Ja ik weet het ook niet hoor. Vind het ook wel heel wat. Het ging in dat artikel overigens wel over een hele roedel wolven die het gemunt hadden op die pony. Niet om eentje.
Maar of het dan alsnog klopt...

Ik heb wel het idee dat áls er wolven in nederland komen, dat deze dan wat minder schuw zijn dan dat ze wellicht ooit geweest zijn. Er is nu eenmaal niet meer zoveel platteland als vroeger, er wonen veel meer mensen tegenwoordig, dus het zal moeilijker zijn om als mens en wolf naast en met elkaar te leven. Wolven passen zich vrij makkelijk aan. Zoals het vroeger vooral nachtdieren waren zijn het nu schemer/dagdieren. Denk dat dat ook invloed zal hebben op de schuwheid. Maar das meer een gevoel...ben geen wolvenepert

Groetjes Jolanda

Nils Vellinga schreef op woensdag 22 december 2010, 20:30:

Nou nee, juist door dat kauwen zijn die haken ontstaan.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Peter Donck schreef op woensdag 22 december 2010, 20:27:


Nee hoor, onder het mom van "houden van" en daarom niet een langzame -weliswaar natuurlijke- hongerdood laten sterven.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Hallo,
Onze 7mnd oude hengst vertoond vreemd gedrag. Enkele dagen geleden zag ik dat hij zijn linker achterbeen soms heel erg stijf houdt. ik dacht dat hij zich gekwetst had, maar als hij liep zag je er weer niets van. Vanmorgen zag vond ik het toch wel heel vreemd: hij komt op me afgelopen vanuit de schuilstal, en liep met me mee richting stal, maar zijn linker achterhoef stond naar achter in galop! hij liep als het ware op het gewricht... ik wist niet goed wat ik zag. hij zet hem ook wel terug goed als hij stil staat, maar hij houdt zijn been heel stijf (enkel het linker been vanachter) precies of hij moeite heeft om te plooien. Ook als ik zijn voetje wil optillen lijkt dit niet echt goed te gaan, hij houd zijn been stijf.
Zou het de koude zijn, mss getrapt door de merrie of uitgegleden? Heeft iemand nog ooit zoiets gelijkaardigs gezien?
Hij is nu +-2mnd bij ons en dit gedrag heeft hij eerder niet vertoond, voor de rest eet hij prima en doet hij het goed. Benieuwd of iemand dit ooit heeft gezien... De DA toch maar even bellen als dat zo blijft.

Nymphaea. Jij hebt het nu al zo lang over de lege drinkbak bij die boer, ik heb een idee. Vraag het de man op de boer af of zijn paarden wel genoeg water krijgen? Desnoods met een smoes: ik vind uw paarden zo mooi en verkoopt u er wel eens een en wat eten en drinken ze zoal blabla. Ik denk dat je dan eerder een antwoord krijgt op de vraag of deze paarden water tot hun beschikking hebben dan wanneer je je vraag op een forum neerlegt.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Maru schreef op donderdag 23 december 2010, 10:50:


Het zou kunnen dat zijn knie op slot gaat. Dat kan veroorzaakt worden door te losse kniebanden, je ziet het vaker bij opgroeiende, nog wat slungelige paarden die nog onvoldoende 'in verband' lopen.
Maar misschien is er een pees verrekt/gescheurd. Het lijkt me sowieso raadzaam om de dierenarts ernaar te laten kijken.
• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Ik zie (denk ik) iets vergelijkbaars bij een jonge kruising haflinger/welsh hier in de buurt. Volgens zeggen is dat gekomen door een ongeluk, mij lijkt het op een vorm van hanentred. Het been blijft hangen op de kam boven het spronggewricht en kan niet buigen. Dit paardje schopt dan vaak met zijn been naar achter waardoor het los komt en soms zie ik hem met heel vreemde hoge stappen lopen.

Lijkt me het beste er snel een da naar te laten kijken, zeker als hij op de kroonrand gaat lopen!

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

@Els: Hanentred en intermitterende patellafixatie zijn 2 totaal verschillende pathologieën.

Als ik de titel las, dacht ik ook meteen aan zijn knieën.
Maar met jou uitleg erbij, vond ik het dan weer minder herkenbaar.
Vooral het feit dat het in galop zou gebeuren en dat hij dan schijnbaar wel kan blijven doorlopen terwijl het gebeurt?

Mijn Tempête had vroeger een tijdje wat te lossen kniebanden en stond dan inderdaad ook telkens met een gestrekt been naar achteren.
Maar ze kon dan echt niet meer lopen, hoor. Dat been bleef zo staan.
Dan was ze bijvoorbeeld rustig onderweg om naar mij te komen maar bleef halverwege plots staan met een gestrekt been. En dan zo'n domme blik erbij "Sorry, baasje ff wachten m'n been wil ff niet mee "
Die ging dan echt geen stap meer verder of ze had dat been moeten meeslepen.
Dan deed ze even een stapje achterwaarts en dan ging de vooruit daarna ook weer.
Ze had dat trouwens alleen in stap. In galop of draf heb ik het nooit gezien.
En t'is vanzelf overgegaan toen ze weer sterker werd. (Ze had dan na een lange periode stalrust en dus verlies van spieren.)