Ik bedoelde op het knopje(vind ik leuk) drukken was wat magertjes ...Het is toch geweldig?
Groetjes Marlies

nja, dan mag mijn man dus ook niet rijden. Hij zit ruim aan de 90, wellicht soms iets erboven. Hij is niet dik, maar erg lang.
Zijn Sil is een koudbloeddraver, en dus stevig gebouwd, van 1.68 en ik merk in niets enig probleem.
Moet erbij zeggen dat we ons beperken tot rustige stapritten in de omgeving en vorige zomer heeft hij af en toe klein stukje draf geoefend. Dat wil hij komende zomer weer doen.
(paarden hebben nu een winterstop en doen alleen grondwerk om beetje soepel te worden)

Silja loopt met hem op de rug net zo vrolijk door als zonder hem.
Moet erbij zeggen dat we watjes zijn.
Toen we vorig jaar een staptocht maakten die langer bleek dan verwacht (8 km) hebben we er ook nog een stuk naast gelopen,omdat het warm was voor de tijd van het jaar en de paarden het erg warm hadden en onze rondjes normaal gesproken max 5 km waren met koffiepauze en dus ongetraind waren. Hälga was bovendien erg scheef.
Dus vonden we het sneu om ons de hele weg te laten dragen

Je wil niet weten hoeveel mensen ons daarmee voor de gek hebben gehouden.... 8 km en dan ook nog alleen in stap, en dan ernaast gaan lopen om de paarden te ontzien

Tja, wat zal ik zeggen...

Piet schreef op woensdag 15 februari 2012, 17:24:


Dat had ik gister proberen te achterhalen, maar ik heb het niet kunnen vinden. De tabel staat o.a. op sites van diverse zadelpassers, maar meestal wordt alleen "Freizeit im Sattel" vermeld als bron. Dat tijdschrift is inmiddels van naam veranderd, en op de bijbehorende website heb ik de tabel niet kunnen vinden (nou is mijn Duits ook niet al te best, misschien dat de oorspronkelijke tabel (hopelijk met literatuurverwijzingen) via Google te vinden is met een goede zoekvraag in het Duits).

Ik was ook erg benieuwd waar de percentages op gebaseerd zijn.

Heb nog wel dit gevonden (http://www.gaitedhorses.net/Articles/HRiderGuide.shtml):

"Be Sure Your Horse Measures Up

The U.S. Calvary published “The Cavalry Manual of Horse Management”, by Frederick L. Devereux, Jr., in 1941. He recommended that the collective weight of rider and gear not exceed 20% of the total weight of the horse. These were horses in top condition whose riders’ very lives depended on the horse's ability to carry them long miles, often at speed. It stands to reason that if they were to incorporate a margin of error, it would be on the side of the horse being overly capable of carrying its rider, rather than less so.
Comparably, a study of 374 competitive trail riding horses compared horse/rider weight relationships. They concluded that these horses can easily carry over 30% of their body weight for 100 miles and not only compete, but compete well. As would be expected, good body condition and bone structure were found to be paramount. Bone structure was evaluated using the front leg cannon bones as representative of general structure.

Measurement Test

1. Add up the total weight of the horse, rider and tack. (See TGH Summer 1998, page 37.)
Our example: Damascus, Lady + tack = 1188 pounds.
2. Measure the circumference of the cannon bone midway between the knee and fetlock.
Our example: Damascus, 7.5 inches.
3. Divide this total weight by the circumference.
Our example: 1188 ÷ 7.5 = 158.4
3. Divide the result by two.
Our example: 158.4 ÷ 2 = 79.2
Values near 75 are great, below 75, even better. Values from 75/80 are acceptable. Values over 80 indicate weaker legs and a need to train carefully, especially downhill. Values over 85 suggest you need a horse with more substance.
Damascus rates near the end of the acceptable range, but should still be able to carry Lady in style, comfortably.

*Note that cannon bone circumference (as overall bone substance) increases with the horse's fitness level, so if he is borderline, like Damascus, it doesn't necessarily mean you're too big for him. By “racking” up Long - slow - distance (LSD) miles, which builds up bone over time, he may measure up yet. Be patient: it can take up to three years for bone to remodel."

Veel valt of staat met de fitheid van het paard. Dus regelmatige training is best belangrijk, het paard is immers geen bromfiets.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Piet schreef op woensdag 15 februari 2012, 17:24:


maakt dat iets ui?


zoiets denk ik.


het is uiteraard onmogelijk te testen met hoeveel gewicht je een paard kan belasten zonder het naar de knoppen te helpen. Vroeger maakte het allemaal niet zoveel uit, een paard was een gebruiksartikel en met 15 jaar of al eerder afgeschreven. Echte houvast is er dus niet. Wel staat vast dat de paardenrug niet gebouwd is op het dragen van gewicht. Je moet dus voorzichtig zijn. Training en spieropbouw zijn van belang. Je kan dan het best beginnen met laag gewicht, en trainingsduur en gewicht langzaam opvoeren. Van belang is dat je blijft trainen anders gaat de spieropbouw weer teruglopen.
Er zijn heel wat maneges die maximum gewicht van de ruiter hanteren van 80-90 kg, misschien omdat zij ervaring hebben dat hun paarden anders onbruikbaar worden.

Van belang is ook de physieke toestand van de ruiter. Lang en dun en athletisch lijkt beter dan dik en ongetraind. (ik weet wel dat 100 kg 100 kg blijft, dun of dik) Persoonlijk vind ik dat je niet met 100 kg ongetraind mens op een ongetraind paard kan gaan zitten zonder daarmee het risico te lopen hem daarmee pijn aan zijn rug te bezorgen. (Ga maar eens ongetraind met een rugzak de bergen in)
In de praktijk passen mensen vaak hun idee over max toelaatbaar gewicht aan aan hun eigen lichaamsgewicht. Ik heb dus met mijn 55 kg makkelijk praten, er zijn heel wat ponies en paarden die dat makkelijk kunnen dragen. Ik moet er niet aan denken dat iemand van 100 kg op Rosa gaat zitten, zij is wel heel groot en dik maar ook totaal niet getriand op een dergelijk gewicht. Hoeveel van de paarden van zware ruiters zijn voldoende getraind, zo vraag ik me af.

tussen franeker en harlingen....

Even offtopic @Coulash: wat een ontzettend leuke website zeg! (www.binnenin.nl) krijg helemaal zin om er naar toe te gaan! En leuk he die pas geboren lammetjes, op de boerderij waar mijn paard staat worden ze nu ook volop geboren. Lente!

Jet van Gulik schreef op woensdag 15 februari 2012, 16:46:


Uhm, wat vind je nu precies meer dan leuk?


Een poowniekapsalon openen kan ook; je hebt als poowniekapster dan maar 2 kleuren verf nodig om de pyama's en ruimtepakken overbodig te maken! Dan nog wat van die punkerszooi (die mode is over dus dat moet goedkoop in te kopen zijn ) in de manen smeren zodat die mooi als hanenkam rechtop blijven staan... en iedereen zit komende zomer op nepzebra's

Het was echter niet de opzet van het onderzoek aan te tonen dat zebrastreping universeel tegen "steekvliegen" beschermt (Welke genera omvat deze definitie precies? Zitten daar ook mugachtige vliegen of vliegachtige muggen (ik zoek geen spijkers op laag water: die beesten bestaan allemaal echt in 100en soorten) bij? Wat is nu precies de gemeenschappelijkheid waarop deze eigenschap inwerkt?). Het opmerkelijke resultaat dat streping significant beter werkt dan wit of zwart is toevallig en onverwacht gevonden!
Want de gevonden data geloof ik, zoals meestal wel, voetstoots en die geven een nogal onverwacht circumstantial evidence dat "zebrastreping" letterlijk "onverwacht goed" als bescherming tegen een aantal soorten, met name dazen (een aantal soorten Tabanidae getest) lijkt te werken.

Voor de link naar werkzaamheid tegen, om maar een algemeen bekende aan te halen, pakembeet 3 dozijn soorten Tsetsevliegen (wat dus helemaal geen dazen, Tabanidea, zijn maar Glossinidae) zul je toch echt naar Afrika moeten om te praktijktesten, nog afgezien van de myriaden andere pestjes die daar rondvliegen. Ik zou dat praktijktesten met echte veldwaarnemingen willen doen, nu wellicht beter bekend is waar precies naar gekeken zou moeten worden. Als vergelijkbare labtests (dus de methodiek van dit onderzoek volgend) ter plaatse de veldwaarnemingen dan ook nog eens ondersteunen, is de goede weg gevolgd. En dan nog is slechts een werking aangetoond die genetisch een volkomen toevalligheid kan zijn en allerminst onder "evolutionaire druk" tot stand hoeft te zijn gekomen (een genetisch toevallige eigenschap die toevallig niet voortijdig lethaal voor de proefpersoon is blijft namelijk gewoon bestaan, los van of die toevalligheid ook nog iets "nuttigs" doet) - oftewel, vrij naar prof. Haring: ijsberen mogen best ineens zwart of paars met gele sterretjes worden zolang ze maar genoeg blijven neuken om nieuwe ijsberen te produceren.

Mij lijkt jullie idee over zebrapyama's en dergelijke dus wel goed, maar da's als toevallig afgeleide heel wat anders dan de bedoelde relevantie van het onderzoek.
Bedankt trouwens voor het attenderen hierop; vind ik leuk

mirel schreef op woensdag 15 februari 2012, 14:18:


Ja hier gaat ook alles oké.
Fijn dat het met Storm zo goed gaat, jullie hebben daar 'n leuke plek met elkaar. Toch wel blij dat je naar Koos terug gegaan bent zeker?
groetjes Rini

e m kraak schreef op donderdag 16 februari 2012, 17:30:

En dat van die zebrapyama's was voor mij ook de reden om de link te plaatsen.

Wij hebben hier nauwelijks last van dazen of ander gespuis, maar ik heb het eenmaal in België meegemaakt met de fjorden en die werden er toen helemaal gek van, zal ik ze dus ook nooit meer aandoen.
Een broer van me woont in het Zuidoosten van Canada, die kan niet eens zijn gras maaien in de dazentijd, zonder finaal lekgebeten te worden. Daar gaat het voor het grootste deel om deerflies, ook een soort daas. Ik heb er al over gedacht een dazenval aan hem op te sturen, wellicht kan je daar een enorme markt aanboren.

Iedere mogelijke oplossing lijkt me het proberen waard.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)