Loekie schreef op vrijdag 9 augustus 2013, 15:14:
> Gewone watten worden keihard, als kiezels. Alleen vette watten worden niet
> keihard, echter die kan je niet drenken, nemen door vettigheid niets op
Daarbij vind ik het verrekte moeilijk zo uit te leggen dat het niet verdraaid of verkeerd begrepen wordt.
Ik heb nondeju nergens geschreven: 'dagenlang laten lopen op straalgroeven die volgestopt zijn met watten'!
Ik schreef dot poetskatoen en bedoelde: tien minuten laten staan op doordrenkte dot zodat zilverwater goed in contact komt. In een emmertje met een bodem van het spul kan uiteraard ook.
Ondertussen begrepen dat mariss al zilverwater geprobeerd heeft, maar liefst 40pmm. Hoe en waar dat vandaan komt weten we natuurlijk weer niet maar ik heb er mijn twijfels over. 40ppm maken kan ik niet (niet goed, heeft zover ik weet ook weinig zin omdat werkzame deeltjes te groot groeien en daarom niet meer werkzaam zijn) en het echte spul is uiterst bederfelijk, vandaar dat handel erin moeizaam en weinig interessant is.
Op het officiële geteste en gekeurde brandwondenmateriaal na, zou ik persoonlijk geen op colloïdaal zilver gebaseerde producten uit alternatieve circuits kopen.
Dat oligodynamisch effect was tevens de reden waarom deurklinken van koper en bestek van zilver moest zijn, vroeger, als je het kon betalen. Want zonder de verklaring te kennen wist men wel dat het ontsmettend was. Op zware metalen kunnen micros niet leven; het bijzondere van zilver is dat dat het enige zware metaal is dat niet zo giftig voor ons is.
Ik lees over vermeende metalen-tekorten en het blind toedienen van koper, zink, etc... en hou mijn hart vast. Ik vind het allemaal geen goede ideeën.