Lijkt me niet kloppen als hij elk paard hetzelfde behandeld. Elk paard is anders!! Misschien is hij niet zo goed in een diagnose stellen?

Mijn pony's staan ook met wollige berenvachtjes, maar mijn verzorgpaard (3/4 andalusiër x 1/4 fries), blijft heel glad en heeft weinig vacht, in vergelijking met de pony's. Toch heeft zij het niet koud, rilt nooit, hoest niet, word niet ziek, enz.
Als je bij kou een dunne deken om doet, kan je paard zijn vacht niet meer opzetten, dat doen ze voor meer isolatie. Je paard kan door zijn vacht op te zetten het warmer krijgen en door de vacht plat te leggen zorgen voor meer afkoeling. Leg je er een deken op dun of dik, kan het paard zelf zijn vacht niet meer gebruiken om zijn eigen temperatuur te regelen. Je paard zal het mét deken dus heel koud kunnen krijgen en dan kan hij daar niks aan veranderen!
Ik zou hem lekker zonder laten staan, alleen bij oude paarden met ondergewicht of stijve spieren zou ik een deken op doen.

Christel Provaas schreef op woensdag 15 januari 2014, 16:32:


Ik geloof wel in wonderen en het oplossen van onmogelijkheden!!

Leuk dat je je zo aan het verdiepen bent. Ja dan kom je hele enge dingen tegen. Ik kan er een heel verhaal bij vertellen over hun marketing, maar ik ga me beperken tot één vraag. Heb je gezien dat er in veel gevallen pas weer ijzers onder geslagen worden als het probleem is, of bijna is, opgelost?
Als je jouw paard op een juiste manier houdt, je hebt een plaats waar hij zich vrij kan bewegen met natuurlijke voeding en zijn voeten worden op de juiste manier verzorgd, dan zijn voetenziektes zeldzaam.
Mocht er toch een probleem zijn dan kun je bv een professioneel iemand zoeken die je helpt, of die af en toe jouw werk komt controleren.
Vergelijk het met je jouw tanden. De normale verzorging doe je zelf, je poetst elke dag. Hoe beter je dat doet en hoe minder verkeerde dingen je eet, hoe minder de tandarts hoeft in te grijpen.

Piet

Elke dag één keer de rasp heen en weer halen

is óók bekappen

Toch vraag ik me af of het zin heeft om mengsels van kwetsbare inheemse grassen samen met raaigras te zaaien. Ik denk dat 5 jaar later er dan alleen nog raaigras staat. Heeft iemand hier ervaring mee?

Talitha schreef op woensdag 15 januari 2014, 17:35:

Laat maar joh, in het kader van meer rust en stilte in het hoofd
Poeh, nog een hele maand doorbijten dus Sterkte! Maar wel, heel fijn, met een goed vooruitzicht dus

Talitha schreef op woensdag 15 januari 2014, 17:56:


Ik betwijfel deze stelling. Paarden zijn selectieve eters i.t.t. bijv. een schaap. Een paard zal zijn keuze maken tussen wat het lekker vindt en minder lekker. Alle grassoorten hebben hun eigen smaak lijkt mij en ook het fructaangehalte zal verschillen. Aangezien het paard een zoetekauw is zullen de grassoorten die lekker zoet smaken tot op de grond worden afgevreten en zullen bijna nooit tot wasdom komen, waarbij ze niet in het zaad kunnen schieten. Hierdoor kunnen zij zich dus niet vermenigvuldigen. Engels- en Italiaans raaigras hebben zo'n beetje het hoogste fructaan en eiwitgehalte en zullen dus de voorkeur genieten van onze vreters. De niet zo smakelijke rassen, veel minder gegeten, krijgen die kans wel om zaad te produceren en daarmee hun omgeving te kunnen voorzien van zaad. Conclusie : Na enige jaren hebben de onsmakelijke rassen de overhand in het weiland en zijn de lekkere rassen, zoals de raaigrassen juist verdwenen.

De volgende grassoorten zijn zeer geschikt voor vezelrijke paardenweiden met lage fructaangehalten: grote vossenstaart, timothee, roodzwenkgras, kamgras, veldbeemd, honinggras en kropaar.