over honden, ik wou er niet verder op in gaan, maar besef en weet dat rauw vlees (met botten ed) idd is waar een carnivoor het meest van houdt. Ik heb vrienden uit de hondenschool die hun honden niets anders voeren, daar echt mee bezig zijn geweest om een exact dieet uit te balanceren.... zij voeren hoofdzakelijk kippenekken, als je hun honden ziet eten, ga ik zelf bijna over mijn nek maar toegegeven, de dieren zijn kerngezond en hebben een prachtig gebit.
Mijn Shiva is bijna 15 geworden (met de laatste 5 jaar ook een auto-immuunziekte helaas, en 'stijf' van de cortisone rotzooi, maar zonder overleefde ze het niet) op brokken.
Soms denk ik bij mezelf, hoe stom is dat, onze paarden GEEN (!!!) brokjes rommel, maar de hond(en) krijgen hun hele leven niets anders.
Brokjes zijn vooral heel erg makkelijk voor de baasjes, ga maar eens kamperen bijvoorbeeld met een hond die normaal enkel DUCK krijgt, of vers voer....
Rommel of niet, mijn hond was altijd fit, glanzend, in topvorm (wij hebben jarenlang agility gedaan, Shiva zo goed als de enige Pitbull in Vlaanderen die heel braaf wekelijks wedstrijd liep en met alle hondjes vriend was ) en voor haar gebit kreeg ze heel regelmatig een bot (ja, van het slachthuis), persoonlijke conclusie : zo heel erg slecht kan het dan toch niet zijn?? ik gaf (en geef) Hills.

k zou een hond op de volgende manier afleren om achter auto's (e. a. personen en zaken) aan te rennen:

Eerst leer ik hem het commando nee. Brokje in de ene hand; als hij het wil pakken, zeg je nee; beheerst hij zich dan KLIK of YES en beloning met de andere hand. Meestal is een keer of drie genoeg.

Dan leer ik hem het commando 'zit en wacht':
Ik neem aan dat de hond kan zitten op commando. Vervolgens geef je 'wacht' en zet een stap opzij. Als hij blijft zitten KLIK of YES. Gaat dit goed, dan uitbreiden naar meer stappen tot je een wandeling tot zelfs uit het zicht van de hond kunt maken terwijl hij zit en wacht.

Dan leer ik hem apporteren.Hoe moeilijker de hond apporteert, hoe kleiner de stapjes moeten zijn waarmee je het hem leert. Bijv. Speeltje oppakken, speeltje vasthouden, komen met speeltje in de bek etc..........Duurt ongeveer een week met sessies van 10 minuten per dag.

Dan moet het apporteren goed bevestigd worden, moet een tweede natuur worden en iets waar de hond veel plezier in heeft.. Bij de meeste honden is dit niet zo moeilijk.

Dan introduceer ik het commando 'nee' in de apporteerprocedure.
Ik laat de hond naast me zitten met commando 'wacht' . Ik gooi het speeltje rustig en niet te ver en geef 'nee'.

Onze witte herder aarzelde in zijn verbazing en kon meteen uitbundig beloond worden. Vervolgens speeltje steeds verder gooien en steeds enthousiaster en af en toe commando 'nee' geven. (Niet altijd natuurlijk, het moet leuk blijven). En behalve met YES of KLIK heel uitbundig belonen als de hond op 'nee' goed reageert. Hij mag best weten dat je het belangrijk vindt..

En zo verder........

Het zou inderdaad levensreddend kunnen zijn als de hond naar 'nee' luistert.

Moniek

Moniek, je hebt gelijk. En Noppes weet donders goed wat nee betekent.

Er komen hier weinig tot zeldzaam auto's voorbij. Buurman uiteraard, die slaat nét voor ons hek z'n eigen pad in. Buurman is voor Noppes ook niet interessant omdat buurhonden Noppes wel vertellen dat ie moet opzouten.

Interessant is die zeldzame auto die met slakkengang uit 't dal komt. Zo af en toe gebeurd dat eens. En wat doen de meeste Portugezen? Die hebben een HOND in de achterbak. Dus leuk spelletje voor iedere hond hier is luid joelend meerennen!
Het is nooit ver, hooguit een paar meter. Totdat de vreemde hond + auto verjaagd is en die erfhond gewonnen heeft.
Dát heeft Noppes gezien en vanaf die tijd doet hij dat ook. Opgevoed door de buurhonden dus!

Sinds enige tijd sluiten wij dus ons toegangshek zodat Noppes er niet meer achteraan kan rennen. Maar meerennen langs het hek... dat kan nog wel!
Je bent niet altijd gelijk in de buurt om hem onder appél te krijgen en als Nop eenmaal rent, hoort ie helemaal niets meer.

Terwijl wij met Catcher bezig waren IN de stal had Noppes allang 'n auto gehoord en zat al startklaar. Het hek stond nog open en zo is het gebeurd. En ik heb hem echt wel geroepen hoor, alleen hoort ie dat toch niet.

Maar goed, je bent met een paard nooit uitgetraind, en met 'n hond kennelijk ook niet.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Katrien Imbrechts schreef op woensdag 27 april 2011, 9:54:


Dat is ook zo hoor. Ik had er allang over nagedacht. Het is hier niet zo dat alle soorten voer hier zonder meer te koop zijn, maar het lijkt me dat dit ook te krijgen moet zijn.
Vroeger voerde ik onze bouviers trouwens altijd rauwe vuile pens en die haalde ik idd. op het slachthuis.

Noppes krijgt idd. brok. En 'n maaltijd met gekookte rijst, groenten, bruinbrood en vlees uit blik. Soms idd. een groot bot. Je moet er maar nét tegenaan lopen dat de slager net uitgebeend heeft.

Zaken zoals lever en hart etc. zijn hier wel te krijgen, ik zal er eens naar kijken.
Onze vriesruimte is ook zeer beperkt, slechts 3 laden.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wauw bedankt allemaal voor jullie reacties en inhoudelijkheid vooral! Leerzaam! Ik ga het nog even aankijken, het gaat mij vooral om de energie die hij wel/niet heeft. We doen nog niet aan spieropbouw (actief) dus hij hoeft daar ook nog geen onnatuurlijke laag voor op te bouwen. Hij is nog jong, hebben alle tijd :)

Je kunt de hond net zo veel trainen op Nee - die van mij komen braaf naar me toe als ik zeg Auto coming, en sit, gaan ze braaf naast me zitten, en dan is die auto net voorbij en whoosh - blaf blaf en auto gaat weg.

Ligt ook aan de auto - er zijn vrienden auto's en vijanden auto's.

Als ik op mijn land sta en zij onder een afdak liggen te slapen, dan zie je 100 meter verderop twee raketten naar de weg schieten.

Ik heb wel geleerd dat als ik net met Maya sta en ik begin Nee te schreeuwen tegen de hondjes dat mijn meissie daar helemaal niets van moet hebben. Schreeuwen mag niet. Dan komt er of een kopstoot of een been omhoog.

Wat ik erg vindt is dat er de doorsnee Bulgaar is die dus uitwijkt richting hondjes als ze naar het heiligdom 'de Bulgaar' durven te blaffen. Als het heiligdom langs loopt dan krijgen ze steen of stok. Dus nee blaffen mag niet naar langskomende B's maar .....

Er zijn ook Bulgaren waar ze vriendjes mee zijn en die kunnen ze ook al vanaf 400 meter zien aankomen dan kijken ze op, beginnen te kwispelen en lopen kwispelend naar die 'vriendjes' toe. Er is een rotjoch als die op diezelfde 400 meter ver weg loopt dan begint Kapcho al te grommen.
De auto van een aardige buurman herkennen ze rennen er als een gek opaf en staan welkom te kwispelen. Snappen jullie het?

Maya - die was ondeugend bezig en ik heb 1.5 dag naar haar lopen zoeken. Bardo is erg groot, met heel veel verborgen malse weitjes. En haar nieuwe vriendjes vindingrijke vrije gypsies ... Ze ziet me en komt met oortjes naar voren naar me toe. Een andere buurman die op haar gelet heeft toen ik in Nederland was, was er ook bij, hij stond verderop in het veld. Ze ziet hem, gaat stokstijf staan, doet geen stap meer, oortjes naar achteren, snorten ..... wat heeft hij gedaan toen ik er niet was..????

Die beesten, ik luister naar ze. Als er echt iets gevaarlijks is en ik zeg NEE gevaarlijk dan lopen ze als lieve luisterende hondjes meteen naast me. Dus er is toch iets waardoor zij kunnen onderscheiden echt gevaar - of dit kunnen we wel maken.

Arme Noppes heeft het lesje wel gehad, maar geleerd...???? Als het biefstuk tot gevolg heeft ....

MssMaris schreef op woensdag 27 april 2011, 14:46:


Bedoel je dat hij nu wel of geen energie heeft?


Wat bedoel je met een onnatuurlijke laag opbouwen?

Interessant topic.. ik ga mijn eigen ervaring ook even neertypen want die is wel wat te vergelijken met wat Ilona schreef.
Ik heb één 22 jarige ruin die tot zijn 10 jaar hengst geweest is, en die mijn twee hengsten drie jaar lang heeft opgevoed. De twee hengsten zijn er als jaarling bij gekomen, en dat heeft tot in de zomer van vorig jaar (beide veulens 4,5 jaar oud) geen enkel probleem gegeven.
Tot een van de twee hengsten besloot dat de ruin, jarenlang zijn goeie vriend, er uit moest en hij nu wel eens de beslissingen mocht nemen.
En zoals Ilona dat al omschreef, de ruin moest niet alleen zo ver mogelijk weg, die moest liefst dood. Gezien het hek om de weide was hij (in feite beiden) dan ook lelijk toegetakeld voor ik de kans had ze te scheiden. Sindsdien hebben die twee nooit meer samen gelopen, dat is echt onmogelijk, de hengst is in staat hem over/door de draad aan te vliegen..er moet echt een goeie afstand en barrière tussen blijven of hij staat de hele dag driftig op en af langs de draad te spoken. (De ruin is ondertussen verhuisd trouwens)

De ruin en de andere hengst kunnen wel nog steeds samen, dat gaat prima, die zijn dikke vriendjes en staan dan een hele dag schouder aan schouder te grazen.
Volgens mij zijn ze nu volwassen, en vond een van die twee jonge mannen dat hij nu wel eens baas kon zijn van het mannengroepje, en dat de ouwe baas nu maar eens moest wijken.
En gezien de ruin fysiek niet echt volledig kan wijken/verdwijnen in een weide, loopt dat uit de hand tot het echt moordadig wordt. Daar moet dan ook nog bij vermeld dat hij ook niet gelijk van plan was om zijn plek af te staan, en enige succesvolle tegenaanvallen uitgevoerd heeft, wat de agressie nog erger maakte.

Je weet het maar nooit met hengsten. Een groep met merries er bij lijkt mij de enige oplossing voor rust en stabiliteit op lange termijn.

Katrien Imbrechts schreef op woensdag 27 april 2011, 9:54:

Het is een beetje hetzelfde als met roken he. Mijn opa is ook 87 geworden en die rookte als een ketter. Maar daarom is het nog niet gezond.

Ik heb Oscar pas 7 weken, dus tja, zo heel ervaren ben ik natuurlijk nog niet. Maar als ik afgelopen weekend het verschil zag met de hond van mijn ouders. Die verhaard als een gek en een schijt dat eruit kwam, niet normaal. Oscar is de helft groter en schijt drie keer zo weinig.
Onze katten weigeren voorlopig hardnekkig. Teveel gewend aan de brokjestroep en katten zijn zinnig. Die van ons iig

Groetjes Karin

Hallo,

Heeft iemand ervaring met een hoefrasp die tweezijdig in 90º werkt en het handvat de vorm van een borstel heeft. Ik heb hem gezien bij Horses on Ice maar weet niet meer wie hem verkoopt. Ik kan hem niet vinden op internet.

Gr, Ineke

Christel Provaas schreef op dinsdag 26 april 2011, 23:19:


Natuurlijk vind jij dat niet Christel
Piet stelde het al; ALS !! en dat is bij Bart nog niet het geval.
(Bijna??)Geen een "nederlands" paard krijgt overigens "natuurlijke slijtage". Er is namelijk verschil tussen slijtage en natuurlijke slijtage.
Wat IK versta onder natuurlijke slijtage is, dat op natuurlijke wijze OOK de bogen- wand- en zool worden onderhouden. De rest is slijtage en de hoefgroei kan daar heel goed mee in balans zijn.

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Karin schreef op woensdag 27 april 2011, 18:01:

Jep, het verschil in hoeveelheid poep is enorm hihi. En het is ook niet zo goor als brokkenschijt.

Martina schreef op woensdag 27 april 2011, 19:16:


Niet alleen de hoeveelheid verschild enorm. Je kan aan de kleur ook goed zien wat ze ongeveer gegeten hebben. Een oranje gekleurde drol van brokken zal je iig niet meer zien. En pas op met tevéél bot. Dan krijg je 'poeder'poep wat bijna wit is of ze raken vestopt ..