Lenneke... wat een verhaal! Wat mij gelijk opvalt en bijblijft uit de hele story is o.a. een opmerking van Egon. Sorry voor de terminologie, maar het gaat over rottende ballen in z'n buik. Ik heb geen ervaring met deze methode, maakt ook niet zoveel uit.
Feit is dat het zo gebeurd is. En ik gruwel alleen al bij het idee dat die testikels zijn blijven zitten, en IN zijn lijf moeten vergaan. Al dat 'afval' zal afgevoerd moeten worden. Kan dat niet de e.o.a. oorzaak van de ellende zijn? En dat uit narcose komen en omdonderen, kan hem idd. ook schade gedaan hebben. Als je er niet zelf bij bent geweest dan weet je het gewoon niet.
Ik weet wel dat omdonderen op zich, na een narcose of sedatie, veelal een groot risico kan zijn.
Het zal niet het eerste paard zijn wat hierdoor problemen heeft gekregen.

Iedere operatie is een trauma. En hij was weliswaar onder narcose, maar zijn hersens hebben alles wél geregistreerd. Negatief celgeheugen. Het bestaat.
Als je al met een osteopaat in zee gaat... moet het een hele zachte zijn. Ruk- en plukwerk, waar jij terecht zo bang voor bent, zal hem (meer) schade doen.
Wat misschien een idee is om hem te helpen wat te verbeteren, is iemand die met trillingen werkt. Dat kan ook een osteopaat zijn. Of een cranio sacraal therapeut. Zoiets doet misschien beter werk voor hem.

Ik wens je sterkte en wijsheid Lenneke!

Wil.

Wie met z'n gezicht naar het verleden staat,
staat met z'n rug naar de toekomst....

Lenneke keijzer schreef op zondag 13 juli 2014, 14:41:

Nou, wat Wil zegt... Flame stond ook op in zo'n rubberen kamer (vloer en wanden), maar toch zat z'n kop volledig onder de wonden. Het is echt afschuwelijk dat wakker worden. Inderdaad gaat er daar ook vaak van alles mis...
De vraag is natuurlijk ook of je een subtiele nekwervelbeschadiging meteen door hebt...
Och arm Dit is inderdaad een totaal ander beeld dan Jack. Die is nog nooit gevallen en is verder gewoon erg goed te been. Die lijkt van een aantal aandoeningen soms voor de helft ergens last van te hebben. Ik vind het jammer dat ik niet weet hoe hij vroeger was, en als veulen. Zou dit er altijd al geweest zijn of...
Nee, inderdaad, het is in mijn geval volledig onnodig. Paardje gaat steeds beter en is happy (en onderweg nog verdomd handig ook, hij is m'n pionierpaard, ik neem hem altijd mee op nieuwe trajecten).
Ik denk wel dat ik 'm de volgende keer als ik osteo laat doen bij Flame Jack ook ff laat bekijjken. M'n DA doet dat, ze is een hele kleine licht vrouw, heeft altijd een krukje nodig naast m'n paarden
Nee, inderdaad, maar in jouw geval zijn de problemen te groot. Maar het gaat hem nu wel langzaam steeds beter?

Thanks. Ja het lijkt wat beter te gaan. (hoewel hij vandaag tijdens het schuren tegen een paal nog omflikkerde...)

Aangezien hij zelf al wat beter loopt, vraag ik 'm ook om een beetje te lopen tijdens het spelen (zelf beslissen hoe snel en waar je loopt is denk ik gemakkelijker dan "daar gaan waar mens wil dat je gaat" dus dat deed ik tot nu toe nog niet).
Vandaag bracht hij zijn hoed al een paar passen naar me toe (MET BOCHT) !
en hij deed ook alweer "samen vooruit en samen achteruit"
(zonder touwtje natuurlijk... )

Zijn schurftbehandeling werkt goed, hij heeft minder kriebel en loopt daardoor zichtbaar beter (en voelt zich beter natuurlijk).

Ik wacht nog eventjes en als ik wat meer vertrouwen in zijn pootjes heb mogen de 2 knollies EINDELIJK weer samen (nog een paar weekjes ??). Prinseman kan er ook niet meer tegen, die hinnikt echt elke keer als hij je ergens ziet. "Joehoeh, kom je met me spelen ?!"
Hij rent nu altijd heel hard naar je toe en dan, als je in de buurt bent, heel snel weer weg... De bedoeling is dat je achter 'm aangaat (zijn favoriete spelletje).

Er zijn inmiddels 3 maanden voorbij sinds de koliek-operatie. Wat dat betreft is hij definitief gezond verklaard. Nu de pootjes nog !

Ik heb inderdaad nog geen osteopaat durven bellen....
Lenneke

Lenneke keijzer schreef op zondag 20 juli 2014, 17:16:

Dat schuren vereist ook wel ff wat coördinatie... zeer fijn te horen dat het wat beter lijkt te gaan!
Goed bezig
Dat moet ook wel een enorme oplichting zijn ja, weg met dat gekriebel. Heerlijk.

Komt nog wel wellicht, op een dag waarop je er wel een goed gevoel bij hebt, en hij er klaar voor is.

Hij rent weer !!!
In plaats van slomperig naar me toe te komen (het heet niet voor niks "wobbler syndrome") komt hij in draf naar me toe (en ja, zonder om te vallen!).

Ook loopt hij beter. We wandelen nu zelfs 2x per dag 10 minutjes !!!! (op asfalt !) plus we spelen spelletjes waarbij hij moet lopen.

Deze week (morgen waarschijnlijk) gaan de knollies weer samen !!!
Ik ben ZO BLIJ voor ze (ze staan nu al sinds eind maart apart, horor)
YES na een paar verschrikkelijke maanden lijkt het echt de goede kant op te gaan.