging met haar veulen naar huis. daar de echte paarden DA nog eens erbij. De merrie was nog steeds mager door de ziekte en door het veulen. Advies DA: HB of niet, dit paard moet brokken! echt waar, ongelooflijk niet? ik zei: geef brokken en je kan haar volgende week alsnog laten inslapen. Gelukkig heeft de eigenaar mijn advies opgevolgd: gewoon rustig laten grazen, de natuur de tijd geven. En nu is ze ook echt weer aardig op gewicht.

als ik alle voorbeelden van blunders en stommiteiten door DA's die ik ken zou willen neerpennen zou ik schrijver moeten worden. En een APK keuring voor paarden: wie wijst de DA aan? en wat verdient die eraan? Zou er soms sprake zijn van belangenverstrengeling bij de DA's? Lekker bijverdienen met niksdoen en mensen lastig vallen met een zinloze en loze keuring?

joop schreef op dinsdag 16 september 2014, 9:29:


Het is natuurlijk niet veel naar een absolute standaard. Het haalt "OD50" niet eens, of eigenlijk juist wel en kan daarom zonder verder commentaar afgeserveerd worden!
Maar alles kan ook relatief zijn, op meerdere manieren afhankelijk van de bedoelde relatie. Ik denk... dat ze 47% overleving veel vinden ten opzichte van hun eerdere, andere mishandelingen. En dat is op zich best mogelijk.


Dát is een heel goede vraag!



En ik verwacht(te) niet anders! Dat weet je want hebben we over gemaild toen.

Ik wou eerst niet weer hierop reageren want ik ben een beetje bang voor het "daar heb je hem weer"-effect als het om afbranden van dierenartsen gaat. Het is ook niet waar dat ik alles aan DAs slecht vind, alle behandelingen onzin.
Maar dit wel.
Fixeren met een gipsverband is nuttig als er botten gebroken zijn en aldus gefixeerd worden. Zo heb ik ooit eens een gebroken arm opgelopen die zes weken in het gips moest en daar vervolgens volkomen verpieterd uit bevrijd werd. "Dat is normaal en komt vanzelf weer bij", werd me op de poli verteld, "voorlopig nog voorzichtig met je arm blijven".
Het idee van gipsverband bij laminitis is vergelijkbaar als het om fixeren gaat (als ik dat fout begrepen heb verneem ik dat wel per omgaande ). Helaas, dat idee is nmm onzinnig, bedenkbaar al niet werkzaam. Het gaat immers niet om gebroken bot dat rustig aan elkaar groeit maar om een sceptische ontsteking. Héél iets anders. Ik kan niet anders bedenken dan dat gipsverband bij laminitis genezing juist tegen gaat, omdat:
- de hoefgroei (die doorgaat!) ingekapseld is en daardoor bekneld wordt;
- het hoefmechanisme en daarmee de gezonde doorbloeding verhinderd wordt.
Die ontsteking, de laminitis is qua effect nmm heel redelijk vergelijkbaar met een losse nagel. Ook dat is mij wel eens (partieel) overkomen en ik zal de enige niet zijn. Geen ramp, wat losgekomen is kan afgeschreven en afgeknipt worden want groeit niet weer vast. Op die manier herstelt het niet, maar het herstelt wel "vanzelf, pro Dei, van nature, gratis" door middel van uitgroeien. Hetgeen uiteraard even tijd nodig heeft. Als we het over hoeven hebben is "flare" vergelijkbaar: de hoefwand die losgekomen is groeit niet weer vast, wat je ook probeert - een herstel treedt op doordat de losgekomen nagelgedeelten kunnen uitgroeien wanneer de oorzaak van de kwaal is opgeheven en de voet niet langer gemaltraiteerd wordt. Volgens mij kan zo een rijtje van hoefkwalen worden opgesteld dat in effect vergelijkbaar is, van flare via laminitis naar ontschoening.

De remedie is niet moeilijk, zoals Letje zegt: dieet (ieder mogelijke oorzaak trachten weg te nemen), beweging (hoefmechanisme optimaliseren) en erg regelmatig bekappen volgens PN
Maar daar verdient de DA inderdaad niets aan

e m kraak schreef op dinsdag 16 september 2014, 12:48:


Toch zou een commercieel handige en ook intelligente da dit pakketje kunnen aanbieden: een "hb-bekapabonnement". Wekelijks bijvijlen van uw hoefbevangen paard tot complete genezing (liefst met röntgenfoto's ) is vastgesteld. Voor een bedrag van slechts xx euro per maand, check de voorwaarden van uw verzekering.
Tevens kliniekmagnesium verkrijgbaar voor maximaal effect en ondersteuning.

joop schreef op dinsdag 16 september 2014, 11:01:


Ik snap je hele verhaal, dat van Egon vind ik zeker sterk, maar it snap ik niet zo goed...
Diergeneeskune is een lange, relatief zware studie, waar je maar moeilijk inkomt en waarna je grote kans op werkloosheid hebt. Daarbij is het relatief slecht betaald en zijn er slechte arbeidsomstandigheden (fysiek soms zwaar, nachtshifts, enz.). Het is een hele 'nadelige' studie als je vergelijkt met andere universitaire studies.
Ik snap ook weinig vn de huidige manier van werken van da's maar ik denk niet dat da's it soort dingen alleen voor het geld doen.

Ik sprak 2 jaar geleden een dierenarts die na zijn opleiding regulier is gaan werken maar eenmaal aan de slag al snel afknapte op het feit dat het gebruikelijk is dat er in 90% van de ziektegevallen, ongeacht de aard en omstandigheden, standaard naar ab en ontstekingsremming gegrepen wordt. Hij heeft zich na de eerste jaren naar een andere, alternatieve richting ontwikkeld (acupunctuur, osteopatie, haaranalyse). En valt daarmee ongetwijfeld in het rijtje kwakzalvers dat onze paarden nóg kreupeler maakt dan ze al zijn!

Christel Provaas schreef op dinsdag 16 september 2014, 13:03:


Dat lijkt me inderdaad een goed idee. Bij oplossingen als het ingipsen van de hoef bekruipt me namelijk het gevoel dat het vooral gedaan wordt om maar het gevoel te hebben (of te geven, aan de eigenaar) 'iets' te kunnen doen bij een aandoening die vooral tijd nodig heeft om te genezen.

Een aangelegd gipsverbandje geeft een eigenaar misschien ook meer vertrouwen dan het ogenschijnlijk simpele advies om de voeding/huisvesting/beweging/hoefverzoring aan te passen.

Merel Stoffers schreef op dinsdag 16 september 2014, 14:13:


Als je als da voor het grote geld gaat, ga je kleine huisdieren "doen". Daar is veel meer in te verdienen dan in grote. In een uur kun je 6 vaccinaties doen, tel uit je winst, 400 euro?
In datzelfde uur rijd je naar één paard toe, 70 euro.

Christel Provaas schreef op dinsdag 16 september 2014, 13:03:


Dit -niet helemaal- is het werk wat ik zie voor een Prof bekapper. Een specialist die problemen op komt lossen. Als het moet elke week én die mensen meteen leert hoe ze het de volgende keer kunnen voorkomen en ze naar de bekapcursus stuurt. Dat zou een verzekering moeten vergoeden!


Piet

Elke dag één keer de rasp heen en weer halen

is óók bekappen

Ok. Ik ga proberen kort te blijven maar toch zoveel mogelijk info te geven.

Mijn merrie van 9 is nog steeds niet zadelmak. Maar het 'probleem' zit echt veel dieper dan dit denk ik.
Eerst is er aan geklungeld geweest door 3 idioten. De laatste vond het nodig om het zadel naar haar hoofd te gooien, meermaals omdat ze niet stil stond. Dit is al 5 jaar geleden (ze was toen 4). Dit heeft die mens verschillende sessies gedaan en heeft toen ook eens tegen haar been geschopt. Toen moest ie niet meer komen van mij. Ik kende toen eigenlijk helemaal NIKS van paarden en voel mij er rot over. Er was geen verbetering merkbaar en vent sloeg, schopte en smeet vanalles naar mijn paard.

Ik wou dus ook niet meer dat er iemand anders aan dat beest kwam behalve ik. Toen stilletjes begonnen met aan de hand wandelen, clickeren en grondwerk. Zadel heeft lang stil gelegen. Toen ze 5 of 6 was ben ik er terug mee begonnen maar dat lukte niet zo. Clickeren voor opzadelen gebruikt. Lukte best goed. Ben effe de tijdlijn van de gebeurtenissen hier kwijt maar ok.
Opzadelen ging weer slechter en slechter. Schudden met haar huid, zwiepen met haar staart, met haar hoofd naar achter gooien. Septermber 2013 osteo (was ook dierenarts) laten komen. Besluit: paard heeft pijn in schoft. Ok, oefeningen meegekregen en zadel achterwege gelaten, zadel aangepast. Osteo komt 2e x, zegt dat het beter gaat en ik mag terug beginnen rijden. Ik ben niet terug beginnen rijden. Want 'het gaat beter' is niet 'ze heeft geen pijn meer'. Nog heel lang gewacht om terug het zadel erbij te pakken. Ook terug met clickeren. Het lukt niet meer. Ook gewoon de BBP opgelegd en haar zo laten grazen. Ze BLIJFT zwiepen en het irriteert haar gewoon. Beetje vanalles geprobeerd.

Horseboostcamp in mei bij Inge Teblick. Ik vertel haar mijn probleem. Ze vind dat het angst en stress is van pad/opzadelen. We gaan de BBP terug oppakken met het clickeren. Er was toen ook een shiatsu mevrouw die mijn paardje onder handen heeft genomen, en die vond dat er niks mis was met het beestje. Soepel, vriendelijk. Ik heb er op staan kijken en merrie heeft geen kick gegeven. Ben er na het kamp 2-3 maand intensief mee bezig geweest en het huidschudden en staartzwiepen blijft, maar ze liep al niet meer zo snel weg. Ik trainde volledig los met haar. Als de pad er langer op ligt dan begint ze met haar hoofd te gooien. Zou me niet eens verbazen dat ze zichzelf nekpijn geeft zo...

Nu is het probleem niet alleen dat ze dit doet met het zadel of de pad, ze doet het ook met mijn hand. Of teugels die op haar rug liggen. Ze wordt er compleet gek van. Ze begint al op voorhand te zwiepen en te schudden terwijl er nog niks op haar rug ligt. Ik heb de manen op haar schoft afgeknipt om zoveel mogelijk irritatie te voorkomen terwijl mevrouw in de wei staat met haar wilde manen en ruivende vacht zonder ook maar iets van dit gedrag te vertonen. Maar o wee als ik een sprietje manen verleg. Dan wordt ze gek. Geen vliegjes niks.

Dan denk je ik leg er gewoon het zadel op en laat ze er mee lopen ze went er wel aan. Niks van. Als ik haar dan ga krabben waar het zadel ligt valt ze bijna om van genot. Ik dacht echt dat ze tegen de grond ging gaan ofzo ik weet niet hoe ik het moet uitleggen. Krabben op haar schoft vind ze heerlijk, als ik mijn hand erop leg wordt ze gek? Nog vreemder: ik kan er gaan op zitten zonder zadel. En wandelen, 1u, 2u. Geen staart gezwiep of gegooi met haar hoofd. Maar als ik die teugels op haar schoft leg wordt ze onnozel.

MAW. Ik ben weer bij af. En ik weet niet meer wat ik ermee moet doen.
Ik ga haar sowieso laten nakijken. Maar door wie? Heeft ze misschien een huidprobleem? Ze schuurt ook niet ofzo. Is ze zich aan het aanstellen? Karakter heeft ze wel maar dat is eigenlijk nooit een probleem geweest. Het enige wat je van haar zou kunnen zeggen is dat ze te dik is. Ze staat op een kale weide en krijgt als extra alleen die clickersnoepjes die ze tegenwoordig maken. Ze doet verder ALLEs wat ik wil, en ze is superslim, ze leert snel. Ik denk dat ik haar nog sneller een drie dubbele achterwaartse salto met schroef kan aanleren dan dat ik het zadel erop krijg en haar tevreden hou.
Als ze geen pijn of jeuk heeft ligt het aan mij, en ik heb echt iemand nodig die mij hiermee komt helpen, haar fysiek onderzoeken en dit stukje erin trainen.

Sorry, ik wil graag ook eens rijden met mijn paard, die blijkbaar liever heeft dat ik met mijn bony ass in haar rug prik ipv er een malse BBP ofzo tussen heeft.

Sorry voor de lange tekst.
Help?

Filmpje trouwens. Ze was hier al geirriteerd trouwens omdat ik mijn hand er eerder had op gelegd maar het filmde niet

Tijdens het abäppeln (mestruimen) vroeg ik mij vanavond ineens iets af.
Onze paarden staan in het bos en maken gebruik van een bospad tussen de grote weide en de inloopstal.
Er worden op dat pad vele mesthopen gedrapeerd die 's avonds echter zo plat als een pannekoek en vol blauwe mestkevers op de bodem liggen.
Het zijn er zoveel dat, wanneer ik een kruiwagen vol mest heb, het net lijkt of er een frituurpan frietjes wordt gebakken Zelfs Quiberon vond het een heel interessant geluid en kwam vanavond nieuwschierig even luisteren wat daar nu toch aan de hand was

Ik vroeg mij ineens af in hoeverre die mestkevers ook de wormeieren te lijf gaan. Of laten ze die geheel met rust.
__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.