Verslagje van een les...
Vandaag les gehad. Terug op de plek waar ze rekening houden met ons en onze paarden. Het was op een braakliggend veld omdat hun piste nog steeds te nat is, maar de ondergrond is er goed.
Voor we begonnen zagen we een jongedame die het goed doet in de dressuur oefenen op galopwissels om de X passen. Een mooie zit had ze. En een prachtig paard. En het paard zag er in mijn ogen toch wel ontspannen uit. En dan voel ik me weer die slechte ruiter die toch zoveel moeite heeft met haar eigen zit.
Het was een rustige en erg zinvolle les. Ik heb zelfs enkele nette kleine voltes gereden in stap. En de (reuze)gebroken lijnen in draf beginnen er soms ook al een beetje op te lijken. Mijn man op Pavke, ik op Frodo, onze jonge schat. Die doet echt heel erg zijn best
.
We kregen de raad om goed lang uit te stappen. En om het wat afwisselender te maken stelde mijn man voor om even de straat op te gaan. Hij had Pavke in de voormiddag bekapt en hij vond dat de kwartierboogjes hun werk nu maar eens moesten doen...
Zo gezegd zo gedaan.
Frodo heeft intussen al wat wandelingetjes op zijn palmares staan, dus een nieuwe omgeving is altijd meegenomen.
Een eindje verderop waren ze een huis aan het bouwen en de droogzuiging was er volle bak aan het pompen. Dat betekent dat het water stootsgewijs aan het rioolputje uit een dikke darm komt gegutst. En daar komt dan het geluid van de pomp nog bij en wat wapperend plastic. Ik wist dat ons Pavke daar wel op zou kijken en Frodo uiteraard ook.
Een minuut. Langer was het zeker niet en we waren er voorbij. Geen gevaarlijke situaties of wat dan ook.
Nog een beetje verder lag een rode verkeersdrempel (zo'n kunststoffen ding) in het midden van de weg. Dat hadden ze ook nog geen van beiden gezien. Tja, en ook dat duurde dus ook geen minuut... Eerst eens effe kijken wat het is... dan er eens naar blazen... dan één voetje erop... en dan hup verder. Je zou het bijna saai kunnen noemen
.
Tijd om rechtsomkeer te maken.
De drempel was intussen het bekijken nauwelijks nog waard. Het klotsende water met Frodo nog kostte nog (
) steeds een kleine minuut. Pavke stond 10 m verder rustig op hem te wachten, die vond er niks meer aan.
Rustig afgezadeld, paardjes de trailer in en dan afrekenen... met een ietwat aparte conversatie.
"Ah ik zag dat jullie ook op straat gingen uitstappen", zei de jonge dressuuramazone die nog daar was.
"Ja, 't was weer een goede oefening met onze Frodo, want dat water dat was nieuw voor hem.", antwoordde ik.
"Oh!!!", zei de dressuuramazone, "dat heb ik echt niet geriskeerd hoor, ik ben heel tijdig terug gedraaid".
Ik wist toen niet meer wat ik moest zeggen.
In de auto zei ik tegen mijn man:
"Weet je, ik zal waarschijnlijk nooit galopwissels kunnen, maar we kunnen met onze paarden toch wel overal voorbij, en dat is toch ook al wel wat, niet?"
Hij glimlachte eens naar mij....
En weet je: Ik ben zeer tevreden huiswaarts gekeerd...
Lena
Warboel
