Een paar dagen geleden was het erg koud, een vreselijk gure wind. Mijn dames vinden dat niet erg en staan gewoonlijk onder de grote eik te suffen. 's Avonds laat kijk ik altijd nog even of alles in orde is. In de bak stonden mijn dames niet, op mijn roepen "Liltje, Kimmie", komt normaal gepruttel van Lily en een toesnellende Kim, nu echter helemaal niets.

Lichtelijk ongerust licht aan in de stal (die keer dat Indy verdwenen was nog steeds vers in het geheugen), nog eens roepen, helemaal niets. Toch maar even in de stal kijken. Kijk ik over de rand van van de hooistal, zie ik daar vier verbaasde slaperige oogjes op mij gericht. Liggen de dames heerlijk tegen elkaar aan gevlijd in de stal. Ik wist niet wat ik zag.

Monique