amar schreef op donderdag 1 april 2010, 10:50:


Voor mij ook


Kweet ni, in vele gevallen kan dat best zijn maar eens ze in een bepaalde 'fase' zitten kunnen ze voedsel weigeren.
Neem nu onze Noppes, mijne Jack Russel, een schat van een beestje, thuis een grote knuffelbeer waar ge alles mee kunt aanvangen (echt hè, ik zou hem kleedjes kunnen aandoen en in een kakstoel kunnen zetten als ik da zou willen en hij zou braaf blijven zitten) maar er gaat een 'ping' in zijn hoofd wanneer hij mee naar buiten mag. Elke keer lijkt het alsof hij nooit buiten mag komen, zo'n zenuwpees
Vanaf die 'ping' zal hij geen voedsel meer aannemen. Gisteren probeerde ik het toevallig. Ik ging bij mijn grootouders eten en daarna naar de wei, onze Noppes mocht mee. Raar maar waar voelt hij het dat hij mee mag en wanneer het vertrekpunt nadert (telkens anders, doe ik onbewust toch dezelfde rituelen?), zijn etensuur was er maar denk nu ni da hij dan eet hè, hij wilt naar buiten!! Dan komt mijne softie terug boven en dan neem ik het eten mee zodat hij kan eten terwijl ik bij mijn grootouders ben dus in den auto stond zijn etenspotje naast mij. Onze Noppes mag enkel op de grond aan de passagierskant, hij mag ni op de zetel. Hij zou wel heel graag willen (en ons mama heeft da vroeger een paar keer toegelaten, grr). Het begint thuis al met zijn lijn aan te doen, hij bibbert dan bekan uiteen. In den auto gaat zijn zenuwachtigerij veder en constant springt hij van links naar rechts op zijn kleine stukje, negeer negeer negeer Maar als hij half naar boven klautert en met zijn pootjes op mijne pook zit, moet hij er terug af. Wanneer hij effe braaf zit, zeg ik wel dat hij braaf is maar laat dat juist zijn moment zijn om terug te huppelen v.l.n.r. of terug naar boven te willen klauteren
Dus gisteren was er eten naast mij, weer probeerde hij wa meer naar buiten te kunnen zien en ik zei 'af', Nopje braaf en ging zitten, ikke 'flinke jongen!' en wou hem een brokje geven. Nada! Hij trok zijn neus op en deed alsof hij stront had geroken. Hij neemt echt geen voedsel aan wanneer hij half in extase is als hij mee mag. Ook op de wei moet ik het ni proberen, hij doet het ni. Waar ik hem dan wel mee kan belonen is zijn speelgoedje.
Bij alle dieren zullen er wel momenten zijn wanneer ze geen voedsel aannemen denk ik.


Das dus ook mijn doel bij Jeanneke

Het heet "clickertraining", en geen "voertraining". Het werkt vanwege de bridge - de bridge werkt vanwege de beloning die er asap na komt - wat die beloning ook is.
En het is de ontvanger die de beloning bepaalt. Jouw pààrd zegt waar hij voor wil werken, of niet. Als jouw paard blij is met een wortelschijfje, geef 'm dan potverdorie een wortelschijfje, waarom is dat nu toch zo moeilijk.
Als de training intensiever wordt ga je uiteraard merken dat je paard misschien liever even wil stilstaan, dan is het dàt toch gewoon? Laat het hém gewoon bepalen.

Dit stukje zegt voor mij heel veel, als ik het tenminste juist interpreteer. Ik denk dat daar een groot punt ligt. Uitzoeken wat voor het paard belonend werkt en wat als straffend, misschien zelfs onbewust, overkomt.

grtjes

amar schreef op donderdag 1 april 2010, 11:12:


En onze gedachten hebben wel raakvlakken maar das ni het clickertrainen dat Piet bijv. bedoelt denk ik
Hoe doe ik het nu: ik stop meer voor de beloning, telkens wanneer ik 'jaaah' zeg (soms zeg ik 'jaaah' gewoon om te bedoelen dat ze goed op weg zijn, ni bedoeld om te stoppen maar das mijn fout, 'jaaah' betekent brokje). De oefeningeskes die vanzelfsprekend zijn worden beloond maar ni met 'jaaah'.
Dus een reeks zonder voedselbeloning kan maar dan moeten de oefeningen er al goed inzitten, zijn het nieuwe oefeningen of waar nog wa werk aan is, dan weer meer voedselbeloning. Ik blijf ook wel belonen met een kriebel of een 'super' wanneer het goed gaat maar waar er geen brokje bij te pas komt.
Mijn gedachte is dus al verandert t.o.v. een paar weken geleden, al doende leert men hè
Of het clickeren is zoals in de boekjes weet ik ni, maar het macheert en Jean is positiever en das wa telt. Soraya trouwens ook, als ik met eentje bezig ben, staat de andere te wachten 'en ikke?' Kmag er alleen ni te veel over nadenken dat dat nu is voor mij of voor de brokkies

De bitloze ruiters zitten in een aparte rubriek! Er is hard gevochten om geen aparte rubriek bitloos te krijgen door de NVBP in de werkgroep met de KNHS daarvoor. Helaas is er toch een aparte rubriek bitloos gekomen. Er waren wat problemen over het begrip 'aanleuning' waardoor de KNHS toch gegaan is voor een aparte rubriek.
Er zijn inmiddels 23 juryleden voor de bitloze rubriek bijgeschoold en de NVBP heeft inmiddels al zo'n 10 wedstrijden met de rubriek bitloos gecoördineerd en op de website staan (bitloos.nl onder Wedstrijden).
Er wordt nog steeds hard gewerkt aan het benaderen van wedstrijdorganiserende verenigingen om ze zo ver te krijgen hun wedstrijden open te stellen voor de rubriek bitloos. We hopen dat veel ruiters deel zullen gaan nemen en de aparte rubriek bij nader inzien zal vervallen!

Groetjes,
Martina (NVBP regiocontactpersoon Brabant en Limburg voor de bitloze wedstrijdorganisatie)

Effe een voorbeeld van mijn Jeanneman. Zij is best een sterk karaktertje, wil ze iets ni, dan doet ze het ni. Of je gaat met haar vechten (wat ik jaren geleden dus opgegeven had) of je gaat haar 'omkopen' (sorry Piet en co).
Hoofd laag bijv. is iets wat ze ni graag doet, wel al ik mijn hand onder haar hoofd hou en ze weet dat ze iets gaat krijgen maar das in mijn ogen dus omkopen
Leg ik mijn hand op haar maantop (zonder te duwen zou ni gaan want dan kan ik er met m'n volle gewicht op gaan leunen zonder ze zakt) dan begint het protest: met haar hoofd schudden. Ni dat ze da ni kan verdragen, ik kan haar overal goe aanraken, meer iets van niet te onderdanig willen zijn? Achteruit gaan blijft ook zo'n struikelblok.

Hoe doe ik het nu: ik leg mijn hand op haar maantop en mijn andere hand wijst naar beneden onder haar neus. Dat gaat beter, zakt ze -> 'jaaah' en brokje. Awel hè, da doet ze goe na een paar keer, de dag erna is het helemaal van het begin beginnen
Voor zo'n dingen heeft ze het echt wel moeilijk, das haar karaktertje, haar inwendig verzet. Ik wil dat er zeker ni uitkrijgen want ik hou wel van een sterk karaktertje maar wil toch dat ze het bij mij doet. Door een ieniemienie wijzen en ze gaat achteruit terwijl een ander er kan tegen leunen Maar dan ga ik nog veel moeten oefenen, kben der al lang mee bezig maar hoop dat het met de extra dimensie van een brokkie wat vruchten af gaat werpen

Michiel schreef op donderdag 1 april 2010, 10:28:



Wat mooi gezegd Michiel.

Eergisteren zag ik een "hersenprofessor" als één van de gasten bij Pauw en Witteman. Neuro wetenschapper Victor Lamme. Wat die man zei, hielp mij weer een beetje in het proberen te begrijpen van mensen die ernstig in de war zijn.

Het thema van de uitzending was "fysieke structuren in de hersenen en ernstige criminalteit". Die man zei een aantal dingen die voor mij als ontbrekende stukjes in een puzzel waren. Mooi vind ik dat. Niet dat ik de puzzel nu af heb !

Voor wie het wil zien:

http://pauwenwitteman.vara.nl/Archief-detail.113.0.html?&tx_ttnews[tt_news]=15786&tx_ttnews[backPid]=116&cHash=3eb9fc70a1

Karen

Karen Koomans schreef op dinsdag 30 maart 2010, 23:03:

.

Duidelijk.


Waarom niet, best een leuk idee.

Eigenlijk zijn dit 2 oefeningen tegelijk. Je wilt nu beleefdheid en de link Yes-beloning eigenlijk tegelijk leren, toch? Misschien pietepeuterig van mij, maar ik ben van de kleine eenduidige stapjes......maar wellicht overdrijf ik en kan jouw idee gewoon wel uitgevoerd worden.

En de trainer leert vooral om goed

Ik kijk er naar uit! Ik vind het mooi dat je zo enthousiast en gedreven bent en ik wens je van harte veel succes met de uitwerking van je plannen.

Groet, Tineke