angelique hage schreef op vrijdag 20 april 2012, 0:30:


Een van mijn paarden heeft precies hetzelfde probleem. Vreselijke situatie's mee gehad, de trailer schudde dan helemaal heen en weer en het was echt te gevaarlijk om nog verder te rijden. Plus dat hij de benen kapot trapte. Eerst ook geprobeerd er bij in te staan, hielp niet. Toen het tussenschot ertussen uit,
was prima, alleen kon er dan geen ander paard meer bij, vond ik toch te link. Toen hebben we een tussenschot met doorzichtige rubber flappen laten maken en was het probleem weg. Ze kunnen dan niet meer gaan hangen en kunnen zelf meer wijdbeens gaan staan omdat ze nu meer ruimte hebben door de rubber flappen. De eerste keer dat hij er weer in stond stond ik erbij, je had zijn kop moeten zien toen hij probeerde te gaan hangen.

groetjes Rita

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Pas als de laatste boom gekapt,
De laatste rivier vergiftigt,
De laatste vis gevangen,
Pas dan zal de mens vaststellen ...
dat je geld niet kunt eten ....

angelique hage schreef op dinsdag 17 april 2012, 23:13:


Misschien was dat een anderhalfpaards en vond het paard daarin meer steun?

Waarom zou je je belazerd voelen? Het kan toch best dat dit probleem nu pas opspeelt, in deze trailer?

angelique hage schreef op vrijdag 20 april 2012, 0:30:


Het belonen moet ín de trailer gebeuren en wel zolang het goed gaat. Het teruglopen is om vanuit een vast punt te beginnen en dat zo relaxt mogelijk te doen.
Als ze nu steeds moeilijker de trailer opgaat betekent dat dat ze een hekel aan iets gaat krijgen wat daarbinnen gebeurt. En dán zou het inderdaad heel goed kunnen dat het gewoon het verschil in trailer is.


Hier schrijf je wat verwarrend. Zie je het gaan hangen nu wel of niet aankomen?

Het is blijkbaar een gewoonte waaraan je tegemoet moet komen of die je af moet leren. Iedereen weet dat gewoontes héél lastig af te leren zijn, daar gaat veel tijd in zitten.
Het eerste lijkt me het gemakkelijkst en tamelijk ongevaarlijk.

Als ik het weg wou trainen
zou ik heel blij zijn dat het op korte stukjes relatief goed gaat en van daaruit op duur gaan trainen. Maar ik zie mijn tekortkomingen in het stukje dat ik over "mijn methode" heb geschreven. Ik kan het schriftelijk niet goed genoeg uitleggen zonder dat ik daarbij meters tekst nodig heb. Ik had er onder (veel)meer nog bij moeten zetten dat je élke verandering moet trainen én dat een gewoonte wegtrainen, eerder een kwestie van bv 2 keer op een dag een kwartier en dat bv 3 of 4 weken lang doen, dan een paar uur achterelkaar zal zijn.

Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

Onze schimmel heeft dat ook gehad, "bodemschuw", hoewel ik nog nooit van dat woord gehoord had. Alle verandering op de bodem of licht/schaduw schrok hij van. Een droge plek op nat asfalt of vice versa bijvoorbeeld. Op een dag was ik aan het rijden langs een betonweg over een strookje donker zand. Daarnaast zat een sloot. Op een gegeven moment was er een uitgang van een akker. En dus een hoop donkerder zand op de betonweg en vlak voor z'n voeten omdat er een trekker in en uit had gereden. Hij ging acuut op de rem. Ik kon niet naar links omdat daar het Enge Zand op de betonweg was. Rechts was de sloot, en voorwaarts was een andere Enge Kleur Zand. Tja... omdat hij toen nog niet zo goed achteruit kon lopen wist ik echt ff niet wat ik moest doen en wilde ff gaan nadenken over m'n probleem (zin in afstappen had ik ook niet, groot paard...). Ik gaf 'm dus het commando "ga hier maar ff grazen" om rustig na te denken. Dat commando bestaat uit met m'n hand op z'n manen de hals omlaag duwen. Daarna gaat de neus dus meteen omlaag.
Tot m'n grote verbazing ging hij niet het gras langs de sloot opeten maar woelde met z'n neus door het Enge Zand voor z'n voeten. Onmiddellijk daarna stapte hij vanzelf, volledig ontspannen door.

Ik had hiermee prongeluk een handvat voor 'm gevonden. Ik heb het daarna nog 1 of 2 keer voor moeten doen wat hij moet doen bij enge dingen op de weg (neus omlaag en checken wat het is dus). Daarna heeft hij die "techniek" volledig zelf opgepakt en deed het echt overal. Onder het zadel, voor de koets, in de wei, op stap.op het erf...
En door de tijd heen heeft hij alle Enge Dingen aangeraakt met z'n neus en zo geleerd wat het is. Hij leert altijd op die manier, door aanraken (het liefst met z'n tanden). Het lukt 'm niet door iets te bekijken, het moet altijd aangeraakt worden...
Sinds hij alles zo'n beetje onderzocht heeft is hij niet meer bodemschuw, maar blijft wel het meest alert op de ondergrond van de paarden hier. Ik ben daar eigenlijk erg blij mee. Hij is het paard dat ik altijd meeneem op verkennende routes hier in de Eifel. Ik weet gewoon 100% zeker dat deze jongen echt niet ergens gaat staan waarvan hij niet zeker weet dat het zijn gewicht kan dragen
Ik denk dat het grotendeels een kwestie van leren is misschien, en dat je de juiste manier moet vinden waarop je paard in staat is het te begrijpen en verwerken.
Mijn schimmel deed het helemaal zelf eigenlijk. Ik was niet op het idee gekomen het enge op de weg met z'n neus aan te laten raken... Hij moet gewoon altijd ff kijken, en na een tijdje ging het allemaal veel sneller. 1e is die plastic zak eng, ging hij vanuit draf naar stap terug, om na het enge ding vanzelf weer aan te draven. Daarna ging hij er in draf langs, en daarna boeit het niet meer. Maar hij heeft dus wel de ruimte en tijd gekregen die hij op zijn manier nodig had (en dat duurde soms best wel lang). Bodemschuw lijkt mij meer een gebrek aan bodemwijsheid en ervaring.
Van dingen die je niet begrijpt blijf je bang ja...

Het is heel interessant om hier zaken te lezen over bodemschuwheid.
Ik heb een paard die heel cool is ivm verkeer (verkeer doet hem niets), maar die erg kijkerig is naar riooldeksels, wegmarkeringen op de grond enz...Ik dacht eerst dat het vooral het water onder de riooldeksels is waarvan hij bang is, maar wellicht zijn het gewoon de kleurveranderingen op de grond waarvoor hij bang is.
Ik heb hem ook al laten kijken naar die riooldeksels, met 1 voetje erop proberen te laten staan door wat gras aan te bieden als hij dat doet, maar hij blijft er toch schrik voor hebben. Hij moet er niet op lopen van mij, maar het wordt enkel een gevaar als hij ervoor opzij springt en er komt juist een camion...