Spirithorses schreef op woensdag 22 februari 2012, 22:23:
>
> Ook paarden voelen haarfijn aan wat jouw bedoelingen zijn, de gevoeligere
> al het meest. Bedotten lukt eens, misschien twee keer maar uiteindelijk
> heeft-ie je toch door en zul je iets nóg anders uit de kast moeten
> trekken, dan wordt het zo'n welles nietus spelletje en wie de langste adem
> heeft en een nog grotere trukendoos.
>
> Als je nou gewoon eens contact gaat maken
zonder de intentie om hem aan
> te raken, of mee te willen nemen. Gewoon zuiver contact. Of misschien wel
> helemaal niks. Er zijn. Verder niks, niet praten. Hém z'n verhaal laten
> doen....
>
Dat is een beetje wat er met de "gewone" verzorging gebeurt. Dan zijn we er, maken contact, kunnen hem zelfs opzij zetten, geen probleem.
Dat lichamelijk contact niet voor alle paarden wenselijk is, weet ik ook. Ik heb maar één echte knuffel, dat is Willem. Boully is graag bij je, maar houdt niet van aanraken. Lotte een beetje idem, zelfs nog wat afstandelijker. Arco's grootste hobby is spelen. Als ik er alleen maar ben, komt hij niet nader. Ben ik dingen aan het doen, komt hij wel, gaat ook geregeld met dingen aan de haal, kan zo zijn eigen halster meenemen als ik het heb neergegooid. Ik denk dat ik het daarin moet gaan zoeken.
Vandaag helemaal geen tijd ...
Eerst soppen en stofzuigen, dan visite
Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)
Warboel
