harry11 schreef op donderdag 16 mei 2013, 10:46:
> Misschien wil je paard gewoon graag naar huis, naar haar wei, voer en haar
> vriendjes?
Ik wil niet beweren dat het voor iedereen zo is maar IK wil het beste vriendje van "mijn" dieren zijn (veel meer dan de ponies, de meesten zijn wild, bij voorbeeld 2 jaar terug een winter lang een vos "gehad", een rekel, was helaas zo stom zich te laten overrijden). Onontkoombare conclusie: Iedere aversieve stimulus die ik genereer werkt dat mogelijk tegen.
> Alles hierboven geschreven over gehoorzaamheid is natuurlijk waar, maar
> wat ook helpt is om haar associatie/verwachtingspatroon met naar huis gaan
> iets te veranderen.
> Rijd een rondje in het bos, niet al te groot in het begin. Als ze sneller
[knip]
> om naar uit te kijken. Klinkt misschien lullig, maar je doorbreekt ermee
> een patroon.
In den beginne was er straf (p) en beloning (r) - daar gaan we weer
(Nee ik ga jullie niet weer doorzagen over de Skinner-schema's, lees je maar in ergens).
Wat jij voorstelt is een verwachting te veranderen door onaangenaamheid toe te voegen = p+. Er is principieel geen verschil met de stelling: als we thuiskomen geef ik je eerst 50 knallende meppen met de zweep. Nou, leuke beloning voor gezellig uit rijden gaan... denk dit door: paarden hebben een uitstekend geheugen dus bezit hun beleving ook een verwachtingspatroon en een zijn op een punt in de tijd. Ik ga niet verbaasd zijn dat een mogelijk effect zal zijn dat je paard helemaal niet meer uit rijden gaat willen. Dit is een van die "lange spanningsbogen" waar ik het eerder eens over gehad heb voor degenen die dat nog bij staat.
> Als ze ophoudt met "drammen" op de terugweg kun je dit werk langzaam
> weer afbouwen. Succes!
Ik heb er jaren terug al aanvaringen in discussie met o.a. Frans over gehad, het is moeilijk op een forum als dit niet in herhaling te vallen, maar ik hou niet zo van de tactiek om paarden het leven zuur te maken onder het motto: "maak de keus die je wil aantrekkelijk door alle andere onaantrekkelijk te maken". Ik beweer niet dat het niet kan werken, maar je wordt er sowieso geen vriendjes mee (en misschien wil je dat niet eens... maar ik toevallig wel). Er is geen verschil met een paard te laten lopen (= feitelijk vluchten) voor de zweep en alle andere ontwijkingsleren; (weg)lopen is dan vanzelfsprekend aantrekkelijker dan blijven stilstaan. Er is geen verschil met d.m.v. bitten, sporen, knevels en zwepen álle mogelijkheden behalve toevallig de enig door jou gewenste te vergallen wat tot een schoolvoorbeeld van geleerde hulpeloosheid leidt.
En er zijn intelligenter opties zoals al aangegeven; je kunt i.p.v. 'naar huis' eerst nog 'langs huis. Hoe simpel kan het zijn!? Ook daarmee muteer je het verwachtingspatroon maar met een onbepaalde verwachting i.p.v. p+. Toegeven aan zo een onbepaalde verwachting kan bekrachtigd worden
Perceptie, belevingswerelden. Daar is alles van afhankelijk, ook klikker. Als je miskleunt in de perceptie van je paard sta je voor joker te klikkeren!
Heeft iemand er al eens bij stil gestaan hoe wonderlijk het eigenlijk is dat paarden een begrip 'thuis' hebben ontwikkeld als nomadische diersoort van oorsprong? En wat is dat thuis dan? De plaats, of alleen de soortgenoten/kudde/vriendjes, of ...? Of wil 'nomadisch' alleen maar zeggen dat je thuis veel groter is?
In den beginne was er straf (p) en beloning (r) - daar gaan we weer
Nee ik ga jullie écht niet weer doorzagen over de Skinner-schema's maar straf en beloning zijn uiteraard alleen straf en beloning als ze aldus worden ervaren; weet zeker hier al eens of vaker vermeld te hebben dat ik mensen gekend heb die het allerliefst in hun cel in de gevangenis zitten dus voor wie dat totaal geen straf is! Er zijn er ook wie het niets uit maakt - völlig egal zoals ze in Duitsland zeggen.
Nu nog een vraagje... is 'thuis' een gevangenis, een vrijwillige detentie?